De inkomhal

Admin Aantal berichten : 112 Registratiedatum : 13-08-11

Een ravenzwarte gitaarkoffer deed zich op de rug van de jongeman bevinden, welke zijn blik op het oude herenhuis gericht deed hebben. Een zachte zucht deed zijn lippen verlaten, terwijl hij de evenals ravenzwarte koffer, welke hij eerder naast zich op de koele stenen ondergrond te rusten had laten staan, opnieuw in zijn handen deed nemen. Wanneer hij het gewicht weer aan zijn arm deed voelen, vroeg hij zich af of elk item in de koffer perse hierin gepakt had moeten worden, echter wanneer hij elk van deze items in zijn hoofd noemde concludeerde hij dat deze elk inderdaad in de koffer gepakt hadden moeten worden. De kleding, deed in kleine hoeveelheid niet zo zeer zwaar zijn, echter bij een grotere hoeveelheid viel het op hoeveel gewicht kleding kon hebben, hierbij waren enkele sjaals en hoeden gevoegd, deed natuurlijk nodig zijn. Van belang had hij het gevonden enkele van zijn persoonlijke spullen met zich mee te brengen, enkele schilderijen welke veel voor hem betekende had hij met zich mee genomen om in de ruimte te hangen, hierbij had hij het kleine boekje waar zijn moeder aangewerkt had met zich mee genomen. Ook zijn kleine collectie boeken was met hem meegegaan en zo zou hij nog wel meer kunnen bedenken welke hij met zich meegenomen had. Kalm liep hij naar het huis, waarvan hij de deur kalm opendrukte, om het huis te betreden. Wanneer een pluk van zijn blonde lokken voor zijn ogen schoof, blies hij een adem uit, in de hoop de lok hiermee weer in model te brengen. Een hoed deed zich op zijn hoofd bevinden, welke veel van zijn lokken verborg, verder deed hij niet bijzonder gekleed zijn. De zwartleren band om zijn pols deed niet ontbreken, op deze manier deed zijn gezin altijd bij hem zijn. Zijn blik deed op de jongeman vallen, welke eerder als hem het gebouw betreden had en hem blijkbaar ontgaan was in de tijd die hij voor het gebouw doorgebracht had. ‘Hallo.’

Aantal berichten : 87 Registratiedatum : 10-08-11

Hawel had intussen tijd zijn drumstokjes tevoorschijn getoverd. Met deze had hij heel zijn reis lang op de trein stukjes gespeeld. De ene irriteerde zichzelf eraan, de andere mensen vonden het juist leuk om te horen hoe hij tokkelde op het hout en metaal, waardoor hij leuke ritmes creëerde. Ook zat hij zo op het leuning van de houten stoel te drummen op de muziek die in zijn oren schalde. Echter stopte hij abrupt toen hij merkte dat hij niet alleen was en een jongen blijkbaar wat zei. Zijn iPod ging af en ook zo zijn koptelefoon. 'Hey,' antwoordde hij terug.

Admin Aantal berichten : 112 Registratiedatum : 13-08-11

Een lach deed om zijn lippen spelen terwijl hij naar de jongeman keek, welke met de drumstokken die hij tevoorschijn gehaald had een ritme speelde, welke vermoedelijk was op de muziek die door de oortjes van zijn headphone klonk, een lach die slechts breder werd toen de jongen hier abrupt mee stopte, wanneer deze merkte niet alleen te zijn, waarna hij de headphones en de iPod liet verdwijnen. Kalm bracht hij zijn hand naar voren, om deze naar de jongen uit te steken. ‘Mijn naam is Daniël.’ hij had er geen idee van of dit het juiste was om te doen, immers kende hij de persoon niet en wist niet hoe deze zou reageren.

Onderwerp: Re: De inkomhal zo aug 14, 2011 12:15 pm

Brian liep haastig de trap af, maar versloomde zijn pas toen hij twee jongens in de hal zag staan. Koffers en reistassen stonden om hen heen. "Hee, nieuwelingen?" zei hij als begroeting. Het was dan nog dezelfde dag, maar hij had geslapen en dit waren laatkomertjes. Dat hij nauwelijks met iemand had kennisgemaakt hoefden zijn niet te weten. Tenzij er een gedachtenlezer bij zit, dacht hij nukkig.
Hij liep verder de trap af om op gelijke grond met ze te staan. Ze leken allebei van zijn leeftijd.

Aantal berichten : 87 Registratiedatum : 10-08-11

Twijfelachtig keek Hawel naar de hand, maar stak ook de zijne uit, terwijl hij bleef zitten. De reis had hem best uitgeput aangezien hij niet had durven slapen in de trein. Stijfjes nam hij dan ook voor een paar tellen, blijkbaar, Daniël zijn hand vast en schudde deze min of meer. 'Ik heet Hawel.'
Vrijwel meteen draaide hij zijn hoofd bij het geluid van voetstappen. Iemand leek gehaast. Of toch misschien net weer niet. Even knikte hij naar de jongen die de trap af kwam. Een soort van antwoord op zijn vraag. Hawel vroeg zich af of hij zelf ook niet nieuw was.

Admin Aantal berichten : 112 Registratiedatum : 13-08-11

Hij merkte op dat de jongen, welke de gehele tijd op een stoel gezeten had zijn hand twijfelachtig in zich deed opnemen, om deze vervolgens stijfjes voor een paar tellen beet te nemen en min of meer te schudden. Licht knikte hij met zijn hoofd toen de jongen zijn naam noemde, simpelweg als teken dat hij de naam in zijn geheugen had opgeslagen. Zijn blik liet hij richting de trap dwalen, wanneer hij hoorde hoe van de bovenverdieping voetstappen richting de trap klonken. Een jongeman kwam de trap afgelopen, op de woorden welke deze sprak, knikte hij slechts licht met zijn hoofd, waarna hij zijn greep om de handgreep van zijn koffer verstevigde en aanstalten maakte de trap te beklimmen opzoek naar zijn kamer. Echter voordat hij dit deed, keerde hij zich tot het tweetal en stak kalm zijn hand op. ‘Ik ga maar eens op zoek naar mijn slaapvertrek.’ Vervolgens keerde hij zich tot de jongen welke de trap eerder had afgedaald. ‘Daniël is de naam trouwens.’ Na deze woorden vertrok hij, niet zozeer omdat hij niet geïnteresseerd was in de naam van de jongeman, maar hij graag de ruimte ingericht wilde hebben voordat het werkelijk donker zou worden.

-Gone-

Gast

Mason kwam binnen toen er een nieuwe jongen op het punt stond weg te gaan. Hij zei nog dat hij Daniël heette maar meer had hij er niet van mee gekregen. "Hoi" begroette hij vervolgens de Overgebleven jongens die hij beide niet kende. Het was inmiddels al redelijk laat en hij was kapot. Van de reis alleen al was hij al vermoeid geweest laat staat nu. "Jullie heb ik nog niet eerder gezien." Zei hij terwijl hij met zijn blik even over de andere jongens ging. "Ik ben Mason." Stelde hij zichzelf voor. Terwijl hij richting de trap liep en vlak voor de trap bleef staan. Als teken dat hij geen zin had in een uitgebreid gesprek aangezien hij redelijk gesloopt was en toe was aan nachtrust.

Aantal berichten : 87 Registratiedatum : 10-08-11

Hawel wist niet goed wat hij moest verwachten toen hij aankwam, maar dit leek eerder op een soort kostschool en dat enkel voor jongens. Hoedjes en mutsen bleken bij het uniform te passen als het het zo bekeek. Rustig stond hij op en keek de nieuwe jongen met pikzwart haar aan. Dus het was de bedoeling dat hij zich ook voorstelde? 'Hey en Hawel,' zei hij om weer maar eens in de herhaling te vallen. Eén van zijn handen gleed in zijn broekzak. Zo meteen wou hij naar boven gaan. Zijn slaapkamer zoeken. 'Hebben we hier allemaal een aparte kamer of moeten we delen?'

Onderwerp: Re: De inkomhal zo aug 14, 2011 4:38 pm

Roxana stopt haar motor vlak voor het grote hek. Waarschijnlijk is ze echt veels te laat, maar dat maakt haar niks uit. Ze doet haar helm af en kijkt naar het grote huis. 'Wow. Als ik ook nog met rust gelaten word, dan is het mijn perfecte plek.' mompelt Roxana meer tegen zichzelf. Dan stapt ze af van haar motor en loopt het grindpad over met haar motor. Ze doet haar motor op slot en kijkt even of ze alles bij zich heeft. Ook al heeft ze niet veel spullen, maar deze twee tassen die ze nu bij zich heeft zijn speciaal voor haar. Haar koffer met gitaar erin en haar andere tas met kleding en nodige spulletjes. Ja, dat is alles.
Ze stopt de oortjes in haar oren en sluit 'm aan haar mobiel. Dan zet ze keihard een nummer van Joan Jett op. Geen denken aan dat ze met iemand daar wilt praten überhaupt gezien worden..
Langzaam maar zeker loopt Roxana naar de voordeur en trekt deze open. Haar zwarte kisten maken een harde klank op de vloer en ze laat de deur achter zich dicht vallen. 'Uch, wat een lelijk behang.' zegt Roxy, want dit is waar haar ogen als eerst opvallen. Dan ziet ze even later nog dat er een paar jongens in de hal staan. Niet dat ze daar een enkele aandacht aangeeft. Haar jack trekt ze goed en kijkt verder de hal rond; haar muziek staat zo hard dat zowat iedereen mee kan luisteren..

Gast

"We hebben allemaal een aparte kamer" antwoorden Mason hem kort. Een blik werpend naar boven de trap op. Hij was er blij mee dat ze een eigen kamer hadden en het huis groot genoeg was om niet continu tegen iemand op te lopen, hij hield op zich wel van zijn rust, hoewel hij het tot nu toe niet erg had gevonden om mensen om zich heen te hebben en afgeleid te zijn. Achter zich hoorde hij de deur open gaan, of eigenlijk hoorde hij het geluid van muziek vanuit iemands oortjes gevolgd door geklaag over het behang. Hij draaide even zijn hoofd richting het meisje dat de deur binnen was gekomen en haar jack recht trok.

Onderwerp: Re: De inkomhal zo aug 14, 2011 4:55 pm

Op de een of andere manier voelde Roxana zich bekeken. Met dit gevoel keek ze de ruimte van de hal nog eens rond en zag ze dat een jongen naar haar zit te kijken.
Ondertussen begint er al een ander nummer: 'I love Rock 'n Roll van Joan Jett'. Roxana vind dit zo'n geniaal nummer; ze heeft het daarom ook meerdere keren proberen na te spelen en zingen.
Als er iets is waar ze niet tegen kan dan is het wel dat er iemand naar haar kijkt. 'Wat is er, vriend?' begon ze aan hem te vragen.

Onderwerp: Re: De inkomhal ma aug 15, 2011 12:35 pm

De jongen die zich voorstelde als Daniël liep zonder nog wat te zeggen naar boven. Bijna gelijktijdig kwam er een nieuwe jongen binnen die Brian nog niet eerder had gezien. Hij stelde zich voor als Mason. De andere nieuwe jongen noemde daarop kort zijn eigen naam. "En ik ben Brian," voegde hij er maar aan toe. Die Mason zag er moe uit, en het was duidelijk dat hij niet veel zin had om in de hal te blijven staan. Dit leek Brian nou ook niet de gezelligste plek om te blijven, maar net toen hij op het punt stond de woonkamer in te lopen ging de voordeur open. Een meisje kwam binnen en haar outfit trok zijn aandacht. Een helm aan haar elleboog en slobby clothes? Dat leek hem niet de beste combinatie op een motor, eerder een trigger voor ongelukken. Maar het stond haar zeker goed.
Brian verschoof zijn gewicht terwijl hij haar in zich opnam, maar wendde zijn blik af toen ze Mason beschuldigende toon aansprak. Hij had blijkbaar hetzelfde staan doen. In plaats van het meisje richtte hij zijn aandacht op Hawel. "Hey, wilde jij al naar boven gaan of heb je nog zin om wat te chillen?"

Aantal berichten : 87 Registratiedatum : 10-08-11

Hawel wist niet precies wat hij weer met deze aandacht moest doen. Mason leek hem iemand die populair was en Brian eerder op één van zijn vrienden, maar dan met meer haar op zijn tanden. Toen de deur openvloog en een vrouwelijke verschijning voor hem stond, was zijn ongelijk bewezen was. Duidelijk liepen er ook hier vrouwen rond.
De aandacht die hij dus van Brian kreeg was vreemd voor hem. Even keek hij bedenkelijk naar zijn koffers. 'Eigenlijk wou ik eerst mijn koffers weg zetten. Daarbij kan ik wel nog een hand gebruiken.' Zijn woorden waren zacht geweest, maar hoorbaar. Misschien moest hij niet alles zo strak aannemen. Daarbij nodigde hij hém uit en kende hij niemand. Hij wou niet de suffe kneus worden in dit huis.

Onderwerp: Re: De inkomhal ma aug 15, 2011 12:57 pm

Brian kon zijn antwoord maar nauwelijks verstaan, mede door de schel klinkende tonen die uit de oordopjes van het meisje kwamen. Een jongen die hem vroeg hem te helpen met zijn bagage? Hij keek Hawel enigszins geamuseerd aan. Ach, waarom ook niet. Hij zou de naam van dat nieuwe meisje nog wel eens horen, en dan zonder Mason erbij.
Hij stak zijn hand door het handvat van de zwaarst uitziende koffer van de jongen en tilde die zonder enige moeite op. "Gotcha boy," en hij pakte ook maar de andere. "Als jij nou even voor gaat en je kamer opzoekt, dan kom ik achter je aan."

Aantal berichten : 87 Registratiedatum : 10-08-11

Hawel keek even onderzoekend naar Brian die zijn loodzware koffers droeg alsof ze niks waren. Echter was dat het enige handige van zijn kracht op zijn reis naar hier: Hij had geen rekening moeten houden dat hij zijn koffers nog moest kunnen dragen. Daarom had hij ook echt alles wat hij nodig had en meer meegenomen. Of wel had deze een stevige work-out ofwel had hij dezelfde gave. Liever vroeg hij er niet achter vragen.
Hawel pakte de laatste koffer op en deed zijn versleten rugzak beter op zijn rug. 'Bedankt trouwens,' zei hij tegen Mason terwijl hij langs hem liep om zo de trap te beklimmen. 'Jij ook, Brian; bedankt.' Even glimlachte hij over zijn schouder en liep verder. Zijn kamer dus.

- Gone -

Onderwerp: Re: De inkomhal ma aug 15, 2011 3:57 pm

"Jaja, al goed," zei Brian met een stem die nonchalant klonk. Hij was echter nogal verbaasd door Hawels overdreven bedankjes. Zoveel moeite was het nog niet? Met opgetrokken wenkbrauwen keek hij naar Mason, met een snap-jij-dat-nou-uitdrukking op zijn gezicht. Toen raapte hij zijn gedachten weer bijeen en pakte de koffers nog wat steviger vast. Zonder oppervlakkig te laten merken dat hij zich uitsloofde voor de ogen van het nieuwe meisje, liep hij naar boven, achter Hawel aan.

/Gone

Onderwerp: Re: De inkomhal ma aug 15, 2011 5:13 pm

Roxana krijgt geen antwoord terug van de jongen waar ze net wat aan vroeg. Ook nog eens verwaand bezig.. Pfft, hoe durft hij? Die krijgt hij terug. Roxana geeft een verwaande blik aan de jongen en merkt dan op dat een andere jongen haar bekijkt en daarna aandacht aan de derde jongen geeft. Misschien dat hij homo is? Mooi, dan heb ik nog een seksistische varken minder. Maar aan de blik dat hij gaf twijfelt Roxana nog even. Uiteindelijk lopen ze naar boven, de krakende trap op. Ook geen last meer van hun.
Dan besluit ze achter de eerste de beste deur te kijken..

/gone.

Onderwerp: Re: De inkomhal ma aug 15, 2011 6:36 pm

Roxana doet haar oortjes weer in haar oren en zet de muziek hard aan. Dit keer is een nummer van Pink aan de beurt. Dit zijn ook meestal de nummers waar ze haar inspiratie vandaan krijgt..
Zingend door de hal heen loopt ze naar de tuin toe. Hopend op wat rust.

Gast

Hij keek een beetje toe naar hoe Brian en Hawel aan het praten waren en had niet eens door dat het meisje achter hem nog iets vroeg. Toen Brian en Hawel de trap op liepen besloot hij er maar achter aan te lopen, hij was tenslotte dood moe en zo zou er anders toch niet veel zinvols uit hem komen. Hij liep de trap op die kraakte zonder er aan te denken dat het socialer zou zijn om zich voor te stellen aan het meisje in de hal.

