De kamer van Isemay

Isemay glimlachte en keek hem aan. 'Wat dacht je van een gek idee?' Ze sloot even haar ogen en genoot van de warme adem die haar gezicht raakte nu hij zo dicht was. 'Wat dacht je ervan om misschien samen weg te trekken? Uit dit huis? Apartementje voor ons twee en kijken hoe lang je het uithoudt met mij.' Weer lachte ze, maar meende het. Waarom zouden ze hier blijven als ze elke dag bij elkaar zouden spenderen? Daarbij konden ze er ook altijd apart tussenuit. Hierbij zuchtte ze even gelukzalig.

Hij keek haar even aan. Ze kende elkaar nog niet lang. Maar wat deden ze hier? Ze woonden in een huis en als het aan hem lag werden we elke morgen naast elkaar wakker. 'Lijkt me heerlijk.' antwoorden hij dan ook volkomen eerlijk. Willekeurig bedacht hij hoe zijn moeders zouden reageren waarbij hij glimlachten. 'Ik geloof dat ik je dan wel voor moet gaan stellen aan mijn moeders en genoeg geld moeten gaan verdienen.' hij drukte zijn lippen op die van haar en keek haar weer aan.

'Ik word achttien. Mijn vader heeft een apartementje voor me op het oog. Het is zijn manier om het goed te maken. Dus het engiste wat we moeten hebben is eten en rekeningen betalen. Als we in het rood staan zou mijn vader ons zeker en vast te hulp schieten.' Zacht speelde een vinger langs de bovenkant van zijn broek en trok deze weer weg. 'Ik zou het fijn vinden om je moeders te ontmoeten. Zouden ze me mogen? Eerlijk?'

Hij glimlachte opnieuw bij haar woorden. Ze had er dus best wel over na gedacht. 'Dan komt het wel goed,'zei hij. Hij zou het zelf niet fijn vinden als mijn vader, of iemand anders, op die manier dingen goed probeerden te maken met me en hij wist ook dat ze niet zo heel veel met haar vader had. 'Mijn moeder, mijn biologische moeder, die mag iedereen tot die persoon het tegendeel heeft bewezen en daar is ook aardig wat voor nodig. Marian mag je of mag je niet, maar ik denk dat ze je wel mag.' zei hij naar waarheid. 'Marian is best wel feministisch, gezien jij je vrouwtje wel kan staan komt dat wel goed.' zijn moeders zouden niet aangesproken willen worden met mevrouw Woodson, maar dat kwam tegen die tijd wel.

Isemay keek hem aan en glimlachte. 'Nee, ik heb er niet over nagedacht. Het is impulsief, maar ik moest even denken aan hoe je kinderen eruit zouden zien. Gisteren. Toen je zowat naakt op me lag.' Even giechelde ze verlegen en meisjesachtig, maar vooral spontaan. Zacht haalde ze hem uit zijn shirt. 'Ik zei nog zo: geen shirt.' Hierbij kroop ze op zijn schoot en drukte haar lippen weer tegen die van hem. 'Geen mevrouw Woodson. Ik onthou het. Misschien,' fluisterde ze zacht tegen zijn lippen op en giechelde weer. 'Mason? Zie je ons echt samen? Lang samen?'

Hij keek haar aan bij haar verlegen gegiechel, ja, dan was ze absoluut schattig. 'En hoe zouden die eruit zien?' hij had een paar nachten geleden liggen denken over hoe het zou zijn om een huis te hebben op de zonkant van de heuvel, vlak bij een meer samen met Isemay. Hij lachte even toen ze zijn shirt uit deed. Zijn armen lagen rond haar heen. Over haar laatste vraag hoefde hij niet eens na te denken. 'Ja,' antwoorden hij. In zijn ogen was het eigenlijk zo dat als je verliefd was je ook dacht het voor lang, voor altijd misschien, maar op z'n minst voor een lange tijd, met die persoon dacht vol te houden. En man, wat was hij verliefd op haar.

