De kamer van Faith

Aantal berichten : 125 Registratiedatum : 12-08-11

Over het algemeen doet de kamer zijn, zoals zij is. Een dromerige indruk geeft de ruimte, met de blauw gekleurde wanden, de wanden die doen lijken als de lucht die boven ons hangt. Echter is de kleur van de wanden in haar ruimte, intenser, lijkt deze je verder weg te brengen. Gordijnen, licht, sneeuwwit van kleur heeft zij bij de ramen gehangen, gordijnen niet werkelijk nuttig, aangezien zij doorschijnen en dus niet als verduistering kunnen dienen. Hiervoor heeft zij witte rolluiken voor de ruiten. Niet veel doet de ruimte vullen, slechts één bed, bedoeld voor twee personen, maar welke zij veel al in eentje benut. En aan weerzijde een sneeuwwit dressoir, met hier enkele kleine dingen op geplaatst. Echter is dit niet slechts wat de ruimte vult, in de hoek van de kamer heeft zij een standaard staan, waar een gitaar in rust. Immers is muziek iets wat haar dierbaar is en waar ze graag haar tijd aan besteed. Men moet weten dat Faith betoverd kan raken door de schoonheid van vlinders, en dat dit ook de reden is dat zij enkele stoffen vlinders door de ruimte aan het plafond heeft gehangen. Het bed is gevuld met een vele vrolijk gekleurde kussen.

Regel
-Kloppen, pas nadat zij hierop geantwoord heeft kun je binnenkomen, tenminste was haar antwoord het toestemmen met de intrede.

Spoiler:

Spoiler:

Aantal berichten : 125 Registratiedatum : 12-08-11

Kalm deed zij haar hand te rusten leggen tegen de sneeuwwitte deur, welke ingang bood tot de ruimte welke zij hier zou gaan bewonen, waarna zij deze voorzichtig deed opendrukken om de ruimte daadwerkelijk te betreden. Haar ogen deed zij sluiten, voor zij de ruimte kon aanschouwen en voorzichtig sloot zij de deur achter haar, waarna zij haar ogen deed openen om de ruimte te zien welke haar gegeven was. Een zucht, waar bewondering in deed liggen verliet haar zacht gekleurde lippen bij het zien van de ruimte, welke blauwe wanden had die haar deden betoveren. De kozijnen deden evenals de deur sneeuwwit zijn, tussen het tweetal ruiten was een evenals sneeuwwit bed geplaatst, oorspronkelijk bedoeld voor twee personen, waar aan de weerszijden van het bed evenals gekleurde dressoirs deden staan. Verder liet zij haar blik door de ruimte glijden, om een allereerst een tweetal smalle deuren te ontdekken, welke vermoedelijk van een kast waren, aangezien deze zich verder niet in de ruimte bevond. Verder deed een andere deur zijn, waarvan zij nog niet wist waar toe deze toegang bood. Kalm liep zij met haar koffer richting het bed, waar zich al een dekbed, in hoes gestoken en een tweetal kussens in een bijpassende hoes op lagen. Rustig legde zij haar met stickers versierde koffers op het bed, om deze te openen. De koffer, deed niet vrij groot zijn, echter wat zich in de koffer bevond was een grote hoeveelheid en men zou zich kunnen afvragen hoe zij dit in de koffer gekregen had. Allereerst haalde zij er een tas uit, welke gevuld was, met vele kleine kussens, welke zij zorgvuldig op het bed legde, waarna ze haar kleding in de kast liet verdwijnen. Een vel haalde zij uit de koffer, een wandsticker, wat een sneeuwwitte vlinder deed zijn. Kalm beklom zij het bed, waarna zij de sticker op de muur aanbracht, wat onder het sneeuwwitte doorschijnende gordijn dat er al gehangen had. Vervolgens begon zij de stoffen vlinders uit haar koffer door de ruimte te hangen, om tenslotte een tweetal lampen over de dressoirs te verspreiden, waarbij ze aan de ene zijde een vaas plaatste, en bij de andere zijde hebbedingetje. De vaas vulde zij met stoffen bloemen, waarna ze de koffer uiteindelijk onder het bed liet verdwijnen, om vervolgens de gitaarkoffer van haar rug te nemen. Kalm haalde ze het instrument te samen met de standaard uit de koffer, waarna ze de koffer tegen een wand plaatste. De standaard bouwde zij op, om deze in een hoek van de ruimte te zetten, om hier de gitaar in te laten rusten. Een tevreden zucht verliet haar lippen toen zij zich uiteindelijk op het bed liet neerzakken. Echter deed zij niet in een slaap zakken, of deed zo ook maar een lichte vorm van rust nemen, want na enkele seconden veerde zij weer naar omhoog en vulde een zachte lach de ruimte.

Aantal berichten : 125 Registratiedatum : 12-08-11

Met kalme passen deed zij zich door de smalle hal verplaatsen, waar slaapvertrekken verbonden aan deden zijn, om tot stilstand te komen, voor de deur welke gesierd werd door haar naam, opvallend was, dat elke letter van haar naam een andere kleur deed hebben, echter vond zij het heerlijk dat dit zo was. Bijzonder. Rustig legde zij haar hand op de zilveren deurknop, al wist zij ergens dat deze in deze kleur geverfd was, graag geloofde zij dat dit echt zilver was. Zachtjes drukte zij de sneeuwwitte deur open, waarna zij haar slaapvertrek betrad, met kleine, rustige passen doorkruiste zij de ruimte naar het bed, waar zij op ging zitten, om het schrift in de lade van het dressoir aan de rechterzijde van haar bed te laten verdwijnen. Kalm drukte zij zich vervolgens weer omhoog van het bed, om naar de andere kant van de ruimte te lopen, waar zij haar gitaar uit de standaard nam. Met het instrument in haar handen liep ze vervolgens weer naar het bed, waar zij opkroop, om hier vervolgens in kleermakers zit te gaan zitten. Ze nam de gitaar goed voor zich, waarna zij haar slanke vingers langs de snaren liet gaan om te luisteren of het instrument goed gestemd was. Ze hield van de gitaar, de klankkast had een diepbruine kleur, en langs een rand waren licht bruin gekleurde vlinders gedrukt, de hals deed de zelfde lichte kleur hebben als de vlinders. Toen ze hoorde dat het instrument goed gestemd was glimlachte zij licht. Voorzichtig sloeg ze de eerste noten aan, al snel voegde zich hierbij de stem. ‘Never made it as a wise man. I couldn't cut it as a poor man stealin’. Tired of living' like a blind man. I'm sick of sight without a sense of feelin’. And this is how you remind me. This is how you remind me of what I really am. This is how you remind me of what I really am.’

Nickelback - How you remind me

Aantal berichten : 87 Registratiedatum : 10-08-11

Hawel staarde van de brief naar de deur. Opeens had hij geen behoefte meer om aan te kloppen, maar het rare gevoel van nervositeit in zijn onderbuik. Echter zat hij in een tweestrijd of hij nu wel zou aankloppen of niet. Zo is ze er niet en sta ik hier voor niets een sukkel te wezen. Even nam hij diep adem. Kom op, Hawel. Klop gewoon maar aan. Daar bracht hij zijn hand om hoog en klopte zachtjes op de deur. Nu hij hier dichterbij stond hoorde hij hoe ze zong. In plaats van op te kijken, keek hij naar de grond, naar zijn blote voeten.

Aantal berichten : 125 Registratiedatum : 12-08-11

Een lichte glimlach was om haar lippen vindbaar, terwijl zij speelde, haar aandacht deed gefocust zijn op de gitaar, de muziek welke zij speelde en de zang die haar zacht gekleurde lippen verlieten. Echter wanneer zij gedachten dicht in haar buurt opving dwaalde delen van haar aandacht af naar deze gedachten en hierbij, naar de persoon aan wie deze toebehoorden. Ze hoorde een zacht geklop, iets wat ze al van te voren had zien aankomen, wat maakte dat nog geen seconde verstreken was of haar zachte stem klonk. ‘Binnen.’ Kalm speelde zij terwijl ze instemde met de binnenkomst van Hawel, het stuk wat zij had moeten zingen, maar gemist had doordat ze de jongeman niet kon negeren, speelde zij opnieuw, om ditmaal wel dit te zingen. ‘It's not like you to say sorry. I was waiting on a different story. This time I'm mistaken. For handing you a heart worth breakin'. And I've been wrong, I've been down. Been to the bottom of every bottle. These five words in my head, Scream, Are we having fun yet? Yet, yet, yet, no no,Yet, yet, yet, no no.’ Bijzonder, anders klonk het nummer. Sowieso omdat zij een meisje was en degene die het nummer oorsprongelijk zong een man was, hierbij was haar stem zacht en zoet en klonk zij niet zo rauw als de zanger. De licht schreeuwerige woorden, kwamen op iets luidere toon als de andere delen van het lied, langs haar lippen. Haar blik deed zij gericht hebben op de deur.

Aantal berichten : 87 Registratiedatum : 10-08-11

Bij het woord dat hij binnen mocht komen, twijfelde Hawel aan zichzelf. Waarom was hij naar hier gekomen? Eenmaal binnen herkende hij het nummer van Nickelback. Daarbij was dit nummer tijdloos in zijn oren. Echter was het speciaal om het over de lippen te horen van zo'n schattig meisje. De waarheid viel niet te ontkennen dat ze er erg lief uit zag en zachtaardig. Niet degene die zou bijten, maar wel haar tanden liet zien waar nodig. Geduldig wachtte hij tot ze gedaan had met zingen en sloot ondertussen de deur achter zich. Daar bleef hij wel staan. 'Laten we dan maar overnieuw starten? Ik ben Hawel.'

Aantal berichten : 125 Registratiedatum : 12-08-11

Kalm liet zij haar vingers over de snaren gaan, terwijl haar heldere stemgeluid de ruimte deed vullen, een ruimte welke door een ieder als dromerig beoordeeld zou worden en dit deed ook zo zijn. De ruimte was dromerig ingericht, had een vrije uitstraling. Ze zag hoe de deur zich opende, nadat zij hier toestemming voor was gekomen, waarna de jongeman de ruimte betrad. Geduldig wachtte deze tot zij het nummer afrondde terwijl hij de deur achter zich sloot. Kalm raakte zij de laatste noten en zong zij de laatste woorden, waarna ze het instrument bij haar op het bed legde. De woorden lieten de glimlach, welke al om haar lippen geweest was, licht verbreden en kalm liet zij haar tengere lichaam van het bed glijden. Ze knikte met haar hoofd, waarna zij haar hand naar de jongeman uitstak. ‘Natuurlijk. Faith is de naam.’

Aantal berichten : 87 Registratiedatum : 10-08-11

Wat heeft iedereen hier toch met handen schudden? Toch nam hij na twijfelachtig kijken de hand aan en schudde deze om vervolgens deze weer snel los te laten. 'Weet ik.' Hij hield haar brief een beetje omhoog als teken dat ze deze had gelezen. Een stilte viel waardoor hij zich ongemakkelijk voelde. Hij was niet het type dat graag praatte of dit veel deed. 'Je kan goed spelen,' zei hij stil terwijl hij naar de gitaar knikte.

Aantal berichten : 125 Registratiedatum : 12-08-11

Haar andere hand deed zij naar haar lippen brengen toen zij de gedachten deed opvangen welke door zijn hoofd deed drijven, haar vingers drukte zij tegen haar lippen, om het gegiechel te ontdrukken welke zij voelde aankomen. Vervolgens liet zij haar arm weer zakken, terwijl zij voor een kort moment de warmte van zijn hand voelde, waarna deze weer verdween. Ze glimlachte toen hij de pagina welke zij uit het schrift gehaald had, omhoog hield, met de woorden dat hij haar naam al deed weten. Met kalme passen liep zij terug naar het bed, waar zij op plaats deed nemen, echter liet zij haar blik weer naar de jongeman drijven toen zij op het bed zat. Zijn woorden lieten de glimlach om haar lippen verbreden. ‘Dankjewel. Speel jij ook een instument?’

Aantal berichten : 87 Registratiedatum : 10-08-11

Hawel merkte op dat zij een lachje had willen onderdrukken en hier was ze in geslaagd. Enkel had hij wel gemerkt dat ze dit had willen doen. De reden waarom bleef voor hem blanco. Haar glimlach sierde haar en eigenlijk viel hem nu pas op hoe mooi dit meisje was. Ze had misschien een kinderlijk gezichtje, maar voor hem had ze eerder wat weg van een pop. Een bloedmooie en daarbij was ze erg groot. Haar liefelijke uitstraling was terug in plaats van die furie van daarnet. Terwijl zij terug plaats nam op het sprookjesachtige bed, bleef hij tegen haar muur staan. 'Ja, ik speel piano en de drums.' Deze woorden kwamen over zijn lippen terwijl hij haar aankeek. Die grasgroene ogen waren bijna niet natuurlijk, maar wel erg apart en helemaal "Faith". Haar kamer was typisch voor een meisje. Ze is een meisje... Wat had je verwacht?

Aantal berichten : 125 Registratiedatum : 12-08-11

Een verrukte blik deed in haar heldere ogen verschijnen toen zij hoorde dat hij ook instrumenten speelde, een blik die slechts meer verrukt werd toen hij het tweetal instrumenten noemde, welke hij kon bespelen. ‘Piano is een heerlijk instrument om te spelen.’ Een glimlach deed haar perzikkleurige lippen sieren, zij besloot uit de jongeman zijn gedachten te blijven en voor een moment sloot zij haar ogen. In het korte moment zocht zij de kleine sporen van concentratie in haar lichaam, welke zij te samen liet smelten, veel concentratie deed het tengere lichaam niet bevatten, zij was een iemand met vele impulsieve daden en iemand die pas achteraf beseft dat zij fouten maken. Echter kon zij genoeg concentratie bij een laten komen om zichzelf voor de gedachten van anderen af te sluiten. Iets maakte dat zij niet graag in de gedachten van de jongen kwam, zij wilde liever doormiddel van spreken meer over hem te weten komen. Zonder te veel opvallendheid liet zij haar blik over hem heen dwalen, ze wilde niet dat hij zich zou vallen alsof hij gekeurd werd en in een hokje geplaatst. Haar blik bleef uiteindelijk bij zijn diepbruine ogen hangen, ergens lieten zijn ogen haar aan drijfzand denken, niet aan de kleur maar het feit dat wanneer je in dit zand zou geraken dit je enkel meer naar beneden zou voeren, je traag opslokte. Wanneer zij zich besefte dat de jongen een ongemakkelijk gevoel kon krijgen onder haar starende blik, richtte ze deze met een licht verlegen glimlach af, terwijl een lichte kleur op haar wangen verscheen.

Aantal berichten : 87 Registratiedatum : 10-08-11

Hawel knikte bij haar woorden en zag hoe haar ogen even leken op te flikkeren, maar dit dan van bewondering of plezier. Een ongemakkelijke stilte viel waardoor hij even naar zijn voeten keek. Zij leek met zichzelf te worstelen of in haar eigen wereld te zitten. Echter wist hij niet wat te doen aangezien hij enkel naar hier was gekomen om haar min of meer te bedanken voor de brief. Toen hij op het punt stond om zijn mond open te doen, bleef zij maar in zijn ogen kijken waardoor hij opeens alles vergat. Uiteindelijk wende zij net haar hoofd af voor hij dat deed. De rode kleur ontging hem niet.
'Bedankt voor je brief trouwens,' zei hij na een poos van stilte. Weer hield hij de brief een beetje hoger. 'Ik ga dan maar eens weer?' Hij greep naar de klink achter zich, maar vond deze niet waardoor hij er wel erg slungelig uit zag.

Aantal berichten : 125 Registratiedatum : 12-08-11

Wanneer zij de stem hoorde, welke de stilte doorbrak, keek zij op, om hem opnieuw in de ogen te kijken, echter ditmaal was dit niet een diepgaande starende blik, simpel een blik van oogcontact, omdat zij graag de personen aankeek die tegen haar spraken. Graag deed ze dit, echter niet altijd, als zij te diep in haar eigen wereld verdronken deed zijn, was de kans groot dat zij geen oogcontact meer zou zoeken. Ze zag hoe hij de brief bij zijn woorden van dank weer voor een moment meer naar omhoog bracht. De glimlach die om haar perzikkleurige lippen was, leek te verdwijnen toen hij mededeelde te gaan en met een lichte verdriet in haar ogen keek zij naar hem. Echter pas later voegde zij hierbij haar stem die verbazend luid klonk voor haar doen, immers normaal deed haar stem roomzacht klinken. ‘Nee.’ Een moment leek zij te twijfelen over haar woordkeuze, waarna opnieuw haar stemgeluid de ruimte vulde, op haar gebruikelijke roomzachte toon. ‘Kunnen. Kunnen wij eens samen spelen?’ Een lichte glimlach deed zich bij de vraag die zij hem stelde weer om haar lippen verschijnen, waarbij zij hem verwachtingsvol aankeek. Een twinkeling deed in haar helder groene ogen zichtbaar zijn.

Aantal berichten : 87 Registratiedatum : 10-08-11

Echter leek Hawel zich even te verliezen in haar ogen. Ze is erg schattig. Die gedachten vlogen in zijn hoofd toen hij zag hoe een verdrietige blik haar ogen vulde bij zijn mededeling. Even leek hij te schrikken van haar stem die nog liefjes klonk, maar zich verzette tegen zijn wil. 'Kunnen. Kunnen wij eens samen spelen?' Twijfel vulde zijn lichaam en dit was duidelijk te zien. Ergens ook een scheutje van paniek. 'Ik...' Hij slikte. 'Normaal speel ik nooit met iemand, maar we kunnen het wel eens... proberen.' Nu verlegde hij zijn grenzen op dit moment.

Aantal berichten : 125 Registratiedatum : 12-08-11

Zij zag hoe spijt zijn lichaam leek binnen te sijpelen, wat maakte dat zij spijt van haar vraag kreeg, zij wilde niet dat hij in haar voorstel meeging, simpel omdat zij dit wilde. Wanneer zij zijn stem hoorde, hoorde zij de twijfel die ze zijn lichaam binnen had zien sijpelen. Ze sloeg haar ogen neer. Echter toen zij zijn antwoord hoorde opende zij haar ogen weer en toonde zij een glimlach, al verging deze snel weer en keek zij hem twijfelend aan. ‘J-Ja? Ik wil niet dat je je gedwongen voelt samen te spelen.’ Opnieuw sloeg zij haar ogen neer.

Aantal berichten : 87 Registratiedatum : 10-08-11

Hawel geloofde zijn ogen niet bij het beeld van dit onschuldige meisje. Als hij niet beter wist zou hij zeggen dat ze van porselein was; zo breekbaar en kostbaar. Voor hem was ze te lief om te weerstaan, te aardig. Misschien moest hij beter maar vrienden maken in plaats van iedereen zo weg te slagen. Faith was rustig en oké. Alles aan haar stond hem aan. 'Kom je dan nog? Of wil je het liever een ander keertje doen?' Verlegen schuifelde hij heen en weer.

Aantal berichten : 125 Registratiedatum : 12-08-11

Haar ogen openden zich weer toen zij zijn stem hoorde, een glinstering deed in haar helder groene ogen zichtbaar worden wanneer zijn woorden tot haar doordrongen. De vlokken van spijt leken verdwenen en met een kalm, zorgzaam gebaar nam zij de gitara in haar handen. Een band maakte zij hieraan vast, zodat zij het instrument op haar rug kon houden, waarna zij naar de jongeman liep, welke nog bij de deur stond. Zij leek niet te twijfelen, toen zij haar slanke vingers in de zijde liet glijden, waarna zij met een vrije hand de deur deed openen. Met een glimlach liep zij de ruimte aan, hiermee licht Hawel met haar mee nemend. Ze vond het fijn, voelde zich fijn in de aanwezigheid van de bijzondere jongeman, graag wilde zij met hem spelen.

-Gone-

Aantal berichten : 87 Registratiedatum : 10-08-11

Hawel zijn irissen werden groot toen Faith haar magere vingers in die van hem liet glijden. Haar hand voelde erg warm en prettig aan. Tot nu toe liet hij het dan ook toe en hield die van haar ook vast. Hierdoor liet hij zich meevoeren. 'Waar gaan we heen?'

-Gone-
Begin jij waar nu?

Aantal berichten : 125 Registratiedatum : 12-08-11

Haar tengere lichaam bracht zij met sierlijke, echter gehaaste passen naar omlaag, een trap welke evenals een warme kleur had, evenals de trap welke haar naar nog verder omlaag kon brengen. De warme kleur deed haar denken aan sterke armen, welke zich om haar tengere lichaam sloten, de warmte die het lichaam aan wie deze armen behoorden aan haar deed geven. Haar vingers liet zij de deurknop omklemmen, welke zij vervolgens omdraaide, de sneeuwwitte deur opende zij, om vervolgens haar slaapvertrek te betreden. Het instrument om haar rug, deed zij af, om deze te laten rusten in de standaard die hier bestemd voor was. zij doorkruiste de ruimte, naar de deur, welke toegang bood tot de badruimte, welke zij betrad. Ze ontdeed zich van de kleding aan haar lichaam, welke ze verdwijnen liet in de wasmand in de ruimte. Zij verdween onder het stromende water van de douche, welke apart van het bad was, om hier na korte tijd weer onder vandaan te komen.

De hellerode lokken kneep zij voorzichtig uit, waarna zij reikte naar de handdoek welke zich aan één van de roomwitte haken langs het bad bevond. Zij droogde zowel haar lokken, als haar lichaam, waarna ze de handdoek om haar slanke lichaam vouwde. Met kalme passen liep zij het slaapvertrek in, waar ze naar het tweetal smalle deuren liep, welke de kledingkast afsloten. Kalm opende zij de deuren, om voor een kort moment haar blik over de inhoud van de kast te laten dwalen. Haar vingers reikten naar enkele kledingstukken, welke zij vervolgens richting het dromerige, tweepersoonsbed wierp, om hierna de deuren te sluiten. De handdoek liet zij om haar lichaam wegvallen, waarna zij het roomwitte setje van ondergoed aandeed. Een jurk, van soepele stof, welke vrij om haar lichaam bewoog liet zij haar lichaam gedeeltelijk bedekken. Een jurk met een evenals roomwitte kleur, gesierd door een patroon van donkere bloemen. Haar voeten welke zij eerder had laten beschermen door donkere kisten, liet zij nu glijden in donkere ballerina’s. Haar vingers streken voorzichtig door de hellerode lokken, welke een diepere kleur hadden gekregen door het vocht, welke zij nog vasthielden.

-Gone-

Aantal berichten : 125 Registratiedatum : 12-08-11

Met kalme passen deed zij de kleine ruimte doorkruisen, naar het tweetal smalle deuren, welke aan haar kledingkast behoorden. Soepel opende zij deze deuren, om uit de kast een jurk te nemen, waarbij ze een ravenzwarte panty uit de kast nam. Met de set van kleding liep zij naar de badkamer, waar zij kalm haarzelf ontdeed van de kleding aan haar lichaam, de kleding liet zij hangen op de rand van de wasmand, wat voor haar deed aangeven dat de kleding niet noodzakelijk was om te wassen. Kalm gleed zij in de panty, waarna zij de jurk omhoog trok langs haar slanke lichaam. Soepel sloten haar slanke vingers de rits welke zich bij haar rug deed bevinden, waarna zij zich tot het spiegelend oppervlak keerde waar zij zichzelf in zag. Een verzorgend serum kneep ze in haar hellerode lokken, waarna ze deze opstak, hierbij enkele van de hellerode lokken overslaand, plukken welke zij vervolgens krulde, zodat deze gekruld langs haar smalle gezicht sprongen. Een lichte laag van mascara bracht ze op haar wimpers aan, nadat ze deze gekruld had, waarna ze haar lippen een rozige kleur gaf. Kalm hapte ze af op een tissue, waarna zij met een glimlach om haar lippen haar spiegelbeeld bekeek. Met kalme passen liep zij terug het slaapvertrek in, waar zij haar voeten in sneeuwwitte sandaaltjes, met een lage hak liet glijden. Een vlinder vormig masker nam zij uit de lade van een dressoir, welke zij vervolgens zorgvuldig voor haar gezicht bond. Met kalme passen verliet zij het vertrek, terug naar waar zij vandaan gekomen was.

-Gone-

Aantal berichten : 125 Registratiedatum : 12-08-11

Met snelle passen verplaatste zij haar tengere gestalte door de smalle ruimte, waar slaapvertrekken aan verbonden waren. Snel, vond zij de ruimte, die voor haar bestemd was. Welke door haar naam gesierd werd. Faith. Soepel opende zij de deur, om de ruimte in te verdwijnen, licht geopend liet zij de deur. Om hem, het vinden gemakkelijker te maken. Hij moest haar zoeken, vinden. Geruisloos, sloop zij de badkamer in, waarna zij geheel gekleed in het roomwitte bad zitten ging. Een lach die haar lippen verlaten wilde, smoorde zij door haar vingers tegen haar lippen te drukken. ‘Vind mij.’ Als een fluistering deden de enkele woorden haar lippen verlaten, waarna zij haar slanke vingers weer tegen haar lippen drukte. Ze had er geen idee van of hij haar woorden opgevangen had.

Aantal berichten : 87 Registratiedatum : 10-08-11

Faith verplaatste zich zodanig snel dat het leek voor Hawel alsof hij nog eens geen ruimte had om zich te verplaatsen. Echter holde hij haar achterna op de trap. 'Faith? Wacht eventjes!' Zijn hand voelde raar aan nu de warmte totaal verdwenen was. De woorden stierven weg in de lege hal. Met rustige passen liep hij langs de kamers. Dus je wilt verstoppertje spelen hé? Well, so be it! Nee, Hawel was niet geïrriteerd, maar verrast dat ze dit deed. Hij wist dat ze dit in zich had. Aha! Stilletjes ontdeed hij zich van zijn schoenen en ook zijn jasje om geluidloos de kamer in te treden en onder het bed te kijken. Zelfs in de kast, maar toen viel de deur van de badkamer hem op. 'Gotcha, babe!' Met een grijs deed hij de deur open terwijl zijn gedachten bevestigd werden met een jongensachtige grijns. 'Dus jij slaapt hier en ik neem het bed? Mij best.' Rustig liet hij zich vooroverbuigen bij het bad.

Aantal berichten : 125 Registratiedatum : 12-08-11

Licht dook zij ineen, toen de deur, welke toegang gaf tot de badkamer, geopend werd. Haar ogen had zij gesloten, terwijl een glimlach haar lippen sierde. Ze genoot. Zijn stem maakte dat zij haar ogen opende, om hem te vinden. Een ondeugende glimlach sierde haar lippen, terwijl zij hevig met haar hoofd schudde. Haar lippen drukte zij op de zijne, waarna zij uit het roomwitte bad klom, om de ruimte met snelle passen te verlaten. Zij vloog door de ruime, om zich vervolgens op het bed te laten vallen. Het zilveren masker, haalde zij soepel voor haar gezicht weg, om deze op het dressoir te leggen. Haar blik richtte zij op de sneeuwwitte deur, wachtend tot zij in de deuropening zijn lichaam zou zien verschijnen. Ze wilde samen met hem zijn deze nacht.

Aantal berichten : 87 Registratiedatum : 10-08-11

Met nog de tintelingen van haar kus na op zijn lippen draaide hij zich om. Klaar om haar achterna te lopen. Hij deed zijn jasje uit en leunde tegen de deuropening. Nog steeds met een glimlach naar haar terwijl hij het masker op een stoel legde samen met zijn jasje. Niet meteen liep hij dus naar Faith, maar speelde haar spelletje mee. Daarna rende hij ook zowat naar haar en stopte voor haar, boog voorover om haar weer te kussen. Maar dit keer meer met een hartstocht en liet zijn haren door het rode haar gaan. Ook wou hij vandaag de nacht samen met haar spenderen. Hawel hield van hem en dat was zo duidelijk als wat.

Aantal berichten : 125 Registratiedatum : 12-08-11

Met haar ogen volgde zij de handelingen welke hij uitvoerde, fascinatie deed door haar ogen dwalen, terwijl de jongeman niet zozeer iets bijzonders deed. Haar ogen kneep zij dicht toen hij plots met een grote snelheid op haar af deed komen, al deed zij diep van binnen in haar weten, dat hij haar nooit pijn zou willen doen, iets wat maakte dat zij deed weten dat hij nooit met de snelheid die hij had het bed op zou duiken waar zij lag. Ze liet toe hoe zijn lippen de hare vonden. Genoot van de hartstocht die hij in de zoen verwerkte, terwijl zijn vingers haar opgestoken lokken verwarden. Haar vingers vonden de zijne, waarna zij hem zacht naar het bed trok. Natuurlijk, zij waren nog niet omgekleed, echter wilde zij hem duidelijk maken, dat zij deze nacht niet alleen wilde zijn, dat zij deze avond wilde vullen met hem aan haar zijde, in bed.

» De kamer van Maria
» De kamer van Brian
» De kamer van Red
» De kamer van Evina
» De kamer van Kylan