Girona, Spanje

Er verscheen een glimlach rond zijn gezicht toen ze hem de eerste trappen op stok. "Misschien," antwoorden hij plagend. Ja, hij wou haar best nog eens ergens mee naartoe nemen. Dit beviel hem namelijk meer dan prima. Bovenaan keek hij haar aan "Dat viel toch best wel mee?" Er stond nog steeds een grijns rond zijn lippen en zijn ogen verraadde hoe erg hij het naar zijn zin had met May. "Het scheelt het enige is nu nog trappen af" trappen was een beetje een groot woord, het waren bij elkaar nog geen twintig treden. Achter de kathedraal was het weer rustiger dan ervoor en als je het poortje daarachter door liep, liep er enkel nog een oude, Spaanse vrouw met een boodschappentas. Aan het eind van dit weggetje lag een soort van ruïne, een ommuurde tuin was het nu. Eigenlijk wist hij niet precies wat de geschiedenis erachter was, wel dat je er over de muur kon lopen, erlangs, trappen omhoog en er een hoop afgebrokkelde stenen waren. Aan de andere kant was de muur een stuk lager waardoor je uitzicht had over het stadje. Ergens daar tegenover, in een hoekje, wist hij dat er een bankje moest staan met daarnaast een boom waardoor het meer afgesloten was dan de andere bankjes die er stonden.

Isemay liet zich meevoeren door Mason. Echter was hij nu al dingen aan het verklappen, maar dat kon ze hem helemaal niet kwalijk nemen. Eenmaal op het bankje drukte ze op zijn schouders als teken dat hij moest gaan zitten. Eenmaal hij zat kroop zij weer op zijn schoot zoals ze eerder die dag hadden gedaan. Zacht plaatste ze haar lippen tegen het topje van zijn neus en keek hem aan. Dit was speciaal. Hij was speciaal. Iets dat ze maar al te goed wist en wou koesteren. Hem ging ze ook zeker en vast liefhebben. Meer dan ze nu al deed. Met een lichte grijns plaatste ze haar lippen op de zijne en bracht haar handen naar zijn borstkas waar het zacht streelde. Het enigste wat Mason moest doen was haar zekerheid geven. Zekerheid dat hij haar echt wou. Dat hij haar echt, maar dan ook echt lief had.

Mason ging op het bankje zitten toen ze tegen zijn schouders drukte. Zij kroop weer op schoot terwijl hij haar aankeek. De kus op zijn neus beantwoorden hij met een kus tegen haar kin. Door zijn jas heen voelde hij de hand van May die hem zacht streelden. Hij liet zijn hannd even langs haar nek strelen en plaatste daar vervolgens een kus. In haar nek was haar parfum het best te ruiken. Het rook heerlijk, naar de geur die ze eerder had achtergelaten in zijn bed. Zijn hoofd liet hij op haar schouder zakken waarna hij zijn ogen sloot en even van het moment genoot. Een van zijn armen lag om haar middel, en met zijn hand streelde hij zacht over haar zij. Zijn gedachte gingen even terug naar een paar dagen geleden, hoe hij haar natekenden, het dansen. Om haar vervolgens weer aan te kijken. De afgelopen dagen had hij elke keer gehoopt terug te zijn bij dat moment, nu hoopte hij dat dit moment eeuwig zou duren. Ondanks wat er tussen hen was gebeurd was hij verliefd op haar geworden. "Het is raar, hoe je me betoverd hebt met die ene dans," zei hij zacht "hoe je me laat voelen van af dat moment." Altijd al is hij slecht geweest in zijn gevoel te uiten, zeker in het verwoorden. Zeker als je het niet met enkele woorden kan omschrijven. Altijd had hij moeite met zijn gevoel te delen, toch leek May dit anders te maken. Ze kon zijn gedachten horen en toch wou hij haar vertellen dat ze iets bijzonders over zich heeft, iets wat hem aantrekt. Niet enkel haar uiterlijk, maar ook haar persoonlijkheid. "Blijf me alsjeblieft betoveren." besloot hij toen hij niet de woorden kon vinden om haar te vertellen dat hij haar niet wou verliezen.

Isemay sloot ook haar ogen bij zijn kusjes en strelingen waardoor ze een keertje zuchtte van het genot. Haar ogen opende zich bij zijn zorgvuldig gekozen, nmaar vooral erg lieve gedachten en woordjes. Enkel vormde zich er een kleine glimlach om haar lippen waarbij ze zijn muts af deed en hem uit zijn jas probeerde te krijben. Beiden kwamen langs hen terecht. Op een hoopje bij haar tas waar ze eerder haar mobiel had uitgevist. Echter zetten ze Coldplay op en stond op. Begeleidde hem naar een plekje waar ze konden dansen. Zijn beidde handen legde ze laag op haar onderrug terwil haar armen zich stevig rond zijn nek sloten. Haar hoof kwam in zijn nek terecht aangezien ze op haar tippen stond en hun zo onhandig voort bewoog. Toch zag het er schattig uit terwijl zij woordloos zijn nek verkende met haar lippen tot ze uiteindelijk bij zijn oorschelp terecht kwam. 'Ik doe mijn best, Mason. Meer als mijn best. Geloof me: Je bent best een ongelofelijke romanticus, maar toch voel ik me niet verstikt. Mag ik vanavond bij jou blijven?' Haar ogen keken in die van hem. Hoewel een glimlach zich om haar lippen speelde.

Hij hielp haar zijn jas uit doen en liet zich meevoeren door haar. Toen hij de klanken van Trouble hoorde uit haar mobiel verscheen er een glimlach rond zijn lippen en begreep hij wat ze deed. Hij drukte haar iets tegen zich aan en genoot er van hoe ze zijn huid bij zijn nek verkenden. Blij met haar woorden. De vraag of ze vannacht bij hem mocht blijven beantwoorden Mason door zijn lippen op die van Isemay plaatsten en met zijn tong even over haar lip ging om deze te doen openen. Een tedere dans te beginnen. Toen hun kus eindigde fluisterde hij tegen haar lippen "dat zou me een genoegen zijn" waarna hij glimlachend haar aan keek. Zacht voelde hij haar hartslag door zijn trui, haar ademhaling hoorde hij zacht terwijl haar warme aanraking door hem heen de warmte verspreide. Hoewel ze door de kus meer stilstonden dan dansten, vond hij dat niet erg. De muziek stond zachtjes nog op en binnen een half uur zou de zon onder gaan wat een schemering veroorzaakte.

Isemay genoot van het feit dat Mason zich mee liet drijven door haar. Dat ook hij hier met volle teugen van genoot. Ze stond toe dat hij haar zo intiem wou kussen en strelelde door zijn haar met haar vingers waardoor het her warig ging uitzien. Eenmaal hun kus stopte, kwam er een glimlach rond haar lippen door zijn woorden. 'Mason,' zuchtte ze verukt en vooral dromerig om daarna haar hoofd tegen zijn borstkas te plaatsen. Het was haar niet ontgaan dat hij gespierd was. Ook drukte ze een kus op de trui bij de plaats waar zijn hart moest zitten. Aan dit kon ze meer al gewoon worden. Het deed zo goed om iemand te hbben die wel van haar hield en eigenlijk niks verlangde. 'Dus ben ik eigenlijk je vriendinnetje?' Dit klonk plagend, maar twijfelachtig.

Ze sprak, of zuchte eigenlijk, zijn naam dromerig uit. Iets wat hij onbewust heerlijk vond om te horen. Haar hoofd lag tegen zijn borstkas aan en hij liet zijn hand over haar onderrug strelen. Zijn ogen opnhaar gericht merkte hij hoe Isemay een kus op zijn trui waar zijn hart zat plaatsten. Een lief gebaar, vond hij, waarna hij een kus op haar hoofd planten. Bij haar vraag merkte hij de twijfel die er in verweven zat, waarvan hij hoopte dat die er niet was omdat zij erover twijfelde. Zijn hand ging langs haar zij naar haar kin welke hij zacht omhoog duwde om haar in haar ogen aan te kunnen kijken. "Ik zou dat geweldig vinden." Zei hij met een zekerheid in zijn stem. Mason hoopte dat ze op wat voor een manier dan ook liet blijken dat ze dit zeker ook wou. Zijn duim streek zacht langs haar wang en nek waarna hij zijn hand daar stil hield.

May begoref zichzelf nog enkel meer in zijn geur en warmte. Als ze een kat was dan zou ze spinnen van genot. 'Ik kan niet beloven dat ik de gemakkelijkte ben, maar voor jou wil ik het altijd wel proberen. Daarbij wil ik het ook. Zoals ik al zei: Ik wil jou.' Ook haar hand streelde langs zijn wang waarna ze hem kuste. Dit maal vol op de lippen.Ze hield van hem. Hoewel Brian nog nakolkte. Vergeten, was het woord dat weerklonk in haar hoofd en haar hersenen wouden hier aan meewerken.

Ze bevestigde wat hij hoopte en kuste hem hierna. Dat ze niet de makkelijkste was, had ze al laten blijken en toch had hij haar keer op keer weer opgezocht, of willen opzoeken. Er was een glimlach op zijn gezicht verschenen die er niet anel van af zou gaan. Uit het niets besloot hij haar hand die tegen zijn wang lag te pakken en haar hiermee een rondje te laten draaien en weer tegen zich aan te houden. Een kus plaatste hij op haar neus toen haar gezicht weer vlak bij hen was en de laatste klanken van een melodie klonken. De nieuwe klanken van een volgend lied begonnen tussen hun in te spelen, of misschien was het al het derde nummer, hij had er niet op gelet. De hand die tegen haar onderrug had gelegen liet hij dalen naar haar broekzak waar hij haar mobiel uit haalde om de muziek te pauzeren. Nog steeds hielt hij een van haar handen vast. "Je vind het toch niet erg om te gaan zitten?" vroeg ik, hoewel ze nu al gestopt waren met dansen. Hij trok haar dan ook zachtjes mee richting het bankje waar hij haar naast zich neer trok. "Eens kijken," zei hij terwijl hij haar contacten door bladerden. "Hmm die ken ik niet," hij klikte op nieuw contact toevoegen en daarna foto maken met camera. Terwijl hij een kus plaatste op haar wang maakte hij een foto. Zijn hoofd liet hij bij haar liggen en toen er 'Contact opgeslagen" in beeld verscheen gaf hij haar haar telefoom weer. De kans was niet echt groot dat ze smsten of belden in plaats van even aan te kloppen. Maar daar had hij eigenlijk niet over na gedacht. De kans dat hij haar telefoon weer in handen had, was tenslotte nog kleiner.

Isemay liet zich meevoeren door hem en ging nog een keer door haar helrode lokken. Eenmaal ze zaten, legde ze een been op zijn schoot en glimlachte bij de kus op haar wang en toen ze doorhad wat zijn bedoeling was geweest. Nu nam ze echter zijn mobiel uit zijn broekzak (?) waarbij ze zich bedacht dat dit best ver ging voor nog maar... Twee dagen elkaar echt te voelen en te verkennen. Speels keek ze hem aan en zetten hierbij haar nummer in zijn contactlijst. Simpelweg beet zij op zijn onderlip en trok hier langs opzij een foto van zodat hun neuzen net elkaar raakte en beiden hun gezichten zichtbaar waren. Eens origineler dan een kusfoto. 'Het zijn ook allemaal mensen van "thuis".' Zacht drukte ze een kusje op zijn lippen. 'Niet dat echt dat veel uitmaakt.' Ze nam de mobiel weer in handen en ging meer liggen op de bank terwijl ze hem meetrok. 'Ik wil liever liggen, Monsieur.' Eenmaal hij boven haar hing, keek ze hem aan en liet haar handen rond zijn schouders liggen. 'Je bent echt wel sexy. Hmmm,' Hierbij kuste ze hem weer. Het kwam uit het niets, maar het kwam van goed.

Toen zij zijn mobiel uit zijn broekzak haalde besefte hij pas hoe ver dat eigenlijk ging voor de korte tijd die ze elkaar pas kende. Hoewel hij er ergens toch wel vanuit ging dat ze hem zou stoppen als hij te ver ging. Bij het bijten op zijn lip keek hij haar half grijnzend aan. "Dan zal ik mij aan uw wensen aanpassen, madame" antwoorden hij terwijl zij hem meetrok en hij voorkwam dat hij met zijn volle gewicht op haar kwam. Niet bewust vormde er een smalle glimlach rond zijn lippen bij haar woorden. Voor hij kon reageren voelde hij echter haar lippen welke hij op zijn beurt weer beantwoorden. De blik in haar ogen, was enorm sexy. Ze wist hem te boeien met haar ogen, de karakteristiek die daar in te lezen was, kwetsbaar als ze zich openstelde, zo gesloten als ze konden zijn. Zijn lippen plaatste zich weer op die vz. haar terwijl hij een hand door haar haar liet gaan.

Isemay wou hem wel terug kussen, maar na zijn gedachten te horen kon ze niet anders dan gelukzalig glimlachen waarbij ze even afstand van zijn hoofd nam en hem aankeek terwijl ze iedere vorm van zijn geizcht verkende met haar hand zoals hij door haar haren ging. 'Je bent sexy in erg veel opzichten aangezien ik me erg aangetrokken tot je voe=. Vooral dat kontje van je. Zo strak.' De laatste woorden kwamen er geplaagd uit, maar de eerste woordenstroom was gemeend. 'Je bent echt te goed voor me, Mason. Maar ik ben onbeschrijfelijk gelukkig dat je voor mij koos.' Gevoelens waar ze eerst geen blijf mee wist, kon ze opeens nu plaatsen. Weer drukte ze een kus op zijn mond en veroerde zijn lippen. Intenser. 'Jij gaat niet te ver. Waarschuw mij maar.' fluisterde ze tegen zijn lippen op om hem daarna weer te kussen. Alleen gaf ze nu aan dat deze niet meteen moest stoppen door over zijn borstkas te strijken waar z e de afgetekende spieren voelde.

Kort glimlachte hij bij de woorden die May tegen zijn lip fluisterden om zich daarna over te geven aan haar kus. Zijn hand nog steeds in haar haar en haar hand tegen zijn borst. Bij het los laten van elkaars lippen plaatste hij een liefhebbende kus op haar bovenlip. Hij keek haar aan en creëerde een ruimte van enkele centimeters tussen hun gezichten. "Het is lastig om een mooie, sexy vrouw voorbij te lopen." Zijn neus ging even over die van haarterwijk hij dat plagend zei. "Daarbij ben ik blij dat jij voor mij hebt gekozen, jij had mijn hart al veroverd op het moment dat ik zag hoe je gezicht stond bij het natekenen van mij." Hij streek een pluk haar uit haar gezicht zoals hij toen ook had gedaan en bracht vervolgens zijn hand, langs haar ribben, naar haar zij.

Isemay keek hem met een glimlach aan en kuste hem snel nog een keertje op zijn lippen ondertussen dat hij sprak. 'Mason, je bent echt een schatje. Mijn schatje.' Het voelde goed om deze woorden te zeggen en speels een been rond zijn middel heen te slagen. Zijn handen zorgde voor tintelingen terwijl haar lippen weer die van hem vonden en hem kuste op een erg speciale manier. Deze kus nodigde hem eerder uit. Nodigde hem uit in de zin van haar niet los te laten. Niet nu en niet voor een lange tijd. Enkel bij haar zijn en haar lief te hebben.

"Sinds wanneer ben jij zo van de lieve woorden," grijnsde hij om haar weer een kus te geven. Zijn hand liet hij even strelend over haar bovenbeen gaan die ze om hem had geslagen. Bewust dit keer, niet zoals hij haar mobiel had gepakt. Hij liet zijn hand rusten toen hij weer bij haar heup was, tegen de bovenrand van haar broek, lager dan waar zijn hand net lag. "Niet dat je mij hoort klagen," zijn lippen werden weer door die van haar aangetrokken. Een oranje gloed hing over haar haar en gezicht van de langzaam ondergaande zon. "May, je bent prachtig, op alle mogelijke manieren." zei hij serieus na een stilte en kuste haar weer. Rustig, liefdevol.

Isemay lachte even tegen zijn mond aan bij zijn woorden en kuste hem daarna snel terug. 'Ik dacht dat je wel van die Isemay een beetje meer zou houden, maar we kunnen ook hard-to-get blijven spelen. Als dat je zo aantrekt.' Het was haar opgevallen hoe zijn hand zich erg laag bij haar shortje bevond. Wel had ze nog een dunne panty aan, maar ze stoorde zich totaal niet aan zijn aanrakingen. Zijn woorden maakte haar helemaal warm vanbinnen waardoor ze zachtjes weer hem terug kuste en zich liet leiden door hem. Hier kwam ze wat rechter door, maar onderbrak de kus niet. Toch stopte ze even om adem te nemen en hem op de bank plat te laten liggen terwijl ze op hem kroop en zich nestelde tegen hem. Eigenlijk hield May eerder van intiem knuffelen in plaats van zoenen. Nee, fout, ze hield van beiden ter gelijkertijd, maar dat knuffelen maakte een band veel sterker. 'Ik dacht enkel dat je lekker was, knap en zo aantrekkelijk. Daardoor mocht ik je dus niet weg jagen. En de bedoeling was je niet weg te jagen en kijk waar we zijn beland.' Ze keek in zijn ogen en streelde zachtjes zijn gezicht. 'Ik ben niet mooi op iedere manier Mason en het verre van perfect, maar omdat jij het bent neem ik aan dat ik mooi ben op iedere manier.' Zacht kuste ze een keer het plekje net achter zijn oor.

"Ik zei toch dat je mij niet hoorden klagen," Mason liet zich plat op het houten bankje leggen door Isemay, die zich op hem tegen zich aan nestelden. Zijn gbeide handen en armen sloeg hij nu om haar heen. Hij voelde haar lippen zich achter zijn oor plaatsen. "Isemay, misschien ben je niet helemaal perfect, maar zelfset je imperfecties ben je in mijn ogen nog prachtig en perfect." Even dacht hij aan het roken, waarover ze had aangegeven te willen minderen. Dat maakte haar in zijn ogen al perfecter dan als het haar niet kon schelen. Hij drukte zijn lopen even kort op haar wang. "En dat ik naar jou kijk in plaats van een Spaanse zonsondergang, zegt ook wel iets" voegde hij er enigsinds plagend aan toe. Zonsondergangen hadden altijd iets moois. De menging en snelle verandering van kleuren in de lucht wat eindigde in het donker. Het fasineerden (?) hem op een of andere manier, maar op dit moment deed May dat meer.

Isemay moest lachen door zijn uitleg, maar lachte hem totaal niet uit. Ze nestelde zich helemaal op zijn borstkas, maar lag niet met haar volle gewicht tegen hem te steunen. Wel nam ze hem helemaal in beslag. Hem delen zou ze niet meer doen. Met niemand. Zacht kuste ze zijn hals en keek hem daarna met een glimlach aan. 'Misschien moeten we je even je mond met volle lippen die me erg hard uitnodigen, laten houden?' Haar lippen kwamen op die van hem terecht terwijl één hond de spieren onder zijn shirt voor een klein stukje, plagend, verkende.

Mason onderdrukte een glimlach toen ze hem zei zijn mond te houden. Liefdevol kuste hij haar terug terwijl hij haar hand op zijn buik voelden. Haar hand was kouder dan zijn huid, maar toch stoorden hij zich er niet aan, ook niet dat haar hand onder zijn shirt was.

Sorry kwam niet verder

De tijd ging sneller voorbij dan dat ze zich voor ogen hadden kunnen houden. Eenmaal May zijn lippen met rust had gelaten, -af en toe een korte adempauze, keek ze hem na hun zoenpartij aan. Haar vinger tekende een hartje rond zijn navel voor ze haar hand terugtrok. 'Dus dit verveeld je niet, huh?' Hierbij lachte ze en keek hem aan. 'Het is hier prachtig.' Hoewel ze meer naar hem keek. Isemay wou ergens naar huis en lekker zacht op bed liggen. Ze was moe, maar Mason lag te goed voor op te staan. Daarbij wou ze zijn pret niet bederven. 'Vertel me eens iets.' Ze keek hem met een glimlach aan.

"Jij verveelt me nooit," gaf hij toe. Hij kuste haar zacht en kort. Zijn handen liet hij naar haar onderrug zakken terwijl hij nadacht, iets was vrij breed. "Hmm, er was eens, niet zo lang geleden, in een land hier ver vandaan..." hij glimlachte naar haar "Nee, wat wil je weten? Stel me een vraag, dan zal ik je eerlijk antwoorden." Hij had niet bepaald veel geheime, en als hij die had wou hij die eigenlijk niet verzwijgen voor haar. Hij dacht even na over wat ze wou weten, of iets was waar ze nieuwsgierig naar was. Zij-die-niet-genoemd-mag-worden. klonk haar stem door zijn gedachte. Ja, zelfs dat wou hij haar vertellen.

Isemay legde zich weer gemakkelij, maar keek hem nu aan. 'Laten we eens zien... Ik weet het trouwens als je liegt.' Hierbij deed ze een samenzwerig gebaar naar haar hoofd. 'Ik wil je gewoon leren kennen. Wie is Mason? Ik weet dus dat je lesbische ouders had en een vader waar je blijkbaar niet veel tijd mee doorbracht...' Bij die laatste woorden klonk haar stem verdrietig. Zacht streelde ze zijn hals met haar neus en kuste deze. 'Ik ken je leeftijd niet bijvoorbeeld. Wat je graag doet of hebt. Wat is je lievelings eten? Weet ik veel... Vertel me alles wat je me wilt vertellen.'

"Dan nog zou ik niet eens tegen je kunnen liegen." Gaf hij toe, hij keek haar aan en streelden langs haar zij. "Hmm, ik ben achttien, ik teken graag, maar ook dat wist je al, ik kan daarentegen totaal niet schilderen." Hij stopte even om na te denken "ik hou er van muziek te luisteren, o en ik kan piano spelen... Mijn lievelingseten is toch wel Italiaans, maar ik hou niet ban vis. Ik woonde in een klein plaatsje, en mijn gezinssituatie was dus niet bepaald standaard, maar voor mij was het normaal en mijn meeste vrienden kende ik al van jongs af aan dus die vonden het ook niet vreemd." hij dacht even na "Oja, ik heb altijd heel erg last van heimwee gehad, en als ik dan aan thuis denk wil ik daar nog wel eens terrecht komen, het is nu al minder erg dan vroeger en hier heeft een meisje te veel in mijn hoofd gezeten om er last van te kunnen hebben" Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd "want op dat meisje ben ik hopeloos verliefd." Voegde hij er met een glimlach achteraan "Nu is het jou beurt," hij wist bij haar al dat haar moeder was overleden en haar vader er niet veel voor haar was. Hij keek haar even aan om haar iets omhoog te trekken en zijn lippen op die van haar plaatsten.

Isemay gaf zich over aan hem en kuste hem terug vol met verlangen. Verlangen naar nog weer lieve woordjes en daden. Naar Mason. Hierna streelde ze zijn wang, ging over haar lippen met haar duim, streelde verder naar hals en borstkas. 'Integenstelling tot jou kan ik dus wel schilderen en doe het erg graag. Ik hou niet van lange broeken, heb twee tatoeages. Jij mag ze lekker zelf vinden.' Hierbij grijnsde ze naar hem en kuste hem snel nog een keertje. 'Ook ben ik altijd in voor uit te gaan te shoppen, een goed boek te lezen, jou te zoenen enemh... Oh jawel; een sigaret. Ik ben verslaafd zou je kunnen zeggen. Zeg het liever niet. Woonde dus alleen, met mijn vader. Meer valt er niet te vertellen denk ik? Oh, ik ben trouwens zeventien.' isemay sloeg eenbeen rond em heen en drukte een paar kusjes in zijn hals. 'Vimd je het erg als ik moe ben en zo wel weer naar huis wil?' fluisterde ze zacht. 'Maar wel bij jou?'

Mason liet zich kussen, genoot ervan hoe ze hem kuste en aanraakten. Even glimlachte hij toen ze zei dat hij zelf mocht uitvinden waar ze tattoeages had. En eigenlijk was hij nu nieuwsgierig genoeg om erop te gaan letten. Bij haar laatste woorden keek hij haar aan. 'Natuurlijk niet, ik zal ons terug brengen zodra je wilt.' hij bracht zijn hand naar haar wan om vervolgens zijn lippen op die van haar te plaatsen. Door dat ze erover begon merkte hij ook dat vandaag meer energie had gekost dan dat hij doorhad. Ergens was hij toch bang dat dit en droom was en hij 's ochtendspits wakker zou worden. Maar het zou dan wel de realistischste droom ooit zijn.