Café: 'The Old Guitar'

Ze voelde de warmte van haar drankje door haar keel omlaag glijden, en er verschenen blosjes op haar wangen. Glühwein deed zijn naam eer aan. "Nou, ik weet niet hoor," zei ze, nog steeds met haar hoofd gekanteld, "maar ik zou niet snel iemand uit drinken nemen die je zonet nog de angst van je leven heeft aangejaagd en je bijna heeft vermoord." Ze dacht terug aan zijn ogen, waar meer fascinatie in had gelegen dan angst. Oké, dus misschien was hij niet zo bang geweest. En ik zou hem ook nooit hebben afgemaakt. So what? Hij schold me wel voor van alles en nog wat uit.
Kylan had een sigaret opgestoken, en Maria volgde een rookwolkje dat richting het plafond zweefde. Ze had zelf ook wel trek in een sigaret, maar dat was niet waarom haar ogen op dat grijze wolkje gericht waren, dat langzaam maar zeker uiteen viel. Het was omdat Kylan haar zat te versieren, en daar hield ze niet van. Wacht, dat klopte niet. Normaal zou ze het namelijk wel leuk vinden. Maar nu had ze zelf nog helemaal geen moeite gedaan en voelde het niet als een overwinning. Het ging te gemakkelijk. Dus liet ze haar ogen overal langs dwalen, behalve over hem. Dat hield ze alleen niet lang vol, want toen hij speels op haar neus tikte keek ze hem beledigd aan. "Als je met je poten van me afblijft," snauwde ze. Haar uitdrukking werd zachter toen ze de blik in zijn ogen zag. Hij bedoelde het helemaal niet fout, en enigszins beschaamd ging ze met een hand door haar vochtige haar. "Graag," voegde ze eraan toe.

En weer keken de mensen over hun schouder toen haar harde woorden weerklonken. Zelfs Kylan schrok ervan waardoor zijn hand al snel weer op de bar lag. Alsof deze besmet was. Blijkbaar had ze zijn aandacht niet graag. Voor hem was het niet alsof hij zich aan haar aan het opdragen was, maar ook was hij niet normaal bezig. Maria kon het hem niet kwalijk nemen aangezien ze net hem een heel onlogische ontmoeting had geschonken. Hij was beter weggelopen. Dan moest hij het nu niet meer doen, want om eerlijk te zijn had hij daar wel zin in.
Aangezien haar reactie op hem duidelijk was gemaakt, rookte hij enkel zijn sigaret op terwijl hij naar zichzelf staarde in de spiegel van de bar. Hij leunde op de arm met de sigaret en stak deze soms in zijn mond terwijl hij verder van zijn whiskey verder dronk. Misschien deed Kylan hard nu en was de stilte onverbiddelijk, maar het moest maar zo. Wat hij zei viel ofwel niet in de smaak of wel werd het genegeerd.

Kylan draaide zich terug naar de bar om een nieuw drankje voor haar te bestellen, dacht ze. Maar in plaats van de barman te wenken, nam hij een nieuw trekje van zijn sigaret en staarde voor zich uit. Het duurde een paar seconden voor Maria doorhad wat er gaande was. In de spiegelende wand tegenover hen zag ze hem haar blik ontwijken, net als zij zonet nog bij hem had gedaan. Alleen hij zou het wel om een andere reden doen. Was ze echt zo bot geweest?
Ze wilde per sé wachten tot hij iets zou zeggen. In de tussentijd speelde ze met haar lege glas, als om hem een hint te geven van wat hij haar gevraagd had. Niet dat hij het zou zien. Toen hij bleef zwijgen hield ze de stilte niet meer uit. Ze vouwde haar armen over de bar en gebruikte ze als een kussen toen ze haar hoofd erop te rusten legde. Haar gezicht was naar Kylan gekeerd, maar ze sloot haar ogen toen ze sprak. "Waarom negeer je me?" vroeg ze zachtjes doch luid genoeg om te horen. Ze onderdrukte een gaap en knipperde met haar ogen om de tranen die daardoor veroorzaakt waren terug te dringen.

