Een lichte glimlach deed de kersen rode lippen van de jongedame sieren, terwijl zij voor minuten op enig antwoord deed wachten. Echter leek een antwoord uit te blijven, leek de jongedame tegenover haar, op een bijzondere manier verzonken in de gedachten welke in het hoofd ronddobberden. Een gevoel van ongemak deed bezit nemen van haar tengere gestalte, waardoor zij de duistere, dieprode lokken rond haar ranke vingers begon te krullen. Minuten, weer deden minuten verstrijken, waarna zij haar keel schraapte. ‘Ik ga mijn slaapvertrek opzoeken. See you soon.’ Na deze woorden, liep zij naar de trolley die anders dan de saxofooncase geen grote reis meegemaakt had. Kalm liet zij haar vingers de greep omklemmen, waarna zij naar de donkere trap liep. Onwillekeurig, sprong ze op en neer, voordat zij aan de klim begon, welke zij zichzelf moeilijk maakte, doordat zij haar koffers beiden op een rare positie deed plaatsen. De kans dat zij de trap af zou glijden, zo vele malen groter zijn, dan de kans die er geweest was, dat ze over de drempel zou vallen, bij intrede van het huis.
Index 