Ze nestelde haar hoofd tegen zijn wang en zat in een kindse houding op zijn schoot. 'Hoe? Prachtig, Mason. Hoe kan dat ook anders? Waarschijnlijk krijg je van die lieve schatjes. Prachtige engelen gezichtjes.' Hierbij streelde ze even over zijn wang. Haar hart sloeg een paar tellen over. 'Waarschijnlijk ben ik al zo gek om zo te gaan inpakken.' Zacht lachte ze, maar meende het. Isemay snapte dat er niet zoiets was als voorbestemd of horen bij elkaar. Dingen gebeurde en dit was gebeurd. Mason was verliefd geworden op haar, net zoals zij op zijn strerke handen die haar tekende, zijn prachtige ogen die hem zo vaak verraadde, zijn gespierde borstkas dat haar liet smelten, zijn verrassend zachte haar of zijn prachtige stem die zo warm klonk. Ze was bezweken aan de manier waarop hij haar aanraakte met die handen, haar leek te bewonderen soms met die ogen, haar beschermdend tegen zijn borstkas wou houden, ze hem mocht aanraken en hoe hij tegen haar sprak. Hierbij ook niet enkel de gesproken woorden, maar ook zijn gedachten en herrinneringen. Hij leek haar helemaal te willen, precies zoals ze was. 'Raad eens hoe ik erover denk,' Ze keek hem eerst aan, maar drukte hierbij begerend haar lippen begerend op de zijne. Deze waren vol. Nog een pluspunt: Mason was een fantastisch goede kusser. Ja, dat was mooi meegenomen en daarbij kon ze een glimlachje bij die gedachten niet onderdrukken.

Hij glimlachte bij haar woorden en vroeg zich af hoe kinderen van hun beide eruit zouden zien. Hij zag het al voor zich, kleine Isemay's, maar hij kreeg het niet voor elkaar om zichzelf er in te passen. 'Zoveel heb ik hier niet, dat zit zo in mijn koffer.' zei hij bij haar woorden over inpakken. Hij kuste haar terug om daarna pas haar vraag te beantwoorden. 'Hetzelfde, dat hoop ik dan toch.' ja, haar gedachten zou hij af en toe best wel willen weten. 'Zal ik vragen wanneer we bij mijn moeders kunnen eten? Marian kan heerlijk koken.' vroeg hij terwijl hij haar lokken achter haar oren schoof en met zijn duim over haar wang streelde .

Isemay zag zich nooit als een moeder-figuur. Daarbij had ze ook nooit echt gedacht aan huisje, tuintje, diertje, kindje. Laat staan een man waarmee ze uberhaupt mee zou trouwen. Ze geloofde lang niet in liefde, in het huwelijk... Wel, ze wist niet of ze ooit iets van die onzin zou gaan geloven. Misschien wel, misschien zou Mason haar durven laten geloven. 'Ja, is goed. Ik moet maar eens contact gaan opnemen met mijn vader. Hij weet niet dat ik hier ben of wat ik hier doe. Hij zal blij zijn met het horen dat ik je gevonden hebt. Daarna zal hij vragen om niet te stoppen met de pil. Nee, smeken eerder.' Ze lachte plezierig en liet een vinger langs zijn lippen gaan waarna zij op die van zichzelf beet. Haar ogen dwaalde af naar zijn lichaam.

'Lijkt me goed,' zei hij waarbij hij even met zijn neus over de hare gleed. 'Hm ja, mijn moeder kan in dat soort dingen ook zo subtiel zijn.' merkte hij op. Ze stuurde hem gerust een doos condooms op. Speels beet hij zachtjes op haar vinger welke over zijn lippen gleden. Hij glimlachte even Om de manier waarop ze naar hem keek en nam zijn telefoon uit zijn broekzak om zijn moeder een sms te sturen. "Hey mam, ik moet jullie aan iemand voorstellen. Zouden we binnenkort kunnen komen eten? Ze heet trouwens Isemay, hou van julie - M" Vluchtig typte hij dit terwijl hij met zijn gedachren bij Isemay zat waardoor er eerst iets stond over dat hij van Isemay hield. Hij gooiden zijn telefoon met een boogje richting de hoek van het matras en gaf haar weer zijn volledige aandacht.

