De kamer van Jason

Zonder te kloppen deed Selene de deur open. 'Oh, eh, ik dacht dat dit mijn kamer was?' ze glimlachte ondeugend naar hem en gaf hem een knipoog. Ze sloot de deur en liep een paar passen naar hem toe. Deze kamer was mooi, en bijzonder en gek genoeg voelde ze zich hier ook thuis. Jason gaf haar dat gevoel. Ze voelde zich veilig bij hem en ze wist zeker dat het goed was om juist met hem naar het bal te gaan. Ze liep naar zijn bed en ging daar op zitten. Ze kon haar ogen niet van hem afhouden. Hij zag er.. mooi en gentleman uit.

'Aan een kamer heb ik wel genoeg, binnenkort is mijn kamer niet alleen van mezelf' ze keek hem aan vanonder haar wimpers. Ze zag dat hij ook naar haar keek en vaak glimlachte. Jason mompelde iets wat ze net niet kon verstaan maar wel hoorde in zijn hoofd. Ze grinnikte. 'Zullen we gaan, mooie dame? or do you have second thoughts?' hij stak zijn hand uit en zij pakte hem vast. 'My thoughts are to have a great evening with you and my second thouhgt is to know you better' ze wist dat hij wat anders bedoelde met second thought maar ze ging er maar niet op in. Jongens..

Jason lette goed op wat Selene allemaal zei en wat ze ermee bedoelde. Hij sloeg het op in zijn gedachten en ook hoe ze erbij ging kijken, als een camera in zijn gedachten sloeg hij het op in mappen. Zo kwamen er ook bepaalde mappen naar voren die hij liever niet had, van zijn moeder in het ziekenhuis en hoe ze daar onder vier ogen een belangrijk gesprek hadden gehad. Het moment dat Selene grinnikte hoorde hij nog vaag toen de gedachten bij hem naar voren sprong.
'Jason, lieverd,' mompelde zijn moeder zacht, terwijl ze haar gezicht naar hem toe draaide. Ze lag in een ziekenhuis bed met witte lakens, die de zuster net verschoond had, en Jason keek haar met vertederende ogen aan. Hij had nooit gedacht dat ze hier zou belanden, en welk kind zou dat nou voor hun moeder willen? Juist, niemand. Haar stem klonk zwak toen ze verder ging met praten tegen haar zoon. 'Als ik er niet meer ben... beloof me dan,' Hierbij probeerde ze Jason zijn hand vast te pakken en kneep er heel zachtjes in. 'Beloof me dat je dan goed voor een meisje zult zorgen, je bent speciaal, lieverd.'Jason knikte hier echter zachtjes op, ze had er wel vaker over gehad, maar ze was nog nooit zo zwak geweest als nu. Ze had er nog nooit zo zwak, wit en moe uitgezien als nu. 'Ja, lieve moeder, ik beloof het.'Zijn stem had zeker geklonken en op dat moment kwam de dokter binnen met een serieus en moeilijk gezicht.
Hij was weer in het heden en ze voelde de warmte van Selene's hand komen. Ze had hem vast gepakt en zijn ogen boorde zich in die van haar. 'My thoughts are to have a great evening with you and my second thought is to know you better.' Hier grinnikte hij echter op en hij sloot zijn hand om die van haar, waarna hij haar rustig en zacht mee trok naar de deur en de kamerdeur dicht deed. 'Let's go, Princess.' Zei hij, en hij keek haar op een speciale manier aan.

[gone]

Hij keek haar een hele lange tijd aan. Selene zag wat er zich allemaal in Jason's hoofd afspeelde. Echter durfde ze er niet naar te vragen, bang om Jason verdrietig te maken. Een moeder verliezen is niet niks. En dat hij speciaal is, dat wist ze al meteen. Ze denkt terug aan haar eigen moeder. Die heeft ze dan niet verloren, maar ze deugt gewoon niet. En dan nog Justin, ze kom hem wel slaan. Ze waren altijd goeie vrienden. Hij was haar enigste trouwste beste vriend en hij heeft haar vertrouwen heel erg beschadigd. Ze had geen enkele personen in haar leven die haar echt trouw bleven, die ze kon vertrouwen, die er voor haar waren en haar nooit meer lieten gaan. Meestal vonden ze haar raar en als ze dan even bevriend was, werd dat weer verpest en bleef ze alleen achter met een moeder die niks van haar krachten begreep. En dan kwam er die dag Jason in haar kamer, niet express, en ze had meteen een goed gevoel bij hem. Hij was vanaf het begin al lief tegen haar, hij vroeg haar mee naar het bal terwijl ze elkaar niet heel lang kennen. Door hem had ze weer zin in het leven. Ze kende kort maar ze wist meteen dat ze hem altijd aan haar zijde wou. Als ze verdietig was ging ze altijd lezen of schrijven en Justin was er altijd om haar op te vangen. Nu heeft ze Jason, niet dat ze meteen alles aan hem zou vertellen, maar ze voelde zich fijn en veilig bij hem.

Hij trok haar zachtjes mee naar de deur. Zo zacht en zo teder. 'Let's go princess' en hij keek haar aan op een speciale manier, een maniet die zegt 'Ik geef om je.' ze werd warm vanbinnen en glimlachte naar Jason met een twinkeling in haar ogen. It is party time