De duinen

Admin Aantal berichten : 474 Registratiedatum : 17-07-11

Hier in de duinen ben je perfect beschut tegen de wind, maar hebt ook de nodige privacy. Een ideale schuilplaats voor als je liever niet gevonden wilt zijn en waar rust te vinden is. Ook staat hier heide en duingras zoals overal wel te vinden is.

Aantal berichten : 63 Registratiedatum : 02-09-11

Voorzichtig liet zij haar slanke vingers in het duistere zand zakken, duister door de druppels van regen welke hierin waren getrokken. Echter had dit haar niet tegengehouden, had dit niet het verlangen naar de zilte lucht gestild. Zelfs bij het minste verlangen was zij gegaan, op dit moment, simpel omdat deze moment het eenzaamst waren. Zij deed genieten van de eenzaamheid, niemand hoefde zij een masker te tonen, voor niemand hoefde zij moeite te doen dit masker voor te houden. De wind speelde met de korrels, welke zich niet bij de massa gevoegd hadden, de korrels welke droog gebleven waren, vrij bleven. De wind amuseerde zich met haar lokken, met de stof van de sneeuwwitte jurk aan haar lichaam. Letters kon met ontdekken achter de stof, letters, onduidelijk. Licht scheen de stof door, niet genoeg de tekst duidelijk weer te geven. Without struggle there is no progress. Zachte klanken vloeiden door de koptelefoon op haar hoofd, anders dan normaal had zij haar headphones voor een grote, opvallende koptelefoon gewisseld. Het enige wat werkelijk aan haar deed opvallen, zij leek haast te verdwijnen in haar omgeving. Bijna.

Aantal berichten : 102 Registratiedatum : 04-09-11

Hoewel het een druiperige en vooral slechte herfstdag was, besloot Kylan de omgeving te verkennen. Slechts was hij hier sinds gisteren waardoor hij meteen naar het bal was gegaan en daar voor een moment een dans had gedeelt met een wonderbaarlijke mooie vrouw die bovendien ongeveer zijn leeftijd was. Echt had hij nooit wat meer uit haar kunnen krijgen en was ze weggelopen van hem alsof hij in een eng monster was veranderd.
In een baggy jeans met gaten aan de knie, zwarte tanktop met daarover een rood/zwart geruit hemd met nog een zwart leren jack en mutsje. Zwaar uit gedost, maar Kylan had de kriebel in zijn keel op gemerkt die niet goed was. Het zand kriebelde tussen zijn tenen terwijl hij She's The Sunlight van Trading Yesterday zong en dit begeleide door de zachte klanken van zijn gitaar.
Een ode aan iedreen die het wou horen. Zijn vingers bewogen vloeiend terwijl hij de omgeving afspeurde en bij een gedaante terrecht kwam. Vanaf hier leek het een jonge vrouw, het was een jonge vrouw waarvan de snit van de haren en kleur hem bekend voor kwamen. Rustig liep hij dichter en stopte met spelen. Echter keek hij neer op haar en glimlachte even. 'Ben jij niet het meisje van het bal. De danseres?' Echter viel hem ni pas de koptelefoon op. Associale dingen waren dat in zijn ogen.

Aantal berichten : 63 Registratiedatum : 02-09-11

Zachte klanken deden zich met de zoete klanken welke door haar koptelefoon klonken mengen, zachte klanken, niet afkomstig van de muziek die zij afspeelde. Haar slanke vingers liet zij loskomen uit het zand, om deze voorzichtig aan de sneeuwwitte jurk af te vegen, voorzichtig, alsof dit voorkomen zou dat het zand op de stof vlekken zou. Haar voorzichtigheid voorkwam dit niet, lichte strepen van bruin deden de stof ontsieren, echter deerde dit haar niet. Haar vingers baanden zich een weg naar de iPod welke aan haar zijde lag. Haar vingers ontgrendelden het apparaat, waarna zij de muziek uitschakelde. Zij luisterde naar de muziek, zonder zich te ontdoen van de koptelefoon, zij luisterde alsof de klanken hieruit vloeiden. Zij kneep haar ogen dicht bij het horen hoe de klanken dichter naar haar toe kwamen. Alsof zij bang was. De klanken stierven weg, dicht aan haar zijde. Een stem, die zij herkende als die van de jongeman op het bal. Waarom? Zij opende haar ogen, om haar blik naar omhoog te laten dwalen. Hij. Haar handen legde zij op de koptelefoon, om deze kalm naar omlaag te schuiven, zodat deze aan haar hals deed hangen. ‘Wellicht.’ Als een fluistering verliet het enkele woord haar lippen, waarna zij haar blik van hem afwendde. Haar hoofd liet zij rusten op haar knieën, terwijl zij opnieuw haar ogen sloot. Waarom?