Haar woorden klonken zachtjes terwijl Kylan zijn sigaret geluidloos op rookte en deze uitdrukte in het kommetje. Daarna stak hij gewoonweg een nieuwe op. Hij was een kettingroker en dit was zijn manier om te ontspannen; een drankje en een sigaret. Perfecte combinatie als je het hem vroeg. Hij had misschien niet op haar gelet, maar wel het glas gehoord. Hierbij knikte hij naar de barman die weer eens hetzelfde drankje voor Maria voorschotelde. Hij mompelde iets van dat ze niet weer moest morsen.
Ondertussen kreeg hij door dat ze wel erg kinderachtig bezig waren, maar aan de andere kant liet hem dat koud. 'Omdat... Ik niet weet wat ik met jou moet aanvangen... Je hebt extreme humeurswisselingen blijkbaar. Die stemmingswisselingen herinneren me aan dingen, een mens, dat ik liever vergeet. Vertel jij mij eens wat Maria in plaats van dat ik het jou moet vertellen. En ga niet zeuren dat je me daarnet bijna vermoord heb, want echt... Ik hou te veel van mijn leven om dat te laten gebeuren. In die tijd was ik al snel weggeweest.' Zijn drankje was nu helemaal op. Tijd voor dus een nieuwe te bestellen voor hem en verder zijn sigaret op te roken. 'Jij begint zo dan doe ik ook zo. Tot nu toe zijn de mensen die ik ontmoet heb erg teleurstellend aangezien niemand me zoals ik ben heeft aangenomen. Wel krijgen ze me razend pissig of boos.'

Loomheid overviel haar. De run had haar uitgeput, maar de kou had haar zo lang als nodig nog wakker en fris gehouden. Nu zat ze in dit café waar ze langzaam maar zeker warm begon te worden, bovendien al met een glaasje warme alcohol achter haar kiezen. Met haar hoofd op haar armen en uitzicht op Kylan, lag ze eigenlijk wel lekker, en ze merkte dat ze moeite had haar ogen open te houden. Wel had ze nog genoeg concentratie over om naar zijn woorden te luisteren. Hij klonk gekwetst, gefrustreerd. Dit uitte hij ook toen hij aan het eind van zijn praatje zei dat iedereen hem tot nu toe alleen maar had teleurgesteld. Dat gevoel kende Maria maar al te goed, al zat hij er blijkbaar meer mee dan zij.
Ze veranderde van houding en zette haar arm rechtop tegen het hout, waardoor ze rechter zat en ook wat makkelijker wakker wist te blijven. "Doe je nu niet hetzelfde als wat je anderen kwalijk neemt? Ik ben alleen maar mezelf, en jij negeert me om die reden, accepteert me niet." Ja, dit vond ze best hypocriet. Maar ze was niet van plan hem de les te lezen. Ze zuchtte even, waarna ze helemaal recht ging zitten. "Goed, als jij wilt dat ik wat vertel dan doe ik dat. Maar niet over mezelf. Ik ga vertellen wat ik over jou weet." Het was een onmogelijke opgave, maar Maria hield er wel van om dingen te doen die anderen onmogelijk achtten. The sky's the limit, zeiden ze wel eens, maar niet volgens Maria. Raketten gingen immers ook veel verder.
Ze nam hem van top tot teen op om details te ontdekken die ze gemist had. "Je bent een Mover," begon ze overtuigd. Dat was tenminste iets dat ze zeker wist. "Je komt niet van de straat, maar bent ook nooit een binnenzitter geweest. Door problemen thuis, denk ik. Iets waardoor je bent verbitterd." Haar blik ging naar zijn oorsieraden en tatoeages. "Je bent gesteld op je uiterlijk, versiert je lichaam om jezelf uit te vinden. Je hebt een sterke mening maar weet niet goed wat je wil." Ze bracht haar vingers naar haar mond om op haar nagels te bijten, een gewoonte die ze had als ze nadacht. Ze schrok toen ze iets proefde dat daar niet hoorde. Bloed. Shit. Ze balde haar handen tot vuisten om het bloed onder haar nagels te verbergen en keek hem aan. "Eh..." stotterde ze, opeens onzeker.

Kylan liet Maria haar gang gaan met het uitzoeken van wie hij was. Het viel hem op hoe Maria zijn rug rechte. Even keek hij haar aan, maar schudde langzaam zijn hooft. 'Maria, Maria toch.' Toch keek hij weer even verbaasd toen de vinger naar haar mond ging. Al snel had hij een papieren servetje voor haar klaar. 'Ik ben een kettingroker, normaal ben ik een vrolijk en sociaal type als ik dat over mezelf mag zeggen, tatoeages zijn mijlpalen of fascinaties in mijn leven. Sommige herinneringen. Ik heb echter wel op de straat wat doorgebracht, maar inderdaad niet mijn gehele leven. Je zat een beetje juist. Niet geheel.' Met een glimlachje keek hij naar haar. 'Ik weerhoud je niet van jezelf te zijn. Wat zou je zijn als je net door een panter wordt besprongen ook al blijkt die daarna een schattig en mooi meisje te zijn? Hoewel ze nieuwsgierig is en pittig uit de hoek kan komen.' Weer nam hij een trekje. 'Miauw!' Nu was er een grijns om zijn lippen. 'Wil je ook een trekje? Je rookt, niet? Want echt hoe je erbij zat leek het wel alsof je een sigaretje wou?'

Dankbaar nam ze het servetje van hem aan. Ze wist niet of hij wist waarvoor ze hem nodig had, ze hoopte van niet. Maar als het wel zo was maakte dat eigenlijk ook niet veel uit. Bij hun ontmoeting had het bloed vast nog wel op meer plekken gezeten, en hij was niet gillend omgekeerd en weggerend. Dat bewees tenminste dat hij het aankon. Onwillekeurig veegde ze over haar mond, bloedsporen wegvegend die er niet zaten. De duik in zee was uiteindelijk toch wel een goed idee geweest.
Ze luisterde aandachtig naar hem terwijl ze haar nagels schoonmaakte. Haar glimlach werd breder naarmate hij steeds meer van haar bevindingen verbeterde. Op het laatst hield ze het niet meer uit, en lachend keek ze op. "Een beetje? Zeg maar gerust dat ik er helemaal naast zit!" Hoofdschuddend legde ze het servetje opgevouwen op de bar, en tilde haar vers gevulde glas op zonder eruit te drinken. Normaal was ze wel goed in het lezen van mensen, maar nu was het niet gelukt hem ermee te imponeren. Ach, het bezorgde hen allebei tenminste wel een goeie lach. Ze wist niet goed hoe ze zijn complimentjes in ontvangst moest nemen, dus nam ze maar weer een slok om het te maskeren.
Ondertussen was ze helemaal naar hem toegekeerd, en bij zijn vraag werden haar ogen groot. "Meen je dat? Oh dear God, I'd kill for a sigarette." Ze zette haar glas weg, en keek vanuit die schuine houding vaag aan toen haar eigen woorden tot gaar doordrongen. "Niet jou natuurlijk," voegde ze er grijnzend aan toe.
Ze nam zijn sigaret aan en nam genietend een trekje, met haar ogen dicht. De rokerige smaak mengde op een aangename manier met de zoete, warme wijnsmaak in haar mond. "What about me? Wie denk jij dat ik ben?" Ze nam nog een tweede trekje en gaf hem toen glimlachend de sigaret terug, erna pas de rook uitademend. "Kom op, er is niet veel voor nodig om het beter te doen dan ik."

Ook Kylan grinnikte. 'You were impressive, my dear. Iets om U tegen te zeggen. Enkel perfectioneer ik af en toe liefst. Over mijn jeugd had je gelijk, mijn uiterlijk ook; ik hou het graag verzorgd, maar niet té daarbij ben ik een Mover. Dat ligt vast. Liever ben ik het vrolijke type door mijn jeugd in plaats van het verbitterde.' Hierbij balde hij zijn vuisten in de spiegel naar haar toe zodat ze zijn slogan kon lezen alsof hij een soort wasmiddel was. 'Oké, jou dus lezen.' Hij draaide zich volledig om met de barkruk en nam de sigaret terug aan. Rustig bestudeerde hij haar. 'Het outgoing type met hier en daar een vleugje schaamte. Niet vies van alcohol of sigaretten. Vast en zeker ook geen fan van katoen ondergoed als ik mijn ogen had mogen geloven. Volgens mij ben je erg vrouwelijk, het sexy kantje en je voelt je ook aantrekkelijk en goed in je vel.' Even stopte hij en keek hij haar een beetje speels aan. 'I like that,' fluisterde hij met een grijns om nog een trekje te nemen. 'Je speelt gitaar aan de eelt op de toppen van je vingers te zien, je bent een Transformer... Dat is alles.' Met een glimlach sloot hij af. Tevreden. Hierbij keek hij haar aan. 'Dus vertel me eens, Mariaaaa. Heb ik gelijk?'

"Leugenaar," mompelde ze, maar haar lach verdreef alle ernst. Toen hij de tekst LOVE LIFE liet zien, die op zijn knokkels stond getatoeëerd, knikte ze bewonderend. Het paste bij zijn uitspraak dat hij eerder het vrolijke type was geweest dan het verbitterde. Dat was ook maar een gokje geweest, een reden die ze had bedacht waarom hij niet vaak thuis zou zijn geweest. Maar nu leek het haar waarschijnlijker dat hij gewoon de rebel had uitgehangen, tattoo's had gezet om zich af te zetten van zijn ouders. Nogmaals, gewoon een gok. Dit keer zei ze het dan ook niet hardop, haar beurt was geweest.
Ze keek Kylan grijnzend aan toen hij haar van top tot teen opnam. Haar lichaam bewoog heen en weer op het ritme van de muziek. Even tilde ze haar wenkbrauwen op - ze wou dat ze dat met één wenkbrauw kon! - toen hij het vleugje schaamte noemde, maar zijn ogen waren ergens anders gericht dus staakte ze de moeite om te protesteren. Ze moest lachen toen hij over haar ondergoed begon. Hij was haar helemaal aan het inpakken, maar het vreemde was dat alles spot-on was. Gelijk met hem bracht ze het glas naar haar mond om een slokje te nemen, en de glazen gingen ook weer tegelijk naar beneden. Toen hij de eelt op haar vingertoppen opmerkte verborg ze haar vingers opnieuw. Eigenlijk maakte het niet uit als hij het resterende bloed zag, maar het was een reflex die ze had ontwikkeld om haar ware aard verborgen te houden. Dat Kylan het nu hardop uitsprak, zonder verbazing, zonder 'breng haar naar de dierentuin!'-intenties, voelde aan alsof hij ineens heel dicht bij haar stond. Enkel haar familie en beste vrienden wisten het immers.
"Basgitaar," corrigeerde ze hem met een glimlach die je verlegen zou noemen als je niet beter wist. Verder viel er eigenlijk niet veel te verbeteren. "Ik snap niet waar je het vandaan haalt dat ik me sexy voel in deze pyama," zei ze, doelend op haar oversized shirt en joggingbroek, haar natte haren en weggespoelde make-up, "maar bedankt dat je niet zegt dat ik eruit zie als een slons."
Kylan's woorden maakten haar vrolijk en verdreven de slaap voor even. Ze pikte zijn sigaret weer in en nam een trekje, allemaal zonder zijn ogen te verlaten.