-Gone [voor Roxy weer komt]-

__
Sorry dat ik zo laat reageer, ik moest vandaag werken en ik had er vanmorgen niet aan gedacht dat ik dan eigenlijk pas op 22.00 thuis zou zijn. Morgen probeer ik daar wat meer rekening mee te houden :x

Aantal berichten : 87 Registratiedatum : 10-08-11

Hawel liep meteen door naar de hel en voelde dat hij hier wel weer de boel bij elkaar kon slagen. Snel liep hij de trappen op. Echt, hij had er nu al zijn buik van vol. Van deze plek, dit huis.
-Gone

Aantal berichten : 125 Registratiedatum : 12-08-11

Met kalme passen liep zij door de smalle hal, terwijl zij haar blik op de jongeman niet veel voor haar gericht deed hebben. Ieder ander had waarschijnlijk de jongen laten gaan, tenminste ieder ander die deze zo slecht, zo kort kende als zij hem kende. Echter zij was niet als ieder ander, dit was dan ook de reden dat zij achter hem aan ging. Met snelle passen liep zij de warm gekleurde trap op.

-Gone-

Admin Aantal berichten : 112 Registratiedatum : 13-08-11

Rustig legde hij zijn hand op de deurknop, waarna hij de deur, welke ingang tot het huis bood opendrukte. De kleding aan hun lichamen leken als een tweede huid geworden, door het feit dat zij zo doorweekt geraakt waren, dat zij zich nauw om de huid sloten. Druppels van water kwamen van hun kleding en lieten een plas ontstaan op de plekken waar zij te lang stonden. Een glimlach sierde zijn lippen terwijl hij te samen met Miranda de trap deed oplopen. In de smalle ruimte, waar deuren verbonden aan waren, waar de namen van de bewoners op sierde kwam hij tot stilstand. Kalm maakte hij zich los van Miranda, waarna hij haar een zachte tik op de neus gaf. ‘Ik zie je dadelijk.’ Met deze woorden verliet hij haar, door in zijn eigen ruimte te verdwijnen.

-Gone-

Onderwerp: Re: De inkomhal wo aug 17, 2011 7:48 pm

Daniël had de deur geopend en waarna ze naar binnen liepen, voelde Miranda de plakkerige, natte kleding tegen haar huid drukken en haar haarlokken leken donkerder, die als plakkerige slierten tegen haar wangen aanplakten - ze deed de lokken zo elegant mogelijk achter haar oren en liep samen met Daniël de trap op. Echter kwam hij tot stilstand in de smalle ruimte, waar de deuren verbonden waren en maakte hij zich los van haar. Terwijl hij dit deed, gaf hij haar een zachte tik op haar neus, ‘Ik zie je dadelijk.’ Hij opende zijn deur en verdween in zijn kamer, waarna Miranda hetzelfde deed bij haar kamer.

/gone.

Admin Aantal berichten : 112 Registratiedatum : 13-08-11

Kalm daalde hij de chocolade bruin gekleurde trap af, waarna hij met kalme passen de smalle hal deed doorkruisen, tot hij bij de deur deed zijn. Aan de wand welke zich naast de deur deed bevinden was een kapstok bevestigd, waar hij eerder zijn jas aan gehaakt had. De jas was van een donkere spijkerstof, welke dicht tegen zwart aanlag, maar dit net niet was. Ondanks dat de jas van spijkerstof was, was deze goed bestand tegen de regen, echter wist hij dat deze niet opgewassen zou zijn tegen te regenbui die nu ten aarde stortte. Dit was de reden dat zijn vingers zich klemden om de greep van een grote, blauwe paraplu. Zijn lichaam liet hij tegen de deur leunen, zich ergens bewust dat hij degene die dit wilden de mogelijkheid ontnam de deur te openen, tenzij een grote kracht konden uitoefenen. Zijn blik was gericht op de plek waar hij zojuist vandaan was gekomen en geduldig wachtte hij tot Miranda hier zou verschijnen.

Onderwerp: Re: De inkomhal wo aug 17, 2011 8:12 pm

Met snelle passen liep ze naar beneden, en hoopte dat ze daar Daniël zou zien- iets in haar maakte het dat ze hem heel graag wou zien en toen ze dat dus inderdaad deed, wachtend op haar, liep ze met een grote glimlach naar hem toe en gaf hem een knuffel. Ze kon het nu niet meer laten, ze wou het gewoon, en misschien vondt hij haar wel raar, maar wat zou haar dat boeien? Op dit moment niets. Miranda liet hem los en staarde naar hem en de paraplu. "Gaan we rennen?" Zei ze met een lieve glimlach.