De inkomhal

Admin Aantal berichten : 112 Registratiedatum : 13-08-11

Een glimlach deed om zijn lippen verschijnen, terwijl hij keek hoe zij met snelle passen de trap afdaalde, om vervolgens met dezelfde gehaaste passen naar hem te lopen. Voor een moment deed het hem overdonderen, wanneer zij hem een knuffel gaf, echter deed niet meer dan enkele seconden zijn, wat maakte dat hij al snel ook zijn armen om haar tengere lichaam vouwde. Op hetzelfde moment lieten zij elkaar los, de woorden die haar lippen verlieten lieten een glimlach om zijn lippen verschijnen. 'Wat jij wilt.' Vervolgens sloot hij de jas, welke hij aangedaan had, waarna hij zijn hand op de deurknop liet rusten. Kalm opende hij deur, om vervolgens tegen de geopende deur te gaan staan, zodat deze niet nog voordat één van hen buiten deed zijn dicht zou slaan. Hij hield de paraplu naar buiten, waarna hij deze liet uitschuiven. Eenmaal ontvouwd, maakte hij een gebaar dat Miranda eerst kon gaan, waarna hij haar volgde. Zijn arm vouwde hij om haar middel toen ze buiten stonden en rustig hield hij de paraplu boven hun hoofden. Met licht gehaaste passen begon hij te lopen, echter waren zijn passen nog niet snel genoeg om dit rennen te noemen. Hij had al enig idee waar ze heen konden gaan.

-Gone-

Onderwerp: Re: De inkomhal wo aug 17, 2011 8:27 pm

Miranda wist niet of Daniël wist dat ze met snelle passen de trap af kwam voor hem, maar dat kon haar weinig schelen op het moment dat zij hem een knuffel gaf - iets dat hem blijkbaar overdonderde. Mooi, heel mooi. Ze grinnikte en voelde zijn armen om haar tengere lichaam, waarna ze elkaar op dat moment ook weer loslieten en ze zag een glimlach op zijn lippen. 'Wat jij wilt.' Hij sloot zijn jas en kalm opende hij de deur, om tegen de geopende deur te staan en hij hield de paraplu naar buiten, om het uit te schuiven. Miranda ging eerst, omdat hij dat gebaarde, waarna hij haar volgde en ze voelde zijn arm om haar middel. Met de paraplu boven hun hoofden begonnen ze met licht gehaaste passen te lopen en Miranda kon hem alleen maar volgen.

/gone.

Onderwerp: Re: De inkomhal vr aug 19, 2011 6:06 pm

Al had ze die Cadan net ontmoet.. Hij zei niet echt veel en daar heeft ze niks mee. Het was niet echt een type waar Roxana goed mee kon opschieten..
Ze haalde haar schouders op en was van plan om weer haar emotie's in de muziek te gaan stoppen. Muziek hielp haar altijd met alles; muziek is dan ook de enige liefde voor haar.

/gone.

Aantal berichten : 112 Registratiedatum : 16-08-11

Lucy draaide een rondje om haar as om haar moeder gedag te zwaaien en vervolgens met haar koffers richting de voordeur van het huis te lopen. Ondanks alles had ze er zin in, ze was benieuwd naar de andere, naar de uiting van gave's en de karakters van de mensen die er waren. Wonderbaarlijk genoeg was ze zelfs na de kater die ze overhad gehouden aan gisteravond nog vrolijk. Haar moeder had gister een afscheidsfeest georganiseerd en de drank was er snelgenoeg doorheen geweest. Ze grinnikte een moment toen ze er aan terug dacht. Zichzelf inhoudend niet te gaan rennen ging ze het huis binnen waarvan de voordeur, tot haar verbazing, niet op slot zat.
Ze kwam binnen in een lege hal, wat niet heel vreemd is aangezien ze eerst gister zou komen en de rest dat waarschijnlijk wel had gedaan. Er stond een moter voor het huis dus er was tenminsten een persoon. Haar blik ging over het behang wat haar als eerst op viel. Haar loodzware koffers, die ze had gedragen alsof er niets in zat, liet ze dan ook op de grond vallen om er met haar vingers overheen te gaan om te kijken of ze het patroon kon voelen. Er klonk een doffe bonk van een van de koffers die omviel en de grond raakte waardoor ze was afgeleid. Vervolgens bracht ze haar oog over de vele lijstjes heen en vroeg zich af wie alle mensen en honden waren. 'Ahww' liet ze uit haar mond ontsnappen toen haar blik viel op een klein meisje met twee staarthes in een van de lijstjes.