__________________
Sorry dat het zo lang duurde, ik had gister echt geen inspiratie.

Het was intrigerend hoe Maria opeens hem binnen liet. Het was opeens alsof ze elkaar kende en alles wel goed zat. Iets waar hij even echt stomverbaasd had. Eerder had hij verwacht dat hij een rode hand op zijn wang zou kunnen bespeuren, maar die zat er niet. Daar moest hij ook niet voor checken. Grijnzend keek hij Maria aan en maakte niet bepaald een protest toen de sigaret werd gepikt. 'Toen je terug veranderde vertoonde je schaamte. Ook al was je compleet naakt dan... Ik ben niet degene die vrouwen zo bekijkt. Ik heb liever dat ze de kleren voor mijn neus uit trekken. Voel je nu echt helemaal niet aangesproken hoor, Maria.' Hij hield ervan om die naam sereen en zangerig uit te spreken. Korte toffe namen waren altijd leuk. 'En wie zei nu ook weer dat Mickey Mouse niet sexy is? Daarbij doen zoveel meisjes moeite voor een smokey-eye te maken en er zo hard in te falen. Jij moest er nu zo weinig moeite voordoen en het staat je goed. Zie je wel, kleine zeemeermin? Ik heb een andere definitie van de schoonheid van andere mensen te bekijken. Misschien ben ik dan ook gewoon gek.' Weer nam hij een slok, maar verbrak het oogcontact niet. 'Gitaar? Basgitaar dus? Heb je er eentje bij je? Want nu wil ik je wel eens graag horen spelen. En daarbij samen spelen.' Opeens kwamen er heel foute gedachten binnen bij die laatste woorden waardoor hij moest lachen. Niet wetend of ze het ook zou begrijpen, maar dit meisje had hem in zijn ban. Daarbij had ze hem helemaal uit de tent gelokt. Uitdagingen was hij nooit uit de weg gegaan.

Blijkbaar vond Kylan haar naam wel leuk, want dit was al de tweede keer dat hij hem zo zangerig uitsprak. Maar dat kwam goed uit. Maria vond hem namelijk ook wel leuk. "Weet je dat zeker?" vroeg ze, en ze trok plagerig de hals van haar shirt omlaag. Met een onschuldige blik keek ze hem aan. "Misschien is wat er onder Mickey zit wel veel sexier." Haar onschuldige pruil-blik begon te falen toen ze een lach aan voelde komen, en ze liet haar shirt los waardoor het terug op zijn plaats schoot, haar decolleté opnieuw bedekkend. Niet dat ze veel borst had om te showen, maar dat wat bedekt bleef was vaak juist aantrekkelijker. Vaak, niet altijd. Haar lach weerklonk luid door de ruimte, maar het kon haar niet schelen als andere mensen het hoorden. Vrolijkheid was iets om te delen, en het plezier dat ze hier met Kylan had telde zeker voor twee.
Haar lach veranderde toen hij smokey eyes zat af te kraken. In plaats van met hem te lachen, lachte ze nu om hem. Normaal was zij ook altijd te zien met smokey eyes, en hoewel het erg schattig was om te zien hoe hij haar huidige look verkiesbaar stelde voor beste van de wereld, zag ze er duidelijk niet uit. "Jij bent schattig," lachte ze. Kylan had zo te zien geen idee waarom ze lachte, en dat zorgde alleen nog maar voor meer plezier.
Toen hij op vragende toon het woordje 'gitaar' noemde, wilde Maria hem alweer verbeteren, maar hij was haar voor. Ze genoot van zijn interesse terwijl ze een slokje nam van haar kouder wordende wijn. Kylan moest lachen, en ze keek vragend op. Nu was zij degene die geen idee had waarom hij lachte. Ze trok zich er echter niets van aan; integendeel, ze vond het heerlijk om zijn lach te horen. "Dat lijkt me leuk!" zei Maria enthousiast. "Ik heb er alleen geen voor mezelf, maar daar valt vast wel aan te komen. Speel jij ook? Wat speel je?" Basgitaar is niet echt geweldig als solo-instrument, maar het was heerlijk om op te jammen en als Kylan een ander instrument speelde konden ze vast wel iets spelen dat om aan te horen was.

