De kamer van Isemay

Enkel schudde Isemay lichtjes haar hoofd. Deels voor de perverse gedachten van Brian. Ze vroeg zich af of hij enkel haar echt zag als een knap meisje en had er spijt van dat ze bij hem was gekropen in bed. Of zelfs dat ze hem had gekust. Al snel was hij weer weg waardoor ze het rustiger aan deed en zichzelf toch maar besloot wat anders aan te doen. Waarbij ze zich dus weer omkleden en zich waagde in een witte effe bloes met lange mauwen, blauw/groen vest dat gebreid was, een jeansshortje met de zwarte panty's en een nieuwe aanwinst van een paar schoenen. Om het helemaal af te maken. Ook nog een sjaal en deed haar haren in twee "visgraatvlechten". May wist niet hoe ze het anders moest heschrijven, maar liet ook wat plukken los. Zij nam haar tekengerei mee in een mooie donkere leren weekend tas met nog haar mobiel en geld.
Bij het horen van Brian spoot ze snel het geurtje op dat ze iedere dag opdeed en opende de deur. 'Als ik me dan toch maar omkleed kan ik het maar beter goed doen...' Met een klein glimlachje keek ze hem aan. 'Yes sir, I'm ready to go.' Hierbij sloot ze de deur achter zich en liep de trappen af.

-Gone

Spoiler:

Toen Isemay aan kwam lopen viel het Brian op dat ze zich helemaal had omgekleed. Het shortje leek hem wat koud, maar ze had er een zwarte panty onder aan om wat extra warmte te geven. "You look good," zei hij bewonderend. Om nog maar te zwijgen over hoe goed ze rook met een luchtje op. Het kwam hem bekend voor als Isemay's eigen geur, dus hij wist dat ze het niet speciaal voor hem op had gedaan maar juist vaker droeg. Nu viel het hem echter op doordat ze het net op had gespoten. Brian glimlachte even naar haar, waarna hij zijn jasje rechttrok en haar naar beneden volgde.

/Gone

Weer belandde Isemay op haar bed en gooide haar schoenen uit. Letterlijk gooide ze. Ze was snel langs Mason zijn kamer gelopen, maar die was er blijkbaar niet of wou niemand zien. Of hoorde het niet. Isemay wou hem bj zich. Ze wou hem speciaal laten voelen. Ze wist dat ze van het ene naar het andere schommelde, maar proberen kon nooit geen kwaad. Ze hield van hen beiden.
In afwachting nam ze haar iPad erbij. Geen laptop voor haar. Muziek stond op om haar de ruimte te geven om te ontspannen.

Mason stopte even twijfelend voor Isemay haar deur, de letters die deze deur sierde zorgde ervoor dat hij zich afvroeg of dit wel zo'n goed idee was, misschien kon hij beter wachten tot morgen. Aan de andere kant, dan zou hij blijven uitstellen. Zijn hand die voor de deur was blijven zweven klopte nu tegen het hout. Misschien was ze er niet... Nee hij moest het weten.

Bij het geklop op haar deur stond ze meteen recht. Even stok ze het rekje van een van haar vlechtjes beter. Mason stond voor de deur. In nog steeds dezelfde outfit als eerder vandaag opende ze de deur. Hierbij keek ze hem aan, diep. Ook nam ze zijn hand vast en trok hem mee naar binnen om daarna de deur dicht te doen. 'Het spijt me dat uk je liet wachten.' En dan had ze het niet over de deur. Haar armen verstigde zich rond zijn nek. Hierbij bracht ze haar lippen naar de zijne om hem zachtjes te kussen. Zachtjes maar hunkerend naar hem.

Terwijl de deur open ging opende hij zijn mond om iets te zeggen. Deze sloot zich weer bij de Ogen van May die hem aankeken. Hij voelde haar hand hem mee naar binnen trekken. Haar woorden verwarde hem, net als de arme om zijn nek en de kus die hierop volgde. Mason keek haar aan toen ze weer wat afstand nam. "May," begon hij waarna zijn ogen een enkele seconde de kamer doorkeek op zoek naar een plek om even te zitten. Zijn oog viel op het bed en trok haar dan ook zachtjes mee om naast hem te komen zitten. Niet er bij stilstaand dat dit niet de beste plek was om te gaan zitten. "Je verward me." hervatte hij zijn zin "Je weet hoe ik tegenover jou sta, maar elke keer als ik het van jou denk te weten lijkt het te veranderen" onbewust had hij nogsteeds haar handen vast. "Zeg me alsjeblieft wat je wilt..." Hij wou het nu uit haar mond horen en zeker weten of een date überhaupt nog wel zin had.

