De kamer van Kylan

Al snel plaatste Kylan de boeken en vooral vele gitaren aan de muur. Het naar hier krijgen was een beetje moeilijk geweest; vooral eigenlijk zwaar werk door telkens heen en weet te "flitsen". Dit maakte het wel mogelijk om veel mee te nemen. Al snel plaatste hij de enkele foto's op het magneetbord en posters werden op de muur geplaatst. Zijn kleding vloog de kasten in. Hij zou nog naar dat bal gaan. Gelukkig had hij een pak hangen in zijn kast of toch min of meer wat erop leek. Hij was Anna dankbaar dat ze het hem zo opgedrongen had. Een masker zou hij wel nog ergens van vinden.
Na het snelle uitpakken en nog niet definitieve, sprong hij onder de douche en kleedde zich daarna aan. Dankbaar dat hij zo een kamer had die bij hem paste.

Gone

Eenmaal Kylan zeker was dat hij in zijn kamer was, deed hij zijn ogen open. Zijn gaven gaf het gevoel van zweven. Alsof hij zweefde in het enge niets. In warmte of koude en zekere kleuren, maar daarvoor was het zwart en was er niks. Geen geluid, licht of geur. Totaal niets. Hij moest zich concentreren tot deze zaken kwamen. Het leek misschien gemakkelijk, maar dat was het niet.
Met zijn ogen open zag hij dat werkelijk Maria hem echt stevig had vast genomen. Zachtjes streelde hij door haar haren. 'Open your eyes, sweetheart. We're "home".' De aanhalingstekens waren duidelijk te horen in zijn stem. Voorzichtig liet hij haar los en nam nog een trekje van de sigaret. Zijn schoenen gingen in een gemak uit en ook zo zijn jasje. De assenbak was al dichtbij op het nachtkastje terwijl hij zich op bed liet vallen. 'Genoten van de trip?' Met plagende oogjes keek hij haar aan. De sigaret drukte hij uit.

Er vond een verandering van luchtdruk plaats, en ineens leken ze te zweven. Ze waren niet opgestegen of gevallen, de grond leek wel gewoon.. verdwenen. Maria greep zich steviger vast aan Kylan's shirt. Ze wilde geluid maken, zelfs al was het alleen maar om zeker te weten dat ze nog bestond. Maar toen ze haar mond opende om te schreeuwen kwam er geen geluid uit.
Pas toen er een hand over haar hoofd ging die haar haren streelde, realiseerde ze dat ze rechtop stond. Er bevond zich een vloer onder haar voeten. Kylan's stem weerklonk zachtjes door een ruimte die kleiner klonk dan de openlucht waar ze net nog hadden gestaan. Bovendien was de wind verdwenen, voelde het warmer aan en drong er licht door haar oogleden heen. Ze voelde haar rots in de branding verschuiven, en toen ze doorkreeg dat hij los probeerde te komen wrong ze haar vingers los. Die waren totaal verkrampt.
Voorzichtig opende ze haar ogen, knipperend tegen het licht dat na het donker van net heel erg fel was. Ze stond in een ruimte die ze niet kende. Kylan was op zijn gemak toen hij zijn schoenen uittrok, en zijn ontspannen bewegingen duidden erop dat dit zijn kamer was. Met haar armen om zichzelf heengeslagen liet ze haar blik door de ruimte gaan, terwijl ze zich probeerde te herinneren hoe ze moest ademhalen. Er stond kippenvel op haar armen, en dat was niet van de kou.
Kylan stond op van zijn bed, waar hij zijn schoenen had uitgedaan, en liep naar de asbak om zijn sigaret uit te drukken. Hoe kon die nog steeds branden? Maria staarde terug in zijn plagerig twinkelende ogen, verlaten in het midden van de kamer. Bibberig haalde ze adem. "Genoten? Dat was verdomme het engste dat ik ooit heb gedaan." Een nerveuze giechel kwam over haar lippen, en ze sloeg haar handen voor haar gezicht om niet in huilen uit te barsten.

Enkel keek Kylan haar aan met rrn klein glimlachje bij haar woorden. Blijkbaar was het haar niet zo bekomen. Hij wist uit eigen ervaring dat de reizen voor hem emotioneel konden zijn, maar hij wist niet precies hoe het met andere was. Zijn mondhoeken gingen omlaag bij de hand die voor haar ogen schoot. Ze ging toch niet huilen hé? Tranen waren niet zo zijn ding. Meestal werd hij dan radeloos. Zachtjes liep hij naar haar toe en trok haar zonder al te veel moeite op zijn schoot, op het grote bed. 'Hé Maria... Alles zit nog op je lichaam hoor. De eerste leer is altijd wel eng.' Hij had zijn gespierde armen rond haar heen gelsagen en fluisterde de woorden tegen haar wang aan voor zo ver dit ging. Een kusje werd hier dan ook geplaatst. Zo was hij: Het beschermende type. 'Misschien hadden we beter een borrel meegenomen,' grapte Kylan slechts zachtjes terwijl hij Maria ontdeed van de vuile schoenen. Beter dan zijn kamer bevuilen. 'Gaat het?'

Ze voelde hoe Kylan haar vastpakte, naar het bed leidde en op zijn schoot zette, als een grote lappenpop. Zachtjes praatte hij op haar in, troostend en warm. Ze wiegde langzaam heen en weer in zijn armen, nog steeds met haar handen voor haar gezicht. Die kon ze nog niet weghalen. Nee, ze had nog geen controle over zichzelf. Ze vond het vreselijk dat hij haar zo zag, maar het was nu even niet anders. In de tussentijd genoot ze stiekem toch wel van zijn aanrakingen, van zijn lippen tegen haar wang. Het voelde veilig, en dat was wat ze nu nodig had.
Toen ze haar emoties weer in de hand dacht te hebben, snoof ze alvorens haar handen te laten zakken. "I'm fine," zei ze zelfverzekerd. Tenminste, het klonk zeker. Met haar pinkies veegde ze het vocht uit haar ogen. Ze had niet gehuild. Echt niet. Met rode ogen keek ze naar Kylan, die aangenaam dichtbij zat. Ze fronste. "Had je niet even kunnen waarschuwen wat me te wachten stond?" Haar stem klonk zacht, maar de beschuldigende toon was duidelijk hoorbaar. Het sarcasme iets minder duidelijk. "Dit was niet bepaald een prettige verrassing."

Weer fronste hij ook bij haar beschuldigende woorden. Ook al waren ze zacht, prettig waren ze inderdaad niet om te horen. Ergens had hij wel spijt, maar hij was geen waarzegger. 'Elke dag vervoer ik echt iemand. In tegenstelling tot jou ben ik een pakezel.' Zacht sarcasme rolde van zijn tong af. Toch bleef hij zacht klinken. Kylan liet haar vast. Haar huid was te zacht om zich van de zijne te laten verwijderen. 'Ik wist het niet, Maria... Thuis kon mijn beste vriendin er perfect tegen. Misschien ligt het eraan dat ze niet zoals ons is. Toch niet op het vlak van gaven.' Voor de rest bestond ze ook perfect uit vlees en bloed.
Hij liet haar echter zitten en keek haar aan. Al die tijd deed hij niets anders. Kylan was niet verliefd op haar, maar deze schoonheid kon hij niet negeren. Maria had iets wat hem aantrok en hem het gevoel gaf dat hij makkelijk en vooral gewillig zijn kleren voor haar uittrok. Tenminste als zij het ook zou doen.
Weer schudde hij lichtjes bij die gedachten. 'Hoe kan ik het goed maken?' Weer stak hij beschuldigend zijn tong uit.

"Of misschien ligt het eraan dat ik me aanstel," mompelde Maria. Nu ze van de ergste schrik bekomen was, waagde ze het om zich tegen Kylan's borst aan te laten zakken. Ze was het niet eens met wat hij zij over het 'net als ons' zijn, Kylan en zij verschilden immers net zoveel van elkaar als zij van haar broertjes en zusjes. Maar ze had geen zin in een discussie. Daarvoor was ze te moe, was het te laat, en daarnaast voelde het veel te lekker om tegen hem aan te leunen.
Ze voelde zijn ogen op zich terwijl ze met haar vinger je lijnen volgde van de print van zijn shirt. Heel even keek ze op met een klein glimlachje rond haar lippen, waarna ze zich weer richtte op haar tekening alias massage. De vermoeidheid trok aan haar, maar ze had nog geen zin om op te staan. Tegen zich aan voelde ze zijn borstkas bewegen, en ze wist dat hij iets ging zeggen voor hij zelfs maar een geluid had gemaakt. Lichtjes leunde ze naar achter, zodat ze hem makkelijker aan kon kijken. Zijn tong die werd uitgestoken vertelde haar dat zijn eerdere opmerking, waarin ze duidelijk sarcasme had bespeurd, niet ernstig was geweest. Met ondeugend glinsterende oogjes keek ze van zijn mond weer terug naar zijn ogen. "Me niet naar mijn kamer sturen is een goed begin."

Kylan kreeg een soort van stroomstootjes te verduren door heel zijn lichaam. Het voelde goed wat Maria deed en daarbij was het ook de eerste keer dat een meisje dit bij hem deed. Zelfs Robbie had dit nooit bij hem gewaagd. Robbie... Hierbij sloot hij even pijnlijk zijn ogen, maar al snel deed hij ze open aangezien hij nog moest reageren op de oogjes met pretlichtjes erin. Figuurlijk gesproken dan toch. Hij had nog net gezien hoe ze naar zijn lippen had gestaard en keek haar met een grijns aan. Deze was breed, maar speels. Kylan leek weer de grote knuffelbeer uit te hangen. Hij wist dat dit in de smaak viel bij mensen, toch bij de meesten, en dit was hij. 'Wees maar zeker van dat ik daar me nog eens niet aan wilde wagen.' Ook streelde hij haar zachtjes, maar volgde met zijn vingers haar ranke rug door de veel te ruime trui. Haar vleugels verkende hij terwijl hij haar speels aankeek. 'Nog iets, M'am?' Hoewel hij wist dat de slaap haar dichtbij was. 'Misschien moet u gaan slapen. Het leven van een pink panter is absoluut zo spannend dat u vast bent uitgeput.'

Maria had wel gezien dat Kylan zijn ogen sloot, maar had niet door wat de betekenis erachter was. Ze dacht simpelweg dat hij het lekker vond wat ze deed. Erg makkelijk voor te stellen trouwens, aangezien zij zelf ook zat te genieten van zijn aanrakingen. Zijn vingers gleden op en neer over haar rug en masseerden haar schouderbladen. Die waren erg duidelijk voelbaar door de dunne stof van haar shirt en ook haar iele huidje. Het was een rare situatie om hier in zijn armen te zitten. Eerst had zij hem angst aangejaagd door als panter voor zijn neus te verschijnen, en hij had haar onbewust teruggepakt met deze Move. Nu voelde ze zijn troostende intenties veranderen naar iets anders, iets oppervlakkigers. Het was een fascinerend schouwspel. Toch besloot Maria om nog even te wachten voor ze erop in zou spelen.
"Wel beloven dat je me niet naar m'n kamer stuurt, maar ook voorstellen om te gaan slapen. Hmm," zei ze bedenkelijk. Met haar linkerhand nog op zijn rug, bracht ze de rechter naar haar kin en deed een denkende professor na. Haar ogen waren naar het plafond gericht terwijl ze haar denkbeeldige baard gladstreek. "Wat voor optie blijft er dan nog over?" Haar mondhoeken krulden om bij die gedachte, en ze vestigde haar glinsterende oogjes op Kylan. Met beide handen pakte ze zijn hoofd vast, waarbij haar vingers door zijn korte haar gingen, en bracht het dichterbij haar eigen gezicht. Ze zat nu zo dat ze hem recht in de ogen kon kijken. "Jij sneaky, sneaky vent," lachte ze, en ze gaf hem een kort kusje op zijn neus voor ze hem weer losliet. Met een kleine beweging streek ze een plukje van zijn haar glad.

Kylan kon enkel om haar lachen aangezien ze grappig deed. Ook al had hij angst bij haar getoond en was hun eerste ontmoeting inderdaad niet de beste die men kon krijgen; hij hield van de aanpak waarop Maria ruimte liet. De manier om elkaar een beetje te leren kennen. Bij haar actie werden zijn ogen groot. Ging ze nu? Hij voelde haar handen duidelijk en sloot zijn ogen weer toen haar lippen op zich afkwamen, maar deze raakte slechts zijn neus waarbij hij zacht grinnikte tegen haar hals aan aangezien hij zijn hoofd hier in ging verstoppen. Alsof het kusje hem in verlegenheid had gebracht. 'Ik zei slapen, liefste Maria. Niet de kleren van je lijf rukken en liefde met je bedrijven. Of ordinaire/ oppervlakkige seks hebben.' Hoewel dat laatste niet echt mogelijk was in zijn bed; Kylan had een te romantische ziel daarvoor. Zachtjes legde hij haar op bed, met gemak en deed haar schoenen snel uit om daarna boven haar te gaan hangen. 'Best zacht, huh? Wat ben je toch zo'n viespeuk om meteen dààr aan te denken.' Zijn hand streek speels langs haar wang.

Ze moest lachen om zijn reactie. Dacht hij echt dat ik hem ging zoenen? Zachtjes aaide ze hem over zijn hoofd toen hij beschaamd zijn gezicht in haar hals verborg, en leunde met haar wang tegen zijn slaap. Half en half verwachtte ze een kusje nu zijn gezicht zich zo dicht bij haar nek bevond. Toen dat niet gebeurde was het haar beurt om weg te duiken. Lachend leunde ze naar voren, waardoor een gordijn van haar voor haar gezicht schoof.
Bij zijn woorden keek ze op, een grote lach op haar gezicht geplakt. "Jaja, zeggen ze dat niet allemaal?" vroeg ze plagend. Ze voelde hem onder zich bewegen en even later werd ze op het bed gelegd. "Nee Kylan, als ik ga slapen doe ik dat lekker in m'n eigen bedje." Of hangmat. Maar ze stond niet op. De lakens voelden heerlijk zacht, het voelde alsof ze zweefde op het matras vol veren. Ze draaide op haar zij en keek hem met halfgesloten ogen aan. Vrouwen in films keken vaak zo om verleidelijk te zijn, maar Maria had in dit geval gewoon moeite haar ogen open te houden.

Met een grijns keek hij haar aan. Alsof Maria hem niets liever leit doen dan grijnzen en verrassen. Zachtjes drukte hij ook zijn lippen op haar, maar enkel haar voorhoofd en dit niet kort, maar zoals een moeder of vader het bij haar of zijn kind zou doen. Iets wat hij een hele tijd had moeten missen. 'Trek in dat geval dan maar al je kleren uit.' Zacht grinnikte hij speels bij haar oor, maar merkte dat het niet lang zou duren voordat ze in slaap zou vallen. Hij verplaatste zijn gewicht naar zaijn kieen en ging net niet op haar ziiten waarbij Kylan met een ruk zijn shirt uittrok en haar speels aankeek voor zijn riem en rits open te doen. Echter sprong hij zowat van haar af om deze uit te trekken en zich in een jogingbroek te heisen die weid was en zwart. Ook zijn mutsje ging af, sokken uitom daarna een laatste sigaretje op te steken voor vandaag en naast Maria op bed te rollen. 'Je ziet er nog schattiger uit nu je zo rustig bent.' Geen geslijm, maar wel geplaag. Tevreden rookte hij van zijn laatste sigaret. Toch voor vandaag.

Maria zette een gespeeld verontwaardigd gezicht op na wat hij in haar oor had gefluisterd. "Ik dacht dat jij zo old-fashioned was, meneertje." Ze zwaaide nog net niet belerend met haar vinger, maar het scheelde niet veel. "Dat doen we dus niet op de eerste date." Een halfslachtig glimlachje verscheen, al zoog ze snel daarna haar lippen naar binnen. Ze was te moe om nog geloofwaardig te glimlachen, en ze wist dat als ze niet snel toegaf aan haar moeheid, ze koppijn ging krijgen. Toch waagde ze nog een grijns toen hij zich boven haar begon uit te kleden. De borstkas die onder het shirt verborgen had gezeten was mooi gevormd en werd gesierd door twee extra tatoeages. Ze moest zich inhouden om het niet aan te raken, en legde in plaats daarvan haar wijsvinger op haar onderlip terwijl ze van de show genoot. Ze kon niet anders dan zich afvragen waar hij nog meer tattoo's had.
Hij leek het best te willen laten zien, en haar wenkbrauwen gingen omhoog toen Kylan's handen naar zijn riem gingen. Maar hij was een man van zijn woord, zoals Maria eigenlijk al wel had verwacht. Hij was opgestaan om van broek te wisselen, en Maria spiekte stiekem over de rand van het bed. Voor zover ze kon zien waren zijn benen bloot. Zonder tattoo's, niet zonder boxer. Toen hij zijn zwarte joggingbroek aan had en zich terug naar haar omdraaide, wendde ze snel haar ogen weer naar het plafond. Het bed deukte in waar hij kwam liggen, en ze sloot haar ogen. Voor heel even, dacht ze, maar toch merkte ze dat Kylan's stem haar weer terug uit haar onbewustzijn haalde. Moeizaam kwam ze overeind, verdrietig dat ze dat hemelse bed ging verlaten. Maar ook zij was een vrouw van haar woord, en wanneer ze zei dat ze iets zou doen, dan deed ze het ook. "Ik meen het, Kylan. Als ik nog langer zou blijven liggen kom ik niet meer overeind. Misschien vind je dat nu niet zo erg, maar je wil niet de eerste zijn die ik zie als ik wakker word. Ik ben geen ochtendmens." Ze kroop naar hem toe om hem een knuffel te geven, wat nogal moeizaam ging gezien hij op zijn rug lag. "Tot morgen," fluisterde ze, waarna ze hem losliet en van bed kroop. Wankel van de slaap liep ze naar de deur, waar ze zich nog even omdraaide om haar hand op te steken. Daarna sloot ze de deur achter zich en ging zo snel mogelijk op zoek naar haar kamer, nog nagloeiend van zijn aanwezigheid.

/Gone

Voor Kylan ging het zo snel dat hij enkel met licht opengesperde mond haar aan en na kon kijken. Zelfs de knuffel had hij afwezig kunnen terug geven waardoor hij een soort van moeite moest doen om niet te pruilen. 'Dat is niet eerlijk!' schreeuwde hij haar achterna. 'Phoe! Ik haat je Maria! Je moet echt niet meer bij me aan komen kloppen, sluwe vos!' Hij wist niet of ze het gehoord had en natuurlijk meende hij het niet, maar hoe dan ook had zij hem een linkse streek uit gehaald. Hij wou niet alleen slapen.
Toch doofde hij de sigaret en kroop onder de dons. Klaas zou ook niet hem overslaan.

De gang werd helder verlicht door de zon die door de ramen scheen, en even voelde Maria zich naakt in alleen haar lange tanktop. Ze was toch echt meer een avondpersoon. Dan zouden mensen tenminste niet zo raar opkijken van haar outfits. Niet dat ze dat nu deden, de gang was immers verlaten, al stond een deur met daarop de naam 'Isemay' wel op een kier. Even spiekte ze naar binnen, en zag daar het meisje dat ze gister op zolder was tegengekomen op bed zitten. Maria was haar naam alweer vergeten, en sloeg het nu definitief op in haar geheugen om gênante toekomstige situaties te voorkomen. Voor ze echter veel meer kon zien schrok ze terug toen ze iemand naar de deur hoorde lopen. Alsof ze niet had gegluurd, klopte ze afwezig op Kylan's deur om daarna gewoonweg naar binnen te stappen. Beleefdheidsregels waren niet bepaald haar ding.

Al snel leek de nachtrust voorbij of toch voor Kylan. Een kreun verliet zijn lippen gevolgd door een bijna dierlijk, maar vooral zacht, gegrom. Welke gek zou hem storen? Juist ja, daar wist hij het antwoord al lang op of toch van het moment dat ze binnenkwam. 'Ave Maria,' zei hij terwijl hij zich omdraaide en een klein lichtje aanknipte op het nachtkastje. Zachtjes floot hij eenmaal hij zijn ogen openhad. 'Kom je me soms verleiden, babe? Gaat niet werken als je me zo vroeg en vooral ongewenst uit mijn slaap haalt. Ik haatte je nog, remember? Gisteren avond maakte het er ook niet beter op.' Toch schoof hij al wat dons opzij voor haar.

Ze vond Kylan nog languit in zijn bed, in precies dezelfde pose als dat ze hem had achtergelaten als ze zich niet vergiste. Een glimlachje ontstond op haar gezicht toen ze zijn bijna gepijnigde gekreun hoorde. "De enige echte," zei ze met opgewekte stem toen hij haar als haar heilige naamgenoot aansprak. Voetje voor voetje liep ze naar het bed, haar hiel tegen haar tenen aanzettend enzovoort, alsof ze over een evenwichtsbalk liep. Haar ogen waren vol concentratie gericht op haar voetenwerk. Zelfs haar armen zweefden in de lucht, zoals je acrobaten vaak ziet doen om in balans te blijven. Bij het bed aangekomen maakte ze de afsprong, en belandde op haar knieën op het matras en bijna op zijn arm. "Niet zo klagen, schoonheidsprinses. Het is al over eenen!" Lachend schoof ze de dekens helemaal opzij, zodat hij bloot kwam te liggen. Helaas had hij sinds gisternacht echt niks veranderd, dus droeg hij nog steeds die zwarte joggingbroek. Ach, dat maakte wel weer ruimte voor iets anders. Ze strekte haar been en plaatste haar knie aan de andere kant van zijn middel, zodat ze praktisch bovenop hem kwam te zitten. Met een langzame, maar enigszins geforceerde beweging leunde ze voorover, om met haar kin op haar ineengestrengelde handen te leunen, die op hun beurt weer op zijn borst lagen. Ik zeg geforceerd omdat Maria eigenlijk erg hyper was, maar ze liet de kans om sensueel te zijn niet zomaar voorbijgaan. "Zeg dat nog eens? Ik hoorde je niet goed," sprak ze met zwoele stem, doelend op het stuk waarin hij zei dat hij haar haatte. Met een ondeugende uitdrukking keek ze hem in zijn slaperige ogen.

Enkel kreunde Kylan plagend en dieper toen Maria boven zijn neus kwam hangen. Eigenlijk was ze op perfecte hoogte om haar te kussen, maar eerder zakte zijn ogen af naar haar decolleté die goed zichtbaar was en eerder helemaal haar BH vertoonde. Zijn handen kriebelde speels zich een weg van haar bovenbenen naar haar heupen. Dit meisje speelde echt zodanig goed met zijn hoofd. Maria was sexy op haar eigen manier hoewel ze in het begin onzeker had geleken, trok deze outfit geen twijfel.
Met een klein glimlachje strekte hij zich een beetje uit en liet haar dus los, maar plaatste zijn vingers daarna zodanig bij haar kin. Een lief gebaar. 'I loef joe,' zei hij met zoete klanken en een reusachtige grijns. Om daarna zijn armen over haar heen te leggen. 'Ik snap wel dat je me wilt verleiden hoor. Zo niet dan lukt het je aardig. Over enen of niet... Ik hou je als mijn gevangenen. Muhahaha!'

Ze voelde zijn blik bijna over haar lichaam kruipen, en ze onderdrukte de neiging om het gekriebel te stoppen door te krabben. Glimlachend hield ze haar hoofd scheef en dwong zijn ogen terug naar haar gezicht. Mannen, ze waren ook allemaal hetzelfde. Ze begreep werkelijk niet wat hen zo aantrok om naar je borsten te staren. Alhoewel.. Kylan kon over haar hetzelfde zeggen waar het zijn onderlichaam betrof. Het was niet charmant, dat gaf ze toe, maar ze kon het niet helpen. Zijn buikspieren waren goed gevormd.
Niet dat ze daar nu naar staarde trouwens, nee. Haar eigen lichaam bedekte dat uitzicht. Ze voelde zijn handen over haar blote bovenbenen glijden, en er ging een rilling door haar heen. Even sloot ze haar ogen, om ze daarna weer langzaam te openen. Kylan legde zijn vingers onder haar kin en keek haar met een grote grijns aan. Zijn woorden klonken zoet, en Maria grijnsde voluit terug. "Zie je wel dat je het niet kan?" plaagde ze, met het gevoel dat zij de totale controle had. Dit bleek echter niet zo te zijn toen hij zijn armen om haar heen sloot en ze geen kant meer op kon. Ze gilde, half gespeeld en half gemeend, en verzette zich tegen zijn armen. Veel zin had dat niet, zij mocht dan wel wat spierkracht hebben maar Kylan was beduidend sterker. Erger nog, door haar geworstel rolden ze om en kwam hij bovenop haar te liggen. Ze stopte met vechten toen zijn volledige gewicht op haar rolde en alle lucht uit haar longen werd geblazen. "Hey!" riep ze toen ze haar adem terug had gevonden. "You jerk, get off me!"
Misschien was het een overdreven reactie, maar Maria hield er niet van om gevangen te zitten. Ze zetten haar nagels in zijn zijn armen en probeerde hem voor de tweede keer van zich af te duwen.

Ook Kylan sloeg een pijnkreet uit. Even had hij zich compleet beter gevoeld, maar Maria deed hem echter geen goed. Gemene trut! Misschien wat te ruw duwde hij haar van zich af. Alsof ze echt een kat was in haar dagelijks leven. Misschien dat er iets fout was gegaan met het transformeren. Echter stond op op, vloekend wel is waar. Ze lokte het uit en wist dat ze het zou kunnen verwachten, maar toch deed ze het... Enkel liep hij naar de badkamer om de pijnlijke arm van gisteren weer het te bekijken. Deze was een tafereel van groen, paars en blauw. Alsof hij nu twee sleeves had op allebei de armen. De deur stond halfopen terwijl schrammen met een beetje bloed zichtbaar werden aangezien hij Maria niet met zorg van zich had afgeduwd. Hierdoor zocht hij naar de crème van gisteren en bracht deze aan met verwrongen gezicht voor de spiegel. Hij was boos, ja. Eenmaal zijn sympathie weg was voor je, zou deze wegblijven en zij kwam dicht in de buurt. Ergens besefte hij dat het ook zijn eigen fout was, maar ze had beter kunnen reageren of gewoon van hém afblijven. Als zij uitdaagde zou hij erop in gaan. Dat was Kylan zijn natuur.

Ze voelde hoe hij haar ruw opzij duwde. Haar nagels bleven in zijn huid haken en hapten er een stukje vlees uit. Hijgend keek ze ernaar terwijl ze op adem probeerde te komen. Kylan was abrupt opgestaan en de badkamer in gevlucht, waarschijnlijk om zijn nieuwste wond te bekijken. "Shit," vloekte ze, nog steeds met haastige ademteugen. Hoe kon ze zo stom zijn? Hij had alleen maar zijn armen om haar heen geslagen en haar zijn gevangene genoemd. Dat was niet gevaarlijk, dat was.. kinky? In elk geval geen reden om zo te flippen. Maar het was haar instinct dat haar zo had laten reageren, het instinct van de katachtige die ze in wezen was, zelfs wanneer ze er menselijk uit zag.
Met open mond krabbelde ze overeind en schuifelde naar de rand van het bed, waar ze één voet op de vloer zette. "Kylan?" riep ze zachtjes. De deur van de badkamer had hij opengelaten, en ze besloot het erop te wagen. Hopelijk was hij niet al te boos. Op haar kousenvoeten liep ze naar de deuropening en leunde tegen de deurpost. Ze zag hem bezig met een of ander zalfje, en nu pas viel hem op hoe blauw zijn arm was. Eerder had ze het verward met een tatoeage. "Oh my god," mompelde ze zachtjes bij het zien van zijn verwondingen. In de spiegel keek ze hem verontschuldigend aan terwijl ze rechtop ging staan. "Kylan, het spijt me." Aarzelend kwam ze dichterbij, bang dat hij haar zou slaan maar toch hopend dat hij haar in zijn buurt liet komen. "Het was niet mijn bedoeling om je pijn te doen. Ik raakte in paniek..." Ze slikte, terwijl ze voorzichtig naar zijn arm reikte. Ze wilde het goedmaken, de wonden verzorgen die zij had veroorzaakt. Maar dan moest hij haar wel toelaten.

Het was onwaarschijnlijk dat Maria bij de pakken bleef neer zitten of het kamertje zou uitschuifelen. Dat was niets voor haar. Het bedelend toontje dat ze opeens uitsloeg bij het zien van zijn arm, leek ook niks voor haar. Of zo dacht Kylan er toch over. Hij schrok op toen ze dichterbij kwam en naar de wonde gebaarde. Hierbij draaide hij zich resoluut half zodat ze oog in oog stonden. 'Raak het maar liever niet aan,' Niet onvriendelijk bedoeld, maar zo ging ze het nog likken. 'Ik weet dat het je dierlijkinstinct is, maar... Dan ga je echt situaties met me moeten vermijden zoals daarjuist. Ik raak je sowieso aan.' Niets was onvriendelijk bedoeld in deze zin enkel een conclusie. 'Het is nog van gisteren. Vandaag niet te veel schade.' Hierbij gooide hij het zalfje weer in een kastje om daarna de knusse badkamer te verlaten en weer naar zijn bed te gaan.

Ze liet haar arm niet direct vallen, maar toen hij haar vastbesloten aan bleef kijken had ze geen andere keus. Met een zucht sloeg ze haar armen over elkaar en liet haar blik door de badkamer dwalen. Het was geen desinteresse in Kylan, maar zo'n afwijzing moest ze toch even op haar manier verwerken. Merkbaar maken dat ze het niet leuk vond. Toen hij begon over haar dierlijk instinct richtte ze haar blik echter weer strak op hem. "Wat weet jij daar nou van?" snauwde ze, maar herstelde zich zo snel mogelijk weer. Ze wilde geen ruzie. In een beweging die ze vaak maakte als ze nerveus was, deed ze haar handen naar beneden om over haar broek te wrijven, voor ze zich net op tijd herinnerde dat ze die niet aan had. In plaats daarvan liet ze ze dus maar hangen. "Okay, je hebt gelijk. Nu tevreden?" zei ze met veel moeite en tegenzin. Voor haar was haar gedrag zo normaal als een kip die een ei legt, maar ze verga vaak dat dat niet zo was voor andere mensen. Daar moest ze mee leren omgaan, wat ook betekende dat ze zich aan moest passen. Ze wist ook dat ze blij moest zijn dat Kylan haar nog in zijn buurt wilde hebben, al was dat tweede wat minder makkelijk om te waarderen. Ergens leek het haar namelijk nog steeds leuk om angst in zijn ogen te zien. Check! Dat is een punt waar ik aan moet werken, dacht ze, met haar ogen rollend.
Ze volgde Kylan terug naar zijn slaapkamer en nam plaats op het uiterste puntje van zijn bed. "Dus, wat wil je gaan doen? Ik neem aan dat een potje stoeien er niet in zit?" Ze rekte zich uit, haar ogen op hem gericht. "How about brunch?"

Dit keek was het zijn beurt om zijn ogen te rollen. 'Ga nu niet zo'n toon aanslagen.' Als ze verder ging snauwen dan kon ze het aftrappen. Hij had ook geen zin in drama of ruzie. Niet met haar. Gelukkig hernam ze zichzelf terug.
Hierbij plofte hij weer neer op bed. 'Hmm, maak jij ons maar een lekkere bruch op bed. Dan zal ik ondertussen wel nog eens na denken over dat aantrekkelijk stoeipartijtje.' Weer die speelse toon van voordien, hoewel zijn arm na bonste.