Kylan vond het beeld van een breede lach om haar gezicht perfect. Zo perfect dat hij het op foto wou vestleggen, maar toen ze uitdagend haar shirt omlaag haalde wou hij daar ook wel een kliekje van. Zachtjes floot hij. Enkel was hij niet de enige die genoot van dit showspel, maar ook de barman. Met een dikke pruillip keek Kylan haar aan. Natuurlijk gespeeld ook al vloekte hij in gedachten. 'You're killing me softly and I like it,' Het was een zwoele fluistering die ook Maria kon horen.
Echter sloeg haar lag om en lachte hij enkel vriendelijk terug. Hij was blij dat zij hem mocht. 'Geen probleem... Ik heb er eentje. Logischer wijze speel ik dan ook gitaar. Akoestische, electrische en bas gitaar. Als ik nu over kom als iemand die wilt pochen met wat hij heeft dan ben je verkeerd.'
Kylan toverde een grijns op zijn gezicht en rekende af bij de barman. 'Let's go home, honey!' Hierbij stak hij zijn portomonee weer weg in zijn jasje en deed deze opgedroogde weer aan. Of toch de voering was nog een beetje nat. Nog voor de laatste keer klingelde hij even zachtjes tegen haar glas, glimlachte naar haar en sloeg zijn sterke drank achterover om daarna van de barkruk af te springen.

Zijn zwoele fluistering was alleen voor haar hoorbaar, en even vroeg ze zich af of hij dat deed omdat het gewoonweg sexy was, of omdat anderen het niet mochten horen. Het leek toch wel erg op het laatste toen hij de barman een dodelijke blik wierp, hoewel die alleen maar een glimp had willen opvangen van wat er gaande was. Maria hield niet van vieze oude mannen, maar ze paste heus wel op wat ze deed. Niks doen waarvan je later spijt krijgt, weerklonk haar moeders stem door haar hoofd. Niet in het openbaar tenminste. Ze kon voor zichzelf zorgen, en dat Kylan haar zo in bescherming nam benauwde haar. Voor andere meisjes was het misschien vleiend, maar Maria kreeg hierbij slechts het gevoel dat hij haar opeiste en ze was niet graag iemands meisje. Ze was van niemand anders dan zichzelf.
Erg veel veranderden deze gedachten niet aan de gezellige sfeer. Maria had nog steeds een big smile op haar gezicht. Tja, hoe kon ze het Kylan ook kwalijk nemen? Hij klonk supersexy.
Toen hij vertelde welke instrumenten hij beheersde klakte ze met haar tong, onder de indruk. "Wauw, vet! En helemaal geweldig dat jij een bass hebt!" Ze had niet gezegd dat ze maar een paar lessen van een vriend had gehad en dus niet veel voorstelde. Dat maakte nu echter niet veel meer uit. Kylan kon die lessen vast wel voortzetten.
Toen hij afrekende keek Maria verbaasd op. "Wat, wil je nu gaan spelen?" vroeg ze schaapachtig. "No way, ik duik zo m'n bed in." Er volgde een korte stilte waarin ze elkaar aankeken, en toen pas realiseerde Maria zich dat ze in hetzelfde huis woonden. "Oh!" wist ze uit te brengen, waarna ze haar hoofd wegdraaide, lachend om haar eigen stomheid. Kylan sprong al van zijn kruk af, helemaal klaar om weg te gaan, maar Maria was niet van plan weg te gaan voor ze haar glaasje leeg had. Een grote slok zorgde dat die voorwaarde ook weer vervuld werd, en het lauwwarme goedje gleed aangenaam haar keel door. Hierna liet ook zij zich terugzakken naar de grond. Snel schoof ze in haar sneakers, en ze liet Kylan voor gaan naar de deur. Daar dook ze echter onder zijn arm door. "Meisjes gaan voor," fluisterde ze, zijn sensuele stem imiterend, ook al lukte dit niet erg. Giechelend liep ze voor hem uit naar buiten, waar het dankzij de alcohol en haar droge haren lang zo koud niet meer was.

Kylan moeqt enkel grinniken voor de afwezige reactie na die fluistering zelf kon hij er moeilijk een ediquette op plakken. Misschien was het een mislukte versierpoging of wel deed hij het enkel om haar aandacht bij hem te houden. Liever had hij niet dat heel het café om de minuut meeluisterde naar wat ze tegen elkaar hadden te vertellem. De barman was enkel een viespeuk. Als hij zoiets wou zien dan mocht hij de chatboxen in gaan. Kylan hield het op de privateshow van Maria die helemaal niet zo privé was.
Eenmaal opgestaan en naar de deur lopend, verraste zij hem totaal. Ook zij probeerde haar stem sexy te laten klinken wat voor hem enkel nog aanlokkelijker werd. Achter zich trok hij de deur dicht en kietelde haar uitdagend en kort in de zij. Even had hij haar ranke heupen gevoeld. Daarom hield hij dus van joggingbroeken. 'Dus je wilt het bed induiken? Wees dan maar voorzichtig met wat je zegt,' Hierbij grijnsde hij. 'Want ik ben anders je persoonlijke stalkr van dienst.' Natuurlijk een klein grapje, maar hij hield ervan om reactie uit te lokken. 'Ja, ik heb dus een bas kom gerust langs als je behoefte hebt om er op te spelen...' Weer stak hij een nieuwe sigaret op aangezien hij de zijne van Maria niet terug kreeg.

Maria had haar rug naar hem toegekeerd, in dit geval geen teken van vertrouwen maar van uitdaging. Blijkbaar iets dat hij wel begreep. Ergens had ze het wel verwacht, maar toch gierde ze het uit toen ze zijn vingers in haar zij voelde. Ze kon absoluut niet tegen kietelen, en als hij haar niet losjes had opgevangen was ze misschien omgevallen. Over haar schouder keek ze hem aan, haar mond open en gevormd tot een lach, hoewel er geen geluid uit kwam. Ze was bang dat er meer kwam, en ze durfde zich pas te bewegen toen hij zijn handen weghaalde. Ze was zich er erg van bewust dat dit de eerste keer was dat hij haar had aangeraakt in plaats van andersom. Buiten die tik op haar neus dan, maar dat telde niet. Was hij soms bang om haar aan te raken?
Hij bewees van niet toen hij sprak. Zijn woorden klonken bijna als een belofte, ondanks de plagerige ondertoon. "Iew, viezerik," klaagde ze, maar weer was het haar glimlach die haar verlinkte. Ze gaf hem een duw tegen zijn borst, maar hield hem niet tegen toen hij terugveerde.
De wind liet haar haren alle kanten opzwieren, en ze was blij dat ze niet zulk lang haar had als de meeste meisjes van haar leeftijd. Kylan had een nieuwe sigaret opgestoken, en Maria miste die van haar. Ze had hem opgebrand achtergelaten in hun geïmproviseerde asbak. Man, die vent rookt nog meer dan ik! dacht ze, terwijl ze een pluk haar uit haar gezicht streek. "Hé, jij bent een Mover toch? Mag ik vragen waarom we lopen?" Het was niet dat ze zijn gezelschap niet op prijs stelde, maar ze hing liever thuis nog even vijf minuten na te kletsen, waar het warm was. Bovendien was ze enorm nieuwsgierig naar hoe het werkte. Ze had begrepen dat ze ook voorwerpen en andere mensen konden verplaatsen. Benieuwd naar hoe dat zou voelen, keek ze hem onschuldig aan.

Kylan grinnikte zachtjes omdat ze blijkbaar nog gekietel verwachtte. Als ze het wou dan kon ze het natuurlijk krijgen, maar de lach die ze produceerde was zo grappig geweest dat hij het maar voor gezien hield. De beschuldiging was kostelijk. Hij trok als het ware een puppygezichtje en keek Maria aan. 'Ik ben geen viezerik,' mompelde hij als een klein kind waarna hij nog een trekje van zijn sigaret nam. Vandaag rookte hij verrassend veel, maar aan de andere kant trok hij zich er dus niets van aan.
Weer klonk zijn gelach over de straten. Hij hield zachtjes Maria tegen door haar even bij haar pols vast te nemen en haar zo naar zich toe te trekken. 'Dus mevrouw is te lui om te lopen? Waarom verander jij niet naar een panter zodat ik op jou rug kan zitten?' Weer nam hij een trekje en blies de rook uit. 'Oké, maar dat gaat je wat kosten.' Kylan stak de sigaret in zijn mond en sloeg zijn twee armen rond haar heen om daarna zijn kamer voor te stellen. De warmte en kleuren van die kamer kwamen te voorschijn en hij wist dat het ook zo was voor Maria. Echter waren ze er nog niet. Hij wist dat ze een raar gevoel in haar maag zou krijgen. Net vlindertjes. Dolle vlinders.
Uiteindelijk als hij zijn ogen opendeed zouden ze in zijn kamer staan.

De puppyblik waarmee Kylan haar aankeek liet Maria smelten. Wanneer het op schattigheid aankwam was ze zo ontzettend makkelijk te manipuleren. "Achoss, natuurlijk niet," zei ze op zachtere toon. Met haar hand reikte ze naar zijn gezicht, en ze kneep in zijn wang op een manier waarop omaatjes dat vaak doen bij hun kleinkinderen. Ze giechelde en streek zijn wang met een snelle beweging glad nadat ze losliet. Er waren korte baardstoppels te voelen, haar hand prikkelde ervan.
Kylan had haar weten vast te grijpen toen ze hem duwde, en ineens stond ze wel heel dichtbij. Hij was ruim een kop groter, en ze moest omhoog kijken om zijn gezicht te zien. Als hij zo probeert me verlegen te krijgen heeft hij het mis, dacht ze, maar als het licht was geweest had je haar wangen kunnen zien kleuren. Eerder geïrriteerd door dit feit dan door wat hij zei, keek ze hem oprecht beledigd aan, haar armen over elkaar geslagen. "Op mijn rug zitten, huh? Ik ben geen pakezel." Maar geïrriteerd of niet, ze verzette geen stap, en het duurde niet lang voor ze haar armen weer van elkaar af haalde en langs haar lichaam liet hangen. Kylan blies de rook van zijn sigaret over haar hoofd uit, wat nog eens benadrukte hoe klein ze eigenlijk was. Ze sloeg haar blik neer. Het was vermoeiend om de hele tijd omhoog te moeten kijken, en er was meer te zien dan alleen zijn gezicht.
Maria werd aangetrokken door zijn middel, ze wilde voelen of het werkelijk zo smal was als het leek. Net toen ze haar hand optilde om die onder zijn jasje door te laten gaan, voelde ze ineens zijn armen om zich heen. Verrast keek ze op. "Dat gaat je wat kosten," had hij gezegd. Tijd om te vragen wat hij bedoelde had ze niet. Een raar gevoel begon in haar middenste en breidde zich van daar uit. Het was geen misselijkheid, al leek het daar wel op. Kylan had zijn ogen gesloten. Wat gebeurt er? dacht ze, maar de paniek die was opgewaaid ging liggen toen ze zich realiseerde dat hij aan het Moven was. Vreemde kleuren en geuren doemden op, al waren ze niet goed te onderscheiden. Erlangs was de donkere straat nog steeds te zien. Het voelde alsof ze vast zaten tussen twee werelden. Het was beangstigend, en Maria klampte zich vast aan het enige veilige om haar heen: Kylan. Haar ogen waren dichtgeperst om de buitenwereld uit te sluiten, en haar hoofd hield ze tegen zijn borst. Het was alsof zijn warmte, zijn geur, en zijn hele bestaan het enige was dat haar in leven hield. En hell, zijnde in deze situatie, voelde dat verdomd goed.

/Gone with Kylan