Aantal berichten : 102 Registratiedatum : 04-09-11

Het was voor hem duidelijk hoe voorzichtige bewegingen voortvloeide uit haar doen en laten. Het was duidelijk dat hij niet gewenst was, maar hierdoor liet hij zich echter niet afschrikken. Zijn gitaar lande met een vloeiende beweging op zijn rug terwijl hij nog steeds haar in zich op nam. Opzoek naar haar ogen alsof het een spelletje was in een tijdschrift. Bij dit realiseerde hij zich dat ze misschien zich geïntimideerd voelde en liet zich daardoor zonder nog een second te twijfelen zich voor haar in het zand belanden. 'Het is dat ik je hier gewoon per toeval tegenkwam... Ik dacht wel dat ik je figuur, van haar en de kleur herkende. Maskers bedekken duidelijk niet alles.' Behendig viste hij een pakje sigaretten uit zijn lederjasje en stak er eentje aan. 'Jammer dat je zo vroeg weg moest... Dansen met jou was het enige wat me geamuseerd heeft die avond.'

Aantal berichten : 63 Registratiedatum : 02-09-11

Haar ogen hield zij gesloten, slechts kon zij op haar gevoel afgaan, een gevoel welke haar deed vertellen. Dat het lichaam van de jongeman, zich soepel voor het hare zakken liet. Ze weigerde haar ogen te openen, zijn blik te vinden, slechts wenste zij dat hij vertrekken zou. Zijn stem deed kalm in haar oren klinken, echter kon zij zich niet bij de kalmte van zijn stemgeluid ontspannen. Teveel had hij al gezien. Plots opende zij haar ogen, duister, een koele blik. ‘Ik ken je niet.’ Ze wilde hem niet kennen. Ze vervloekte zichzelf toen zijn volgende woorden een lichte glimlach om haar lippen verschijnen lieten. Herkenning. Instabiel. Haar handen balde zij tot vuisten. Nooit, had zij haar vrijheid moeten inruilen, voor het leven te samen met andere. Andere, die zoals haar waren. Nooit. Ze voelde hoe tranen achter haar ogen prikten, een iets wat haar de ogen opnieuw liet sluiten. Hij mocht geen tranen zien.
_______
Gehehe. I kinda fail. C:

Aantal berichten : 102 Registratiedatum : 04-09-11

Duidelijk zat deze jonkvrouwe wat dwars en dat droop er dan ook van af. Kylan wou als de sensitieve jongen ingrijpen. Dit zou inhouden zat ze een knuffel kon verwachten waar ze moeilijk uit zou geraken. Ook al was ze een totale vreemde, dat trouwens helemaal terzijde. Voor hem maakte het niet veel uit wie ze was. Hij kon haar niet de rol zien vervullen van een jonge vrouw die een totale feeks was of hardhandig te werk zou gaan. Zachtjes nam hij haar koele hand in de zijne. Echter was haar lichaam niet zo bedekt met stof als dat van hem, maar haalde één hand weg zodat hij de sigaret uit zijn mond zou kunnen halen voor het eerste trekje. 'Ik schrik je hopelijk toch niet af?' Even fronste hij zijn wenkbrauwen, maar zij weigerde hem aan te kijken. Toch, daar leek het op. 'Wat is je naam?'

Aantal berichten : 63 Registratiedatum : 02-09-11

De vingers welke zich met de hare deden verstrengel verasten haar, een verassing waarvan zij liever had dat deze nooit plaatsvond, echter kon zij niet haar vingers wegtrekken. Kon zij zich niet losmaken, een iets binnen in haar tengere gestalte deed weigeren, maakte dat zij haar vingers niet verplaatste. Zijn stem maakte dat zij haar ogen opende, duistere ogen, gevuld met twijfel. Twijfel over elk van de gevoelens welke zich met haar bloed mengde, elk van de gevoelens die soepel tussen haar gedachten door gleed. Geen antwoord wist zij te vinden op zijn vraag. Stilte. Een stilte, vervolgens opnieuw door de stem van de jongeman doorbroken. Onzeker keek zij de jongeman aan, welke haar op een gezicht na onbekend was. Nog had zij geen idee wie hij was, met welke reden hij zo zorgzaam met haar omging. Welke reden. Slechts als een fluistering sprak zij haar naam uit, haar naam. De naam die haar paste, welke niet het masker was. Het masker brak de jongeman, zijn handelingen verwarden haar. ’Zahra.’

Aantal berichten : 102 Registratiedatum : 04-09-11

Echter maakte de handelingen van de jonge vrouw hem nerveus en onzeker. Gelukkig had hij de sigaret, want deze gevallen kwamen nauwelijks bij hem voor. Hij begon zich af te vragen wat haar precies nu zo onzeker maakte, maar hierbij viel na een trekje van de sigaret, zijn tatoeages op zijn knokkels op. Waarschijnlijk dacht ze dat hij gevaarlijk was zoals nog meer mensen dachten. Enkel had zij dan nog niet zijn sleeve tatoeage gezien. 'Ik heet Kylan en bijt niet of wil niets van je of wat dan ook.... Enkel wil ik kennis maken aangezien ik je blijkbaar gisteren heb af geschikt. Niet? Wat is de reden daarachter, mooie dame?'

Aantal berichten : 63 Registratiedatum : 02-09-11

Voorzichtig liet de jongedame haar blik naar de jongeman drijven, keek zij hem in de ogen welke groen van kleur deden zijn, ogen welke haar aan wouden deden herinneren. Zij luisterde naar de woorden welke de lippen van de jongeman deden verlaten, werkelijk luisterde zij, terwijl voorzichtig haar ogen het lichaam deden verkennen. Tatoeages deden het lichaam sieren, meerdere deed de jongeman er hebben. Twijfels deden haar duistere ogen vullen, terwijl haar blik terug naar de ogen gekleurd als het woud deed dwalen, twijfels, toen de vraag welke hij haar stelde werkelijk tot haar doordrong. Twijfels, of zij de jongeman wel antwoorden moest. Eerlijk, wist zij geen antwoord te vinden op zijn vraag, geen antwoord welke de jongeman nog in vragen liet, welke maakte dat hij niet alles deed weten. Moest zij de jongeman gaan vertrouwen? ‘I-Ik.’ Haar zin deed vastlopen, nog voor zij werkelijk begonnen was. Haar ogen sloeg zij neer.

Aantal berichten : 102 Registratiedatum : 04-09-11

Kylan wist dat ze hem voor geen steek vertrouwde. Iets wat niet het leukste was om aan te horen, maar hij zou ermee kunnen leven. Hoewel hij natuurlijk liever had dat het meisje hem mocht en in een soort van vertrouwen nam. Het pakje lag tussen hen twee in. 'Mijn tatoeages zijn mijlpalen in mijn leven, herinneringen of juist prenten die me moeten vast houden aan een belofte. Het is erg jammer hoe je beoordeeld via het uiterlijk. Gisteren leek je nauwelijks schrik voor me te hebben. Toen danste je zodat iedere man je zou willen begeren, maar nu schrik je terug voor alles. Geen oordeel en iedereen heeft zijn eigen problemen en trekjes, maar in dit soort conversaties ben ik niet goed en heb ik dus niks mee.' Hij nam zijn pakje sigaretten op en zijn gitaar weer goed om zijn rug om weg te lopen. Hij moest niet bepaald iets weten van dit meisje als ze zo tegen hem deed alsof hij het Beest was en zij de schone Belle. Hij nam niemand in gevangenschap in ruil voor terug de prins te worden.

Aantal berichten : 63 Registratiedatum : 02-09-11

Gesloten ogen, terwijl zij luisterde naar de klank van zijn stem, woorden, welke niet werkelijk tot de jongedame deden doordringen, op het moment dat deze zijn lippen verlieten. Pas deden deze doodringen, toen de jongeman hemzelf naar omhoog drukte, opstond, om van haar weg te gaan. Verder te gaan, een iets waar zij niet in deed slagen. Vast zat zij in haar verleden, zij joeg hem weg, door het masker wat zij weigerde af te doen. Toch, zij wilde niet dat hij zou vertrekken, niet zou vertrekken zonder dat hij de waarheid kende. Haar ogen deed zij openen, terwijl zij naar omhoog kwam. Een fluistering, welke zij naar zijn rug sprak, een fluistering, echter toch wist zij dat deze hem bereiken zouden. ‘Vertrek, maar doe dit pas wanneer je de waarheid kent.’

Aantal berichten : 102 Registratiedatum : 04-09-11

Kylan hield halt bij de fluistering die schuld met zich mee droeg en ook bij hem schuldgevoelens naar boven lieten komen. Hierdoor draaide hij zich om en keek haar aan. Weer liep hij dichter naar haar toe. Maar onderhield de afstand tussen hen twee. Hij wou haar niet dwingen tot hem de "waarheid" te vertellen, maar als ze het wou dan zou hij luisteren. Voor iets, hoorde iets. Weer nam hij plaats en verving zijn oude stompje door een nieuwe sigaret en bood ook haar er eentje aan. 'Kom maar op dan.'

Aantal berichten : 63 Registratiedatum : 02-09-11

Zij zag hoe de jongeman tot een halt deed komen, wanneer de fluistering, rustend op de wind, zijn oren deed bereiken. Terug, zij zag hoe de jongeman terug kwam, op terug plaats te nemen in het zand. Haar duistere ogen deden een lichte glinstering hebben, door de tranen, welke zij bleef achterhouden, terwijl zij haar tengere lichaam terug in het zand zakken liet. Soepel deden haar vingers een tekening in het zand creëren. Simpel, slechts om haarzelf een houding te geven, zodat zij voor een moment niet in zijn ogen hoefde te kijken, echter vervolgens deed zij haar hoofd naar omhoog brengen. Deed zij de ogen, gekleurd als het woud zoeken, haar vingers deden een sigaret wegnemen, welke zij aanstak, een lichte trek nam zij. ‘Mensen beoordelen op de tatoeages welke zij dragen, zou verkeerd zijn als men zelf een tatoeage op het lichaam draagt. Ik beoordeel niet op het uiterlijk. Ik. Ken je dat, dat personen vast blijven zitten in hun verleden?’

Aantal berichten : 102 Registratiedatum : 04-09-11

Kylan keek haar aan en vatte de woorden die ze uitsprak. Dus ook zij had lichaamsversieringen? Waarschijnlijk hier en daar een kleintje. Normaal zou hij meteen de rang hebben gehad om te vragen of hij deze mocht bewonderen, maar nu hield hij wijselijk zijn mond. De jonge vrouw voor hem was aantrekkelijk, maar tot nu toe had hij nog met een lelijke vrouw een gesprek aangegaan. Niet op deze plek. Hij zag de tranen in haar ogen verschijnen. Waarom kwamen deze altijd zo snel? 'Niet huilen... Misschien heb ik ook te hard en te snel beoordeeld. Ik kan moeimijk met het verleden omgaan... Mijn jeugd was niet altijd erg leuk en dat hoort erbij, maar dankzij die negatieve ervaringen heb ik speciale dingen laten gaan die ik juist dichtbij me moest houden. Daarom leef ik er zelf niet graag in. Ik ga je niet helemaal begrijpen, maar weet dat iedereen op zichzelf dingen verwerkt. Misschien moet je proberen om dat verleden los te laten. Voor een klein en minder onbelangrijk stukje.'

Aantal berichten : 63 Registratiedatum : 02-09-11

Voorzichtig liet zij haar vingers haar wangen raken, drukte zij deze tegen haar huid, koud geworden van de zachte, snijdende bries welke over het landschap deed spelen. Zij luisterde naar de woorden welke zijn lippen verlieten, woorden welke haar diep van binnen lieten glimlachen, een glimlach welke echter onzichtbaar bleef op haar smalle gezicht. ‘The hardest part is letting go.’ Zacht fluisterde zij, terwijl zij hem in de ogen keek.