May keek schuldbewust naar de grond, maar stond op. Hij had haar hand vast en dat hield ze ook zo, maar kroop bij hem op de schoot. Als een klein kindje dat ongelofelijk veel drang had naar een knuffel van haar moeder of vader. Wel gemeend keek ze hem in de ogen. 'Ik wil jou, tenminste als jij mij ook nog wilt. Je bent speciaal en zo lief...' Haar lippen plantte ze even tegen zijn wang om deze daarna te strelen. 'Ik wil met jou door. Proberen of mijn eerste echte relatie dan wel werkt. Ik ben het niet gewoon. Maar wil het wel. Ik wil jou.'

Haar woorden gaven hem een gevoel van opluchting doordat hij nu wist waar hij aantoe was. Toch kon hij niet de woorden vinden die hij haar wou zeggen, die haar vertelde hoe zij continu door zijn hoofd spookte en het gevoel dat zij hem gaf. Door dit gebrek aan woorden keek hij haar enkel aan waarna hij zijn hoofd even tegen haar aan liet rusten. "Je hebt nog een date tegoed," herinnerde hij haar waarbij hij haar nu weer aankeek met een glimlach. "Zeg maar waar je heen wilt," stelde hij voor.

Isemay schudde als een klein kindje weer haar hoofd waardoor haar vlechten even meebewogen. 'Zo werkt het niet, Mason. Jij zou me ergens mee naar toe nemen. Die plaats die je in gedachten had of ga je me nu vertellen dat die niet bestaat?' Haar armen waren zich rond zijn middel gevestigd waarbij ze zachtjes zijn hals kustte. De smaak van hem, zijn geur, bleef rond haar lippen plakken. May wist dat ze goed had "gekozen". Hij was te goed voor haar, maar toch vond hij dat zij hem blijkbaar waardig was. 'Zolang we maar samen zijn, vind ik het allemaal goed.'

"Hmm eigenlijk heb ik twee plaatsen in gedachten, een bekende waar we elk moment heen kunnen en een onbekende waarbij je of een stukje moet lopen, en anders alleen rond een uur 's nachts mogelijk is." zei hij zonder te veraden welke plekken hij in gedachte had. De een was druk genoeg om overal te kunnen verschijnen zonder dat het iemand opvalt, bij de andere waren er wel wat plekken waar je kon verschijnen zonder dat het iemand op zou vallen, maar om bij de betreffende plek te komen zou je dan wel nog een stukje door het plaatsje moeten lopen. Wat ook niet erg zou zijn. Haar woorden deden hem nog steeds veel goeds. Zijn duim liet hij even strelend over haar zachte wang gaan om daarna haar een kus te geven op haar eveneens zachte lippen. "Kies maar," voegde hij alsnog toe.

May kuste hem terug terwijl ze zijn hoofd probeerde om te spitsen. Hij moest toch wel wat loslaten? Nee, dat deed hij niet. 'Maar dat is niet eerlijk!' Ze pruilde en keek hem aan. 'Dan ga ik voor... Onbekend, donker en een stukje lopen.' Weer kuste ze hem, maar dit keer kort, stond op om haar tas te nemen en een fototoestel in te laten lijden. Hierbij nam ze ook nog een sjaal uit de kast en een jeansjasje. Daarna kroop ze weer even op zijn schoot. 'Klaar dan?' Ze streelde weer zijn gezicht en ging door zijn haren. Hierbij trok ze zijn muts af en zette deze met een speelse glimlach op. Haar ogen straalde plezier uit.

Hij moest lachen toen ze zijn muts afpakte om hem op haar eigen hoofd te plaatsen. Hij controleerden even wat er in zijn zakken zat "Nee, bijna..." Antwoorden hij "Wait a second," hij gaf haar even een kus tegen haar voorhoofd waarna hij zijn jas uit zijn kamer haalden, hij had geen idee hoe warm of koud het daar was, dus beter iets dan niets. Met zijn jas over zijn arm nam hij haar vast om haar middel. De plezier straalde nog steeds in haar ogen. "Ik hoop dat je er tegen kan..."zei hij terwijl hij met een hand even lang haar gezicht streek, hij wist dat zijn moeder, Marian, er in het begin niet tegen kon. Maar voor hem had het altijd iets vertrouwds gehad, hoewel hij het de eerste keer wel eng had gevonden, maar toen had hij ook geen idee wat er gebeurden. "Klaar?" Terwijl hij een van haar handen beet nam sloot hij zijn ogen om daarna de brug voor te stellen, het water, de huizen die over de rivier hingen, de parkeerplaats en het drukke verkeer, in gedachte nam hij de wereld voor zich met de plek waar Girona zich bevond. Enkel om zeker te weten dat ze goed terecht kwamen. Al snel voelde hij het bekende gevoel waarna ze uit May haar kamer verdwenen.

/Gone

Hij kon het simpelweg niet laten om kort, half rennend achter haar aan te gaan en zijn armen om haar te sluiten toen hij bij haar was in haar kamer. Met zijn armen om haar middel glimlachte hij breed en zei hij plagend bij haar oor 'Hebbes'. Vanachter plaatste hij enkele malen zachte kusjes in haar nek. Het bleef oneerlijk dat Mason zijn overhemd haar zoveel beter stond, maar toch, zo erg was dat nu ook weer niet.

Isemay lachte verrukt en draaide zich om na de lieve kusjes. Haar lichaam tegen het zijne zorgde voor tintelingen over haar hele lichaam. 'Zo gaan we echt niet aan veel schilderen komen. Meneertje.' Beschuldigend keek ze hem aan en trok hem mee naar haar bed. Hierbij trok Isemay hem op haar bed. Haar lippen vonden weer die van hem. 'Waarom heb ik je toch zolang laten wachten?' lachte ze tegen zijn lippen op. Zijn ogen waren werkelijk prachtig. Mason was alles wat ze wou in een jongen. Dat had ze daarnet besloten.

'Niet?' vroeg Mason met een verbaasde stem. Zonder enig verzet en eigenlijk meer meewerkend, liet Mason zich door Isemay haar bed op trekken waarbij hij haar zacht kuste toen haar lippen die van hem raakten. 'Ik heb geen idee; je had me dat ook helemaal niet aan moeten doen.' zei hij op beschuldigende toon. Nee, erg om te wachten op haar vond hij niet, tenzij ze uiteindelijk niet in zijn armen terecht was gekomen. Maar dat was ze wel, en wat haar ook heeft doen beseffen, beslissen, onthullen of wat dan ook dat dat de plek was waar ze wou zijn, datgene was hij dankbaar want ze bracht zijn hoofd werkelijk op hol. 'Zo gaan we echt niet aan veel schilderen komen, mevrouwtje.' zei hij beschuldigend haar woorden waarbij hij haar opnieuw kuste.

Ze staarde hem aan in zijn ogen, kuste hem gewillig terug, maar al snel keek ze hem verlangend aan. 'Nee. Laten we bedhangen en vanavond trakteer ik je op een etentje en kunnen we uitgaan.' Hierbij drukte ze enkele kussen in zijn hals, oppervlakkig, zacht en afwisselend. Zijn handen leidde die van hem naar haar. 'Ik denk wel dat je weet wat ik wil. Wat wil jij?' fluisterde ze wat schor. Dit was erg, maar Mason... Wauw. Die jongen wou ze weer. Ze wou dat hij haar hier en nu zijn liefde toonde. Passioneel kuste ze kort zijn lippen.

Kort glimlachte hij bij haar worden. 'Prima,' antwoorden hij enkel op Isemay haar eerste woorden. Meer dan prima. Hij genoot duidelijk van haar lippen in zijn nek. Ze leidde zijn handen naar die van haar terwijl hij haar aankeek. Het was duidelijk te merken wat ze wou en Mason ging er gewillig op in. 'Ik wil jou en enkel jou.' fluisterden hij terug. Haar lippen beantwoorden hij passioneel terwijl hij kort en speels op haar onderlip beet. Hij bracht zijn voeten nog op de grond hadden gestaan het bed in waarna hij opnieuw zijn lippen met die van haar liet samensmelten. Een van zijn handen bracht hij tegelijkertijd naar haar middel.

Hier liggen was voor haar eerder ook meer als genoeg. Een glimlachje werd hem gechonken terwijl ze genoot van het heerlijke strelen. 'Mason,' fluisterde ze enkel lichtjes waarna ze in de kussens viel. Haast dwingend trok Isemay hem met zich mee. 'Ik hou van je.' Hierbij staarde ze hem aan en glimlachte weer. Zij was van hem en hij was zo van haar.

Terwijl ze hem opnieuw meetrok hield hij zijn hand op het matras om haar niet te pletten. Een brede glimlach verscheen rond zijn lippen bij die paar woorden die ze zei. 'Ik houd ook van jou May,' antwoordde hij liefdevol. Na haar even aangekeken te hebben in haar prachtige groen/blauwe ogen waarna hij kort zijn lippen op haar neus drukte om een kus te laten volgde op haar kin en lippen.

Isemay genoot van de kusjes en drukte haar lippen terug zodat ze weer samensmolten. De hand die hij op de matra hoeld, haalde ze onderruit. Ze wou hem helemaal op haar voelen. Hier en nu.
Haar vingers vlochten zich in één hand terwijl ze zich even omrolde. Nu lag zij bovenaan. 'Perfecte vriendje; check!' Ze glimlachte breed en kuste hem weer. Echter was ze helemaal warm geworden van zijn woorden. Haar lippen kwam speels op zijn borstkas waarna zij dze kuste. Spieren, die had hij zeker en vast, spande zich aan rond haar lippen of ontspande weer. Een speciaal gevoel nestelde zich in haar buik. Nog nooit was Isemay zo close met iemand geweest.

Het vlindergevoel in zijn buik was er continu in haar buurt en bij elke aanraking, al was hij slechts heel lichtjes, leek zijn huid op te warmen. Met één vervlochten hand kwam ze op hem liggen. Bij haar woorden verscheen er weer een glimlach rond zijn lippen. 'Perfecter vriendinnetje? Check!' zei hij waarbij hij haar aankeek. 'Maakt ons dat dan het meest perfecte stel?' vroeg hij haar met een plagende glimlach.
Hij genoot vaan haar lippen op zijn borstkas en liet zijn niet vervlochten hand langs haar middel onder het hemd glijden om zachtjes over de blote huid van haar rug te strelen en zijn hand omhoog te werken richting haar bh-sluiting. Het voelde zo ontzettend fijn met haar, bij haar. Zo had hij zich nog nooit gevoeld.

Ze was niet vergeten hoe Mason tegen dit aankeek. Isemay wou niet dat hij spijt had en enkel dat hij dingen deed die hij wou. Even stopte ze waarbij ze hem aankeek met een een glunderende glimlach. Haar hand streelde even over zijn wang. Haar benen nestelde zich rond zijn middel. 'Mason, doe enkel wat je wilt. Oké?' Hierbij keek ze hem aan. 'We hebben het hier over gehad...'Ze was een beetje verlegen en vooral opgelaten. Ze wou zo graag bij hem zijn. Dicht bij hem zijn. Misschien was hij het type dat voor altijd was. Dat dit bestemd was. Misschien ook niet, maar hij was geen vervanging voor Brian. Helemaal niet. Mason was zo anders, zo liefhebbend en zo gemakkelijk om gehecht aan te geraken. 'En reken maar dat we het perfecte stel zijn. Perfect fucked up,' lachte ze waarna ze haar lippen tegen die van hem drukte.

Na afgelopen nacht wist hij eigenlijk wel zeker dat hij er geen spijt van zou krijgen. 'Zal ik niet doen.' zei hij om haar gerust te stellen. Zijn hand liet hij iets lager glijden terwijl hij even glimlachte bij haar verlegenheid. Het maakte haar schattig als ze verlegen keek. Haar bh-sluitng zou hij sowieso al niet met een hand los krijgen. Die dingen waren verdomd lastig en zo vaak maakte hij ze niet open. Bij haar woorden glimlachte hij opnieuw en kuste hij haar liefdevol terug. Haar hand liet hij los om met zijn hand door haar haren te strelen. Toen hun lippen elkaar los lieten plaatste hij nog een korte oppervlakkige kus op haar lippen waarna hij zijn andere hand ook op haar rug liet glijden zodat hij haar kon omdraaien en in haar hals kon kussen. 'Weet je wat ik wil?' vroeg hij terwijl hij even afstand nam. 'Dat jij het gelukkigste meisje bent op de wereld.'

Met een glimlach keek ze hem aan waarna ze de enkele knoopjes los maakte en het dunne stofje maar op de grond liet vallen. Het was niet om hem te verleiden, maar slechts omdat ze het echt warm kreeg. Isemay maakte goedkeurende geluidjes bij zijn kusjes in haar hals. Eenmaal hij stopte en sprak, was het genieten gedaan waarbij ze hem aankeek. Zijn woorden waren zo lief. 'Ik ben gelukkig. Zo gelukkig dat ik er wel zou kunnen van doodgaan, maar dat ga ik niet doen.' Zacht lachte ze en streelde door Mason zijn waar en over zijn wang.

Hij gaf haar wat ruimte toen ze het hemd begon open te knopen om het hemd weg te kunnen doen. 'Doe inderdaad maar niet,' glimlachte hij bij haar woorden. Hij drukte zijn lippen even tegen haar hand toen deze langs zijn wang ging. De kleding verhoudingen klopte niet helemaal meer nu, hoewel je hem daar niet over hoorden klagen. Strelend liet hij zijn hand vanaf haar middel omhoog glijden waarbij hij haar aankeek en zijn neuspuntje die van haar liet raken.