Aantal berichten : 112 Registratiedatum : 16-08-11

Nadat ze eindelijk het idee had dat ze de meeste lijstjes bekeken had pakte ze haar koffers weer op. Het was een wonder dat ze haar koffers nog dicht gekregen had en zijzelf had al ruimte bespaard door sieraden om te doen, om haar rechterarm had ze 3 brede armbanden en om haar linker had ze alle twee haar horloges gedaan. Daarnaast droeg ze haar hoed en had ze haar zwarte sleehakken aangedaan. Behendig liep ze de trap op een koffer voor haar houdend en de andere voor zover mogelijk achter haar.

-Gone-

Onderwerp: Re: De inkomhal ma aug 22, 2011 6:32 pm

Nonchelant liep Raven het erf op van een groot herenhuis, dit was het juiste adres toch? Vroeg ze zich af terwijl ze de deur opende. Ze was zoals gewoonlijk weer eens laat en ze durfde te wedden dat de meeste bewoners hier al een tijdje rondliepen. 'Hallo!' Riep ze door de hal heen terwijl ze naar een grote stoel liep. 'Is daar iemand!' Ze plofte neer en pakte haar mp3 uit haar broek zak. 'Hmm... dat word wachten dus' mompelde ze terwijl ze de oordopjes in haar oren stopte. Dit huis was tenminsten veel beter dan de goedkope hotel's waar ze het afgelopen jaar had rond gezworven.

Aantal berichten : 58 Registratiedatum : 22-08-11

Hij liep het grindpad op naar de voordeur, de koffers achter hem aan sleurende en eigenlijk had hij er wel zin in dat hij hier nu kwam, dat hij hier nu zou wonen. Jason had geen zin om bij John te zijn, alles behalve dat, al zou hij zijn kleine broertje wel missen. Met een lichte klik deed hij de deur open en keek hij rond in de inkomhal. Er zat een meisje in de grote stoel met oordopjes in en Jason's instinct om zich gelijk voor te stellen kwam in hem naar boven, dus liep hij ernaartoe en stak hij zijn hand op en liet zijn koffers staan. 'Hey, ben je hier pas net of niet? Dan kan ik een beetje inschatten of veel later dan de anderen ben gekomen.' Lachtte hij, waarna hij met zijn hand door zijn korte zwarte haar ging.

Onderwerp: Re: De inkomhal ma aug 22, 2011 7:51 pm

Raven was helemaal verzonken in haar muziek en had haar mp3 natuurlijk veel te hard staan. Ze had het nauwelijks door dat er iemand tegen haar zat te praten. Uit verveling bekeek ze de kamer eens wat beter en schrok zich dood toen ze een jongen zag staan. Meteen trok ze haar oordopjes uit haar oren. 'Eh... sorry, wat zei je net?' Ze bekeek de jongen eens goed, gelukkig. Ze was tenminsten niet de enige die wat laat was aan gekomen.

Aantal berichten : 58 Registratiedatum : 22-08-11

Toen het meisje hem goed bekeek, wist hij niet wat hij van haar moest vinden. Zij had hem blijkbaar niet gehoord, want zodra zij hem zag schrok ze zich half dood. 'Eh... sorry, wat zei je net?' Wel moest de jongen hier enigszins om lachen, dus gleed er een glimlach op zijn lippen. 'Niet dood schrikken, dat is mijn bedoeling niet geweest!' Hij sleepte de koffers naast zich en keek het meisje met misschien iets te doordringende ogen aan. 'Ik vroeg of je hier pas net was, want dan kon ik even inschatten of ik veel later dan de anderen was aangekomen of niet.' Weer gleed er een glimlach op zijn lippen.

Onderwerp: Re: De inkomhal ma aug 22, 2011 8:04 pm

Ze keek hem onverschillig aan, waarom had hij zo'n domme grijns op zijn gezicht. Raven besloot het maar te negeren en antwoorde zijn vraag. 'Ik ben hier net... ik wilde graag een rondleiding of zo, maar ze zijn óf doof óf ze zijn gewoon lui' Raven stond op uit haar stoel en pakte haar koffers op, 'Wel... zullen we samen dan maar opzoek gaan naar een geschikte kamer?'