Aantal berichten : 102 Registratiedatum : 04-09-11

'Of soms juist weer niet.' Kylan ging liggen in het zand. Naast Zahra terwijl hij er zijn gitaar bij nam. De sigaret was van zijn lippen verwijderd terwijl de melodie van Wonderwal van zijn gitaarsnaren weerklonk. Enkel omdat hij zin had om deze te spelen.

Aantal berichten : 63 Registratiedatum : 02-09-11

Haar duistere ogen deden zijn bewegingen volgen, zij zag hoe hij traag zijn lichaam omlaag liet zakken. Het voorbeeld, welke hij gaf volgde zij. Het zachte, nog vochtige zand voelde zij tegen haar onderrug drukken, het weinige vocht trok traag in de fijne stof van de sneeuwwitte jurk. Momenten, minuten dacht zij over zijn woorden na, terwijl de melodie van wonderwal haar oren streelde. Uit zijn mond leek het loslaten van het verleden zo simpel. Simpel, terwijl zij hier maanden, jaren al moeite mee had. Geen weet van hoe zij dit doen moest.

Aantal berichten : 102 Registratiedatum : 04-09-11

Enkel kantelde Kylan zijn hoofd naar haar toe toen hij zag dat ze hem het vertrouwen schonk. 'Soms helpt zingen? Ik bedoel enkel dat plezier maken niet erg is, Zahra. Dat bedoel ik met loslaten. Je bent een prachtige jonge vrouw. Laat niet iets je weerhouden om af en toe plezier te hebbem of om te lachen.' Weer begon hij overmieuw met spelen. 'Today, it's gonna be the day...'

Aantal berichten : 63 Registratiedatum : 02-09-11

Zijn blik deed zij vermijden, slechts deed zij haar blik naar de hemel houden, een hemel helder blauw, gesierd door wolken, waar licht nog het somber grijze van de regen in gemengd deed zijn. Zijn stemgeluid deed haar trommelvlies strelen, kalmte deed in zijn stem klinken. Een kalmte, welke haar geruststelde. Hoe meer minuten verstreken terwijl zij naar hem luisterde, hoe simpeler het ontdekken van de waarheid hierachter deed lijken. De melodie welke hij opnieuw liet klinken maakte dat zij haar tengere gestalte naar omhoog deed drukken. Voor een kort moment deed zij hem in de ogen kijken, terwijl haar vingertoppen zijn bovenarm deden raken. Dankbaarheid deed door haar duistere ogen dwalen, terwijl zij haar voeten in het zand begroef. Plots begon zij te rennen, niet zo zeer om weg van de jongeman te komen, het water deed haar doel zijn. Haar voeten trok zij uit het vochtige zand, waarna zij over het landschap rende. Voorover liet zij zich vallen toen het water haar huid deed raken. Voor moment bleef zij onder de deken van het zoute zeewater waarna zij uit het water opsprong. Water golfde lang haar gestalte, terwijl zij dieper het water in deed verdwijnen. Hij sprak de waarheid.

Fail

Aantal berichten : 102 Registratiedatum : 04-09-11

Even stopte hij met zingen, maar lachte terwijl ze naar het water rende en zich er in stormde. Het was heerlijk om te weten dat ze hem had aangeraakt en dus leek te vertrouwen. Dat het net ietsjes anders was afgelopen dan met Maria. Toch speelde hij het nummer af en keek hoe ze rees uit het water. Hoe haar schaduw werd afgetekend op het strand was prachtig. Na het nummer af te spelen deed hij al de kleren die zijn bovenlijf bezitten uit en liep ook naar haar toe; Enkel bleef hij staan op de afstand dat enkel zijn broekspijpen nat werden. De wind was koud, maar deerde niet. 'Je bent werkelijk prachtig en vrij, Zahra. Laat niemand het ontnemen. En wees niet te zuinig. Voor je het weet is het allemaal voorbij.'