De eetkamer

Eigenlijk was Hawel opzoek geweest naar de keuken, maar kwam terecht in de eetkamer. Een beteuterd gezicht kwam tevoorschijn terwijl zijn maag rommelde als een gek. Zijn hoedje zette hij wat beter op zijn hoofd terwijl hij de chocolde op tafel vond met zijn ogen. Hmmm! Een hele toren was gevuld met koekjes, cakjes en pralines. Blijkbaar was hij hier helemaal alleen dus waarom zou hij zichzelf niet te pletter eten? Juist ja, hij vond ook al geen reden om het te laten. Zonder schaamte nam hij twee pralines met praline in zijn hand en begon ze op te peuzelen.

Op de gok dat achter deze deur de woonkamer zat opende ze de deur van de eetkamer. Ze zag gelijk dat het niet een woonkamer was, tenzij het hier verboden was tv te kijken. Daarnaast zag ze een jongen met een hoed aan de tafel zitten terwijl hij at van de enorme hoop aan lekkers wat op tafel stond. 'Hello.' zei ze simpelweg om te laten weten dat ze er was. Ze liep voorzichtig met de koffie richting de kant van de tafel waar de jongen zat en zetten de koffie op de kop van de tafel gezien hij niet ver van het hoofd af zat. De jongen had nog steeds iets in zijn mond waardoor ze de verleiding niet kon weerstaan zijn hoed op haar hoofd te zetten. 'Ik ben Lucy' stelde ze zichzelf voor terwijl ze schuin achter hem stond en zijn hoed in een handige beweging van zijn hoofd haalden en bij haarzelf plaatsten terwijl ze zei: 'En ik heb een voorliefde om hoeden op te zetten die niet van mij zijn.'

Echter was hij helemaal verrast toen hij hoorde hoe iemand anders binnen kwam. Toch stak hij verder koekjes binnen. Hawel zou nooit vrienden met haar worden. Zoiets deed hij nooit. Even wachtte hij tot hij zijn mond leeg had. 'Hey,' zei hij, maar werd helemaal in een verassing gelokt toen zijn hoed werd gepikt. 'HEY!' Dit keer werd het ook met een toontje omhoog. 'Wel, ik ben niet gewoon dat mensen mijn hoed proberen af te nemen.' Hij liep naar haar toe voor de hoed weer af te nemen.

Lucy was aan de kop gaan zitten en nam een slok van haar koffie terwijl de jongen opstond en de hoed weer terug pakte. Ze hielt zich in niet te lachen gezien ze dan warme koffie rond zou spuwen. 'Hmm, misschien moet je er dan aan wennen.' zei ze met een plagende glimlach 'Of moet ik me proberen in te houden?' vroeg ze. Ze wist dat sommige gewoonweg flipte als ze hun hoed afpakte en ze had er geen zin in om de eerste dag gelijk uit haar slof te schieten, ze kon zich redelijk beheersen, maar dat lukt ook niet altijd. Ze keek hem vragend aan terwijl ze zich afvroeg welke naam hij zou dragen.

Hawel rolde even zijn ogen bij haar woorden terwijl hij de hoed weer op zijn vertrouwelijke plek zette. 'Beheers je dan maar liever of anders ben ik weg met Mr. Hat.' Zelf verschoot hij ervan dat hij nog zo kalm kon blijven en ook zo tegen haar praatte. Misschien kwam het wel door Faith. De ruzie met Brian was ook niet bepaald iets geweest waar hij had zitten op wachten. 'Ik ben Hawel, trouwens. Jij hoedendief?' Rustig liep hij weer naar zijn plaats om zijn koekje verder op te eten. Hij had honger.

'I would try.' ze glimlachte even naar hem en nam nog een slok van haar koffie. In Londen ging ze vaak koffie halen, maar deze was nog redelijk lekker en dat deed haar goed. 'Hmm, Lucy hoedendief... Dat klinkt wel, nu op zoek naar iemand met die achternaam.' Ze liet haar blik over de etagère gaan. 'Hmm, wat raad jij aan?' vroeg ze terwijl ze nog steeds naar de etagère keek. Ondanks dat ze net een halve chocolade reep op had kon ze het niet voorkomen dat ze nu al weer zin had in chocolade.

Echter kon Hawel niet glimlachen en keek haar enkel aan. Niemand had bepaald een grapje gemaakt of iets dergelijke. Bij het zien van hoe ze koffie slurpte, kreeg hij wel zin in deze. 'Veel succes daarmee,' merkte hij op en zoog op een stukje praline met praline. Ze had een mooie naam naar zijn mening en het Britse accent dat ze een beetje had was hem niet ontgaan. 'De pralines zijn erg lekker. Die hartjes zijn met praliné en nootjes, de driehoekjes enkel met praliné.' Daarna werkte hij heel het hele vormpje weg werkte.

Lucy's blik was van de etagère naar Hawel gegleden die blijkbaar niet net zo vrolijk was als Lucy. Hoewel ze het jammer vond dat er geen glimlach vanaf kon hield ze haar mond, dat zou beter zijn. Tenzij hij een reader was, dan was het nu al te laat. Terwijl ze twijfelden over wat ze van de etagère zou pakken nam ze de laatste stokken uit haar mok. 'Damn, dat was snel.' zei ze meer tegen zichzelf dan tegen Hawel. Ze haalde willekeurig haar schouders op en schoof de mok wat verder van haar af. Ze stond even op zodat ze makkelijker bij de etagère kon, hoge hakken hielpen zittend namelijk niet echt mee om langer te zijn. Iene miene, wat maakt het eigenlijk ook uit. Ze pakte een willekeurige bonbon en bekeek deze vervolgens om te zien welke het was geworden. Een hartvormige. Ze ging weer zitten een nam een klein hapje ervan waarna ze keek naar de vulling en vervolgens hem helemaal in haar mond stak. Meestal had ze niet echt moeite om een gesprek op gang te krijgen, maar Hawel leek niet echt zin te hebben in een gesprek waardoor het knap lastig werd.

Het viel hem op dat Lucy naar hem keek alsof hij door de bliksem was geraakt. Sorry dat ik niet zo opgewekt ben als jij, vreemde. Ergens hoopte hij ook dat ze in zijn hoofd kon kijken als Faith en haar mond zou houden of toch hem het gevoel geven dat hij zich helemaal moest gaan voorstellen. 'Dus welke kracht heb jij?' Tsja, dan kwam hij maar recht voor de raap en nam nu twee pralines vast voordat Lucy had ontdekt hoe lekker ze waren en ze allemaal snel op zouden geraken. Delen was niet zijn sterkste punt. Eten was dit echter wel.

Ze glimlachte door zijn vraag. Hier kon ze er openlijk over praten. Eigenlijk was ze altijd al benieuwd geweest naar de reactie van mensen als ze wisten dat er meer kracht in haar schuilhield dan dat mensen zouden verwachten. Ze zag hoe hij snel twee bonbons pakte wat nogal gretig overkwam. Ach, ze kon hem niet ongelijk geven, die dingen waren nou eenmaal lekker. "Ik ben een bleeder," antwoorden ze "en jij?" Ze was oprecht benieuwd naar welke kracht hij had. Ze speelde een beetje met de mok in haar handen. Onbewust.