Aantal berichten : 58 Registratiedatum : 22-08-11

Hierbij kon Jason niets anders doen dan nog een glimlach op zijn lippen te laten. 'Ik lachte je niet uit, eh... Sorry, dame, wat is je naam?' Vroeg hij op een nette gentleman-achtige manier. 'Het is handig als we elkaars namen kennen, ik heet Jason,' Hij stak zijn hand uit naar het meisje voor hem. 'Zodat we samen naar een kamer kunnen zoeken zonder de ongemakkelijkheid van elkaar niet kennen.' Hij vondt het meisje tot nu toe interessant, haar gedachten zeker, maar hij probeerde zo min mogelijk te laten merken, aangezien zijn moeders gedachten hem ervan weerhielden en ervoor zorgden dat hij een gentleman was.

Onderwerp: Re: De inkomhal ma aug 22, 2011 8:13 pm

Raven probeerde ook te glimlachen, het lukte haar ook al was het met enige moeite. 'Hallo Jason, mijn naam is Raven' Hij stak zijn hand uit maar op de één of andere manier kon dat haar niets schelen en ze negeerde het vriendelijke gebaar. 'Ik schud niemand zomaar de hand' zei ze kort af en draaide zich om en keek omhoog, 'Zullen we de boven verdieping dan maar gaan verkennen?'

Aantal berichten : 58 Registratiedatum : 22-08-11

'Hallo Jason, mijn naam is Raven.' Hij voelde dat ze niets voor het vriendelijke gebaar voelde en liet zijn hand alweer zakken met een glimlach. 'Ik schud niemand zomaar de hand.' Zei ze kortaf, maar Jason kon alleen maar glimlachen terwijl het meisje Raven omdraaide en omhoog keek. 'Zullen we de boven verdieping dan maar gaan verkennen?' Jason pakte de handvaten van de koffers vast en gaf Raven een vriendelijk knikje. 'Natuurlijk, vrouwen mogen voor. Gaat u gang.' Zei hij, terwijl hij Raven daarna de trap op volgde.

[gone]

Onderwerp: Re: De inkomhal ma aug 22, 2011 8:26 pm

Raven glimlachtte opnieuw, nu zonder enige moeite. Ze vond hem blijkbaar aardig. Hij liet haar voor gaan en zonder enig bedankje liep ze de trap op. Ze kon maar beter oppassen voor dit Jason persoon, hij deed haar denken aan Sam... iemand die ze nooit meer wilde zien.

-Gone-

Aantal berichten : 58 Registratiedatum : 22-08-11

Jason was de keuken uitgelopen om daarna naar boven te gaan en zijn zwembroek te pakken, waarna hij weer naar beneden liep en draaide de deurknop open, waarna hij kalm naar buiten liep en de deur weer dichtdeed. Even keek hij om zich heen en stapte toen de kant uit waar hij dacht dat het zwembad was, op zoek naar het water.

Aantal berichten : 63 Registratiedatum : 02-09-11

Slanke vingers omklemden de greep van een ravenzwarte koffer, de blik van de dame, aan wie deze slanke vingers behoorden, deed naar het gebouw gericht zijn. Zij was een vogel, nestelde zich voor kort op een plaats, om deze vervolgens te verlaten, echter hier zou zij zich voor een langere tijd nestelen. Een band deed om haar schouders vindbaar, van een evenals ravenzwarte rugzak. De zonnebril, met duistere glazen, waarachter haar ogen verdwenen, schoof zij in haar korte lokken, waarna zij de vingers van haar vrije hand de deurknop liet omklemmen. Geruisloos opende zij de deur, om de lange, smalle hal in te sluipen, haar bewegingen waren alsof zij niet gezien wilde worden. Een kort moment liet zij haar blik door de hal dwalen, om deze tot stilstand te laten komen bij een prikbord, waar een sierlijke papier geprikt op was. Met snelle passen, liep zij dichter naar het bord, om de tekst te lezen die op het papier stond. Een uitnodiging voor een gemaskerd bal, een lichte glimlach deed om haar lippen verschijnen, terwijl zij een ronde draaide op de hak van de enkel hoge sneakers aan haar voeten. Met snelle passen liep zij vervolgens de warm gekleurde trap op. Laat was zij, met haar aankomst in het huis, laat zou zij zijn bij de aankomst bij het bal.

-Gone-

Aantal berichten : 102 Registratiedatum : 04-09-11

Kylan kwam aan wanneer de avonsd grotendeels al gevallen was. Voor het huis had hij verbazing geslagen aangezien het echt wel groot was. Hij had al die tijd gedacht dat ze op grote slaapzalen zouden liggen, maar het prikbord vertelde hem dat ieder zijn eigen kamer had en er een gemaskerd bal op sleeptouw was gezet. Een glimlach versierde zijn gezicht terwijl hij snel de trappen op liep met al zijn bagage. Gratis alcohol en plezier zou hij helemaal niet afslagen.

Gone

Onderwerp: Re: De inkomhal ma sep 05, 2011 2:26 pm

Selene kwam met de taxi naar het huis. Ze stapte uit en de chaffeur stond al klaar met haar koffers. Ze pakte de koffers aan en betaalde de man. Toen keek ze bewonderend naar het huis. Eindelijk samen met Mensen die bepaalde krachten hebben en die me niet raar zullen vinden dacht Selene. Ze liep met haar koffers naar de deur en opende die. Verbaasd keek ze rond. Waar is iedereen? Ze keek naar het behang. Mooi dacht ze bijzichzelf. Verderop zag ze een grote houte trap staan. Ze besloot om maar naar haar kamer te gaan.

/Gone.

Aantal berichten : 58 Registratiedatum : 22-08-11

Jason wankelde een paar keer op de weg terug, maar zoals altijd besteedde hij er geen aandacht aan en ging gewoon stug verder met lopen. Hij pakte met een snelle beweging de deurknop en draaide deze om, waarna hij de deur met een zachte klik weer dicht deed en de trap op liep, met zijn hand tegen zijn voorhoofd gesteund - hij voelde zich altijd niet zo goed als hij té snel op stond en daarvoor de zon flink in zijn ogen had geschenen, Jason had ook zijn ogen de hele tijd dichtgelaten waardoor hij een misselijk gevoel kreeg als hij deze opende. Met grote stappen rende hij de trap op naar zijn kamer.

/Gone.

Aantal berichten : 63 Registratiedatum : 02-09-11

Haar vingers vonden de deur welke toegang tot het statige herenhuis gaf. voorzichtig gleden zij langs het duister gekleurde hout af naar de deurknop, om deze om te draaien, nadat de sleutel die zij ontvangen had licht omgedraaid was. Met een licht gepiep opende de deur zich, waar haar tengere gestalte langs sloop. De sleutel liet zij weer verdwijnen in de tas welke om haar smalle schouder hing, waarna haar vingers voor een zoveelste maal langs haar ogen gingen. Kort bekeek zij de smalle inkomsthal, het feit dat deze geheel leeg deed lijken luchtte haar op. Niemand. Niemand wilde zij om haar heen, nu niet. Met snelle passen sloop zij de diepbruin gekleurde trap op, zij wilde zich bevrijden uit te kleding waarin zij haarzelf getoond had. Vaker al had zij gedanst in deze kleding, echter nooit had zij openlijk gedanst, zij danste in ruimtes waar dit voor haar verboden was, op late tijdstippen. Besloten ruimtes. Niemand zag haar, nu had een ieder haar kunnen zien. Zij was een mislukking. Snel wiste ze de tranen die opkwamen, terwijl zij de warm gekleurde trap verder beklom.

-Gone-

Onderwerp: Re: De inkomhal do sep 15, 2011 8:53 pm

De wieltjes van haar zwarte koffer rammelden gammel over de stenen. Het huis waar ze naartoe liep leek wel een kasteel en ze kon nog steeds niet helemaal geloven dat zij er ging wonen. Toch was het zo. Gelukkig niet in haar eentje. Om alleen in zo'n groot huis te wonen kon niet goed voor je zijn. Eenzaam vooral. En veel stofzuigwerk.
Ze stopte even voor de deur om omhoog te kijken. Het gebouw torende boven haar uit. Het zou vast even duren voor ze alle hoeken en gaten kende. En natuurlijk de mensen met wie ze het deelde. Pas dan was een huis voor haar haar thuis.
Niet langer in staat haar nieuwsgierigheid te bedwingen, opende ze de deur en liep ze naar binnen, haar koffer achter zich aan zeulend. Meteen viel haar op hoe ouderwets de hal was ingericht. De persoon van wie dit huis was geweest moest vast een ouwe lul zijn. Maar wel een met stijl. Ze wilde eigenlijk meteen de rest van het huis doorzoeken, maar haar spullen met zich meenemen was niet een erg aantrekkelijk idee en ze hier achterlaten in een huis waar ze niemand kende was ook iets wat ze wel had afgeleerd. Wist zij veel, misschien waren het wel allemaal arme sloebers die uit waren op dameskleding. Dus liep ze met tegenzin de trap op, ervan overtuigd dat haar kamer daar te vinden was. Het was nog een hele klus haar koffer boven te krijgen, maar het lukte wel. Er was in elk geval niemand die zag hoe onhandig ze bezig was.