Isemay lachte even en liet hem niet gerust terwijl hij het sms-je typte. In plaats daarvan drukte ze kusjes op zijn schouderblad en hals. 'Een doos condooms is op zijn weg naar hier,' grapte ze toen hij het bericht stuurde. 'Gaan ze me niet raar vinden? Ik bedoel... Mijn vader kan er niet mee over weg, snap je. Dat ik anders ben.' Hierbij duwde ze hem weer meer in de kussens en ging liggen. Hij had gelijk; bedhangen was een goed idee.

Ondanks dat ze hem enorm afleidde vond hij dat niet erg. 'Nee, ze gaan je niet raar vinden. Mijn moeder is ook een mover.' zei hij, maar eigenlijk had hij daar nog helemaal niet bij stilgestaan. Toen ze hem in de kussens duwde glimlachte hij enkel. Hij legde haar op haar zij naast hem en gaf haar een liefdevolle kus. Haar lippen waren zo heerlijk zacht en vol. Daarbij waren haar kussen heerlijk waardoor hij het keer op keer niet kon laten haar weer te kussen.

Bij zijn woorden kreeg Isemay even heimwee naar haar moeder ook al waren haar herrinnerigen aan deze nog maar toen ze een klein kind was. Ze kuste hem terug en haakte speels een vinger achter zijn broek. 'Ik hou van je, Mason.' fluisterde ze waarna ze hem nog een keer kuste. Alsof ze hier genoeg van kon krijgen.

'Ik geloof dat ik van die woorden nooit genoeg kan krijgen,' glimlachte hij toen hun lippen elkaar weer verlieten. 'Ik hou ook van jou,' voegde hij daar op fluistertoon aan toe. Even bleef hij haar enkel en alleen aankijken. 'Ik hou echt verschrikkelijk veel van je.' zuchtte hij tegen haar lippen waarna hij haar nogmaals kuste.

Isemay glimlachte naar hem en ging simpelweg naast hem liggen. Ze had nood aan armen rond haar. Knuffelen was fijn. Altijd al geweest, maar nooit deed ze dat met dezelfde. 'Bedhangen dus?'

'Bedhangen,' beaamde hij terwijl hij het geluid van zijn telefoon hoorde die trilde op de hoek van haar bed, wetend dat er een antwoord in zou staan van zijn moeder. Hij bleef enkel liggen met zijn armen om Isemay heen en trok haar nog iets dichterbij hem. Het was namelijk absoluut niet een verkeerd gevoel om haar schaars gekleden lichaam tegen zijn ontblote bovenlijf te voelen. Door haar aanrakingen had hij het ook heerlijk warm ondanks het ontbreken aan een shirt en zij voelde ook niet bepaald alsof ze het koud had.

Isemay moest lachen om zijn gedachten. Ze lachtte hem als het waren een beetje uit. Op haar bed lach een fleece-dekentje dat ze over hen deed en zich los maakte van hem. Zij was benieuwd wat het SMS-je te vertellen had. Weer overhandigde ze de mobiel aan Mason voordat ze zich tegen hem aan legde. Dit was fijn.

Hij keek haar even vragend aan toen ze moest lachen, maar ging er toen maar vanuit dat het om zijn gedachten ging. 'Hmm er is iemand nieuwsgierig,' hij nam de telefoon over, maar keek bewust nog niet naar het sms'je. Kort kuste hij haar waarna hij de sms vluchtig doorlas. 'of we vrijdag iets te doen hebben?' vatte ik het sms'je samen. 'Welke dag is het vandaag?' vroeg ik mezelf hardop af. 'O en er staat iets over dat ze nieuwsgierig naar je zijn,' Voegde hij eraan toe.

Wauw, over snel gesproken. 'We zijn al woensdag, Mason. Echt snel.' Isemay keek hem aan en kuste hem weer in de hals aangezien ze nergens anders bijkon. Hij was absoluut groter dan haar. 'