Girona, Spanje

Stiekem is dit alleen voor Mason en May
Welkom in Girona, een Spaanse plaats vol kleine straatjes en trappetjes, oude uitstraling, een kathedraal en een paar prachtige plekjes. De stad zelf is redelijk groot maar het gaat in dit geval enkel over het gedeelte over de brug. Een oud romeinse gedeelte. Hier mogen maar op enkele plekken auto's rijden en komen toeristen voor het kerkje. Het is niet de bekendste plaats ter wereld, toch zul je hier in de vakanties een mensen massa kunnen vinden, maar ook dan zijn er nog rustige plekken in het stadje. Achter de kathedraal is een prachtige tuin te vinden die zeker de moeite waard is.

Spoiler:

Toen hij zijn ogen opende zag hij May tussen zijn armen, met een hand in die van hem, precies hoe we uit haar kamer waren verdwenen. Maar nu zag hij achter haar de gekleurde huizen en de brug over het water richting het oude gedeelte van de stad. Het geluid van auto's had de stilte gevuld en verder was er niemand te zien. Niemand kon hebben gezien dat ze hier net waren verschenen, zelfs als ze hun uit het niets hadden zien verschijnen dachten ze waarschijnlijk eerder dat het aan hun lag. "Welkom in Spanje,"

Echter was May helemaal tegen hem aangekropen. Bang voor een naar gevoel, maar toch had het iets magisch gehad. Enkel nog een misselijkmakender gevoel dan in een atractie te gaan met een volle maag. Gelukkig had het niet langer geduurd. Bij zijn woorden opende ze pas haar ogen en keek eerst hem met een glimlach aan op daarna over haar schouder te kijken met opengesperde mond. Ze draaide zichzelf helemaal zodat ze met haar rug tegen zijn borstkas leunde. Zijn handen schoof ze naar haar heupen. 'Wauw. Ik denk dat je wel veel mag verwachten op onze eerste date.' Met een grijns drukte ze haar lippen op zijn wang. 'Dus jij zei iets over lopen?' Ze maakte zich los en nam een hand vast om daarna een stap achteruit te zetten. Zijn jas nam ze aan op deze over haar tas te hangen. Haar jasje had ze aan. 'Let's go, ptince charming.'

Hij genoot ervan dat het nu al indruk hand gewekt bij haar, wat dus maakte dat hij zijn belofte had waar gemaakt. "Uhu, achter die brug kom je in het oude gedeelte uit," legde hij uit terwijl hij zijn jas aantrok enkel zodat hij deze niet vast hoefde te houden. "Een paar straatjes door en je komt bij een trap naar de cathedraal, daarachter heb je een hele mooie tuin." glimlachend nam hij haar hand vast. "Maar voor we daar zijn kunnen we denk ik eerst beter iets eten" stelde hij voor. Eigenlijk was het pas een uurtje of vier, maar dat leek hem op dit moment een betere volgorde. "Alleen het beste voor mevrouw" reageerde hij plagend op haar woorden waarna hij begon te lopen richting de brug.

-hmmm stiekem is het niet de brug op het plaatje, ik zal kijken of ik morgen wat betere plaatjes heb-

Isemay kon ook enkel glimlachen bij zijn woorden. Hierbij trok ze hun wat meer naar elkaar toe. Ze was blij dat ze geen hakken had aangedaan. Haar armen hingen echter rond zijn middel. Misschien zocht ze veel lichamelijkcontact, maar zo had ze het graag. Had ze het liefst. 'Het allerbeste heeft mevrouw sowieso al.' Hierbij keek ze hem veel betekenend aan door lichtjes op te kijken, in zijn ogen. 'Maar eten slaag ik niet af.' Ze liet zcih meevoeren door Mason.

Mason sloeg zijn arm om haar heen waarna ze over de brug liepen. De laatste, en enige keer dat hij hier was had hij hier gekeken of er vissen zwommen, na lang staren had hij eindelijk een vis gevonden om vervolgens de een na de ander te zien. Hij wist nog precies de weg door het stadje, wat nu handig van pas kwam. "Ik weet nog wel een leuk restaurantje, waar het ook binnen gezellig is." het was niet per se te koud om buiten te eten, maar het was met deze temperatuur fijner om binnen te zitten als je at.

Spoiler:

Isemat had haar jasje alweer uit gezwierd, maar had al snel weer Mason vast. De sterke arm rond haar heen voelde goed. Ze liet zich meedrijven door hem en keek haar ogen uit. Ze was nog nooit eerder in Spanje geweest. Eerder was Amerikaanse stranden haar vaste badplaatsen, maar ze hield ook liever van citytrips en steden. 'Dit is fantastisch, Mason.' Met een stralende glimlach keek ze hem aan. 'Dus je bent hier al veel eerder geweest of hebben Movers een ingebouwd GPS-systeem?' Dat laatste was natuurlijk een grapje maar kon geen kwaad. Al snel waren ze bij het restaurantje of wel leek dit zomaar gewoon, maar May voelde hoe haar maag een luid protest voerden. Sinds deze ochtend had ze niets gegeten.

May's glimlach zei misschien nog wel meer dan haar woorden waardoor hij haar met een glimlach aan keek. "Ja, ik ben op de meeste plaatsen wel geweest geloof ik, een moeder die van buitenlandse plaatsen en een ander die je daar gratis en voor niets heen kan brengen, en ik ben gewoon handig in het onthouden van die plekken." antwoorden hij toch redelijk serieus. Hij nam haar mee het restaurantje binnen, het was binnen groter dan het van buiten leek, toch was het nog steeds relatief klein en rustig. Een ober wees hun een tafel. Het scheelde een hoop dat er in Spanje zat mensen waren die Engels spraken, zeker als je geen woord Spaans spreekt. Hij bestelde een cola en richtte zijn blik daarna weer op May.

Isemay ging dan al snel voor een watertje en bekeek het gehle zaakje nog eens in het geheel. Ze hadden een klein, maar vooral leuk tafeltje gekregen met uitzicht naar buiten. Toen ze eenmaal doorhad dat hij naar haar keek en de ober weg was voor hun bestelling, keek ze hem aan met een samenzweredigere glimlach. Toch had ze al snel het menu vast en deed deze voor haar gezicht. Lachend en snel haalde ze deze weg en nam een van zijn handen vast, bracht die naar haar lippen en kuste deze zacht. 'Wat is er?' Zijn hand legde ze tegen haar wang.

Hij glimlachte toen ze de kaart tussen hen in bracht. Gelukkig verdween die wel weer snel. "Het voelt een beetje als een droom..." ondanks dat het clishe klonk was dat wel de beste beschrijving, ze had zich de afgelopen dagen verschillend tegen hem opgesteld en genoot er nu dus ook bewust van. Ergens bang dat het weer in een klap zou ophouden. Hij streelde met de hand die May tegen haar wang had gehouden langs haar wang om met zijn vinger haar gezicht iets verder over het tafeltje liet komen om daarna liefdevol zijn lippen op die van haar plaatsten. "Eigenlijk is het beter dan een droom," met het laatste doelde hij vooral op haar geur, die hij in dromen niet zou ruiken, haar smaak, die hij in dromen niet zou proeven, en haar aanraking, die hij in dromen niet zou voelen. Door zijn gedachte ging even het feit dat dit hun eerste date was en dat ze nu al een klef stelletje leken. Snel liet hij deze gedachte weer verder drijven omdat hij dat helemaal niet er vond, en daarbij kon je dit misschien niet meer een eerste date noemen. Zijn duim streek nog even over haar wang waarna hij zijn arm weer op de tafel liet rusten. Zijn muts sierden haar haar met de twee vlechten. Weer verscheen er een glimlach rond zijn lippen.

Schuldbewust glimlachte ze waterachtig naar hem, maaar liet haar hoofd dichter naar de zijne brengen om haar ogen te sluiten, hem te kussen en hierbij zich mee te laten drijven op een heerlijke roes. Isemay keek hem weer aan bij zijn mooie woorden. Een ober kwam langs voor het eten op te nemen, maar ze hield Mason vast. Dit restaurant was vast wel gewoon aan stelletjes en zo niet dan hadden ze pech. 'Je verliest me niet meer. Toch niet voor snel. Ik heb altijd van je gehouden, Mason.' Weerklonk het toen de ober weg was. 'Enkel wist ik niet goed op welke manier. Vandaag begon ik dus maar eens met denken en... Wel, waarom zou ik het tenminste niet proberen. Je bent echt veel te mooi op welke manier ook, om geen kans te geven. Ik moet me opener opstellen. Dat ga ik doen, dat doe ik.' Weer boog ik voorover op hem te kussen.

Hij liet zich door haar kussen, waarna hij haar weer aan keek. "Je hebt geen idee hoeveel die woorden voor me betekenen." Hij nam haar hand vast, waar hij met zijn duim over streelde. Houden van waren grote woorden, maar hij wou haar graag geloven. Misschien was dat ook wel het gene wat hier het beste op zijn plaats was. Misschien had het verlangen inderdaad plaats gemaakt voor het houden van. Hij wist het allemaal niet zeker, op een ding na, dat hij niets anders wou dan bij haar zijn. De onzekerheid van de laatste dagen was grotendeels verdwenen. Houden van, was misschien wel wat hij nu deed, om haar geven, aan haar denken, tot haar aangetrokken voelen, het gevoel dat haar aanraking hem gaf, haar aanwezigheid. Ja, hij hield van haar. Hij opende zijn mond om een reactie te geven en zijn gedachte samen te vatten, waarmee hij stopte toen de ober brood op tafel zetten. Nu hoopte hij intens dat ze zijn gedachte had meegekregen, want het moment was verstoord. In plaats van de woorden te zeggen nam hij dan ook May haar hand, welke hij naar zijn mond bracht, zijn lippen op plaatste en terwijl hij haar aankeek fluisterde dat hij van haar hield. Hard genoeg zodat zei het zou horen, zacht genoeg dat niemand mee kon genieten.

Zijn gedachten waren lief. Een mix van hoe hij zich nu echter voelde. Het vleidde haar. Zeker het woord verlangen. Verlangen naar haar? Niet dat ze voor ogen had dat Mason dàt voelde. Ergens had ze gedacht dat het slevhts een bevlieging was, maar bij zijn gedachten glimlachte ze naar hem en keek hem aan op die ene speciale manier. Ook al stoorde de ober hen: Mason zijn gedachten bleven na vloeien. En toen eondelijk het drinken op tafel stond en het brood, was het enkel Isemay en hem.
Ergens bracht het roze wangn met zich mee ook al deed hij een simpel gebaar, maar zijn woorden waren zo intiem en groots. 'Op dit punt haat ik dat er een tafel tussen ons inzit.' Haar opmerking was droog maar zeker genoeg. 'Dus wat dacht je van snel eten en dan de date verder zetten?' Haar lippen krulde zich op terwijl ze haar hand los maakte op de glazen veilig te zetten en Mason weer een kus op zijn gezciht te geven. Deze keer speels op zijn kin.

Mason moest lachen om May haar droge reactie, maar ja, gelijk had ze wel. Met de tafel tussen hen in was er ook meer afstand dan buiten, en die afstand maakte de drang haar te willen kussen enkel groter. Bij de kus op zijn kin hield hij haar even tegen voor ze weer terug ging en plaatste zijn lippen weer op die van haar. Ondanks de lichte smaak van sigaretten, was de smaak die haar lippen achterlieten heerlijk. Dat hij ooit nog eens zou vallen op iemand die rookte. Hij pakte een stuk je brood waar een laag kruidenboter op kwam en hield deze haar voor, in plaats vante vragen of ze ook wou.

Met een lichte glimlach rond haar lippen, kuste Isemay hem terug. Mason leek haar werkelijk te betoveren. Hij kon al haar zorgen wegnemen. Zacht beet ze op zijn lip voor ze weer afscheid van elkaar namen. 'Ik denk niet dat stoppen met roken gaat lukken. Misschien een beetje minderen wel.' Bij het kruidenbrood grijnsde ze breed naar hem. 'Klef stelletje, huh?' Toch nam ze een beet en kauwde zorgvuldig. Hoewel haar voet plagend langs zijn been heen streek. Een beetje uitdagend keek ze hem aan. 'Het verlangen wordt inderdaad enkel maar groter.' Op dat zelfde moment kwam een ober met hun eten aan. May had een lekkere veitarische pasta genomen.

Hij glimlachte toen May begon over stoppen met roken, of minderen. "Hmm dan zal ik me er meer overheen zetten," zei hij, om haar een beetje te plagen. Hij glimlachte bij haar opmerking en nam een hap uit het broodje waar May ook een hap uit had genomen. Hij voelde haar voet langs zijn been, waarna weer de ober er tussen door kwam. Nouja, voorlopig zouden ze even uit hun buurt blijven. Hij keek naar het bord spaghetti dat voor hem werd neergezet. Hij mengde de saus even door de spaghetti om tot de conclusie te komen dat er maar net genoeg saus in zat voor de hoeveelheid spaghetti.

Ik heb een inspiratie voor Mason tekort. Grom

Isemay was lichtjes teleurgesteld dat Mason niet reageerde op het vleugje plagen. Haar eten at ze charnabt, maar toch haastig op. Ze wou bij Mason zijn, in die armen. 'Dus wat gaan we zo doen? Die tuinen in om zo lang te blijven dat we de sterren kunnen tellen?' Dit was weer een grapje, maar toch at ze verder.

May had blijkbaar haast met het eten opeten en hij at dus ook met iets meer tempo verder. "Your choice" antwoorden hij plagend. Hij stal een stukje eten van haar bord welke hij met een grijns in zijn mond liet verdwijnen. Als ze dan toch klef aan het doen waren, kon dat er best bij. "Gehaktballetje?" vroeg hij terwijl hij er een op zijn vork prikte en omhoog haalden terwijl hij zich besefte dat ze misschien vegetarisch was gezien de vegetarische maaltijd die voor haar stond "Of ben je vegatarisch?" vroeg hij.

Bij het vlees begon ze te lachen. 'Miep!' Weer lachte Isemay verder. 'Ik ben inderdaad al een tijdje vegi. Dus laten we dat overslaan en maak het me sewes maar erg romantisch.' Het klonk als een soort uitdaging. Een glimlach sierde haar lipoen terwijl ze weer verder, maar vooral soeels streek met haar voet. Toch ging ze rustiger eten. 'De tuinen in en ik ga je absoluut niet gerust laten na dit eten. Allesbehalve.'

Hij sloep het in zijn geheugen op dat ze vegatarisch was, hij had respect voor mensen die uit principe een maaltijd met vlees overlsloegen. Eerlijk was eerlijk, hij zou het niet kunnen. Hij voelde haar voet weer langs zijn been en bracht zijn been dan ook langs die van haar. De warmte van haar been voelde hij door zijn broek waardoor hij even glimlachte. "Dan moeten we maar vaker hier eten" antwoorden hij op een eigenwijze en speelse toon. Hun beide borden waren ondanks de redelijke porties al bijna op. Eigenlijk was hij daarmee enkel blij gezien zijn verlangen haar fatsoenlijk een kus te kunnen geven.

Eenmaal hun borden na een tijdepje er leeg uitzagen riep ze de ober. Het was haar niet ontgaan dat Mason begon voetje te vrijen zoals ze had willen uitlokken. Met een grijns keek May hem aan. Een ober kwam aan voor het ophalen van de borden, maar meteen vroeg ze voor de rekening waar de oude man opgelucht door leek. Opeens had ze een brandend verlanhen naar een kus. Naar die fatsoenlijke kus van Mason. De ober kwam terug. Snel, blijkbaar wou hij hen weg. 'Betaal jij of ik?'

De grijns van May ontging hem niet en hij keek haar een glimlach terug aan. "Wie denk je?" reageerde Mason met een eigenwijze glimlach terwijl hij het geld uit zijn portomonnee haalden en neerlegde op het schoteltje, de blik van de man leek opgelucht toen ze opstonden. Eigenlijk liep hij gelijk door naar haar kant van de tafel. Ach als de man niet kon doen alsof hij blij was met klanten, ging hij er ook niet de moeite voor doen de ideale klant te zijn. Zijn ene hand legde hij tegen haar onder rug terwijl hij met zijn andere hand even langs haar wang gleed. Zijn lippen belande weer op die van haar.

Isemay keek hem met een speelse glimlach aan toen hij dichterbij kwam. Ze snapte wat hij wou doen. Haar hoofd kantelde zich dan ook naar zijn lippen terwijl twee handen zich rond zijn heupen vestigde. Mason was groter dan haar dus zo kon ze zich tegen hem optrekken. 'You naughty boy,' Met een kleine grijns keek ik hem aan na zijn oh-zo-lieve kus. Hij beyoverde me echt door enkel me aan te raken. Ik trok hem naar buiten nadat ik mijn tas had gepakt. 'Dus nu gaan we ergens rustig met ons twee zitten?' Het mocht afgezaagd zijn maar May wou enkel zijn liefde voelen en met hem praten.

"Ja," antwoorden hij kort terwijl hij haar hand nam en haar zo meenam een soort poortje door richting de trap voor de kathedraal. "Maar eerst nog een traptree of negentig," Het was hier al iets drukker dan dat het overal geweest was, maar hij wist dat het in de tuin rustiger zou zijn. De meeste mensen waren foto's aan het maken van mensen die op de trap poseerden. Ze had nog niet gevraagd wat de andere plek was geweest en ergens verwonderde hem dat, gezien ze ervoor wel probeerde erachter te komen. "De plek heeft echt indruk gemaakt op je hè?" hij keek even langs de zijkant van haar gezicht, ja ze had het naar haar zin, dat was toch wel het doel geweest. Naast bij haar zijn.

Isemay keek met een pruillip naar de vele trappen. 'Wel als je wilt mag je me altijd dragen. Altijd wel romantisch. U zult rijkelijk beloond worden.' Met een grijns trok ze hem al de eerste trappen op en liep verder. 'Ja, ik ben erg onder de indruk en nee, ik wil niet de andere plaats weten. Misschien kan je me daar ook wel eens heen brengen?' Even draaide ze haar hoofd en glimlachte speels. Ze haatte de mensen rond zich. Liever zou ze alleen met Mason zijn. Ook liever geen trappen op lopen dan wel.