/Gone

Admin Aantal berichten : 474 Registratiedatum : 17-07-11

Na twee sigaretten compleet op te smoren was ze eindelijk terug in het huis. Het was niet bepaald een plek dat de naam thuis kreeg van haar. De deur ging met een luidere klap dicht waardoor ze zelf schrok en bibberde van de warmte die opeens haar overvloeide. Deze zorgde echter voor een gevoelloze tintelingen in haar lichaam die allesbehalve plezierig waren. Haar schoenen gingen uit, om haar vingers waardoor ze aan de moeizame beklimming begon van de trap. Eenmaal boven voelde ze dat ze inderdaad moe was. Ze wist dat ze number one dramaqueen was, maar het liet haar koud op dit moment. Sinds ze hier was, was ze niet zichzelf. In een wereld gekomen waar ze opeens niet meer wou zijn. Ze wou terug May zijn. Degene die van niemand aanhankelijk was, maar haar ding kon doen.
Boven viel haar blik op de deur met een bekende naam erop. En die jaloerse bok had haar jurk en schoenen nog. Zonder zich echter bij na te denken dat het misschien ongepast was, liep ze binnen.

Aantal berichten : 14 Registratiedatum : 06-09-11

Chagrijnig trapt hij het hek open en loopt over het grindpad met zijn sporttassen over zijn schouders. 'Pfft, het zal ook weer eens niet. Eens kijken wat er nou weer eens voor mij in petto is.' Mopperde hij tegen zichzelf. Hij kijkt omhoog naar het herenhuis en kijkt dan naar achteren. De taxi die hem gebracht had rijd weg en toetert hem nog na tot in de verte. 'Klote taxi. Het is nog een geluk dat hij op kwam dagen. Ik moest een uur wachten.' Moppert hij weer.
Als Peter bij de deur aankomt ramt hij de deur open en slaat de deur zo hard dicht dat het huis er een beetje van trilt. 'Oké, tijd om even het huis te gaan verkennen. Maar eerst,' hij loopt snel naar de trap toe. Hoe eerder hij op zijn kamer is, hoe eerder hij tevreden is en de dag kan doorkomen.
Een paar papieren liggen op de trap en Peter zet een sporttas neer op een van de treden. Op het papier is een soort uitnodiging van een of andere bal. Eventjes denkt Peter eraan om maar niet te gaan, maar als hij wel zou gaan dan zou hij misschien nog de mensen leren kennen die ook in dit herenhuis wonen. Peter verandert van gedachten en spurt te trap op naar zijn kamer.

[Pleitos.]

Aantal berichten : 104 Registratiedatum : 15-09-11

Paige kwam het pad op dansen, velen mensen hadden haar nagekeken op de weg er naartoe, maar het maakte haar niets uit. Zij was de vrije vogel in de lucht, iemand die haar eigen weg volgt en niet laat vertellen wat zij wel of niet moet doen. Zachtjes duwde ze de deur open en deed die vervolgens weer dacht, ze bekeek de hal echter niet en liep gelijk door naar de trap. Ze had haar cello mee genomen en een kleine handtas met de nodige dingen erin, veel had ze niet en ook niet nodig. Als ze iets nodig had, dan zou ze wel naar de winkels gaan om dit te kopen. Toen ze boven aan de trap kwam, keek ze rond in de smalle gang met de velen kamerdeuren. Ze vondt het leuk dat er zoveel verschillende waren, dat de mensen anders zijn en niet allemaal hetzelfde. Haar slanke vingers liet ze om de handvaten van de tas om haar schouder en ze liep naar haar eigen kamerdeur, welke ze daarna opende en dichtdeed.
[gone]

Aantal berichten : 58 Registratiedatum : 22-08-11

Jason zag nog net de twinkeling in haar ogen toen hij samen met haar naar de trap liep en deze treden afliep. Toen ze bij de deur aankwamen, glimlachte hij nog naar haar en draaide de deurknop met zijn hand om, om daarna in de avondlucht naar buiten te stappen. Hij had niet gedacht dat hij nog iemand voor het feest zou vinden, of sowieso een meisje. Waardoor hij dus ook vaak een glimlach op zijn gezicht droeg, door Selene.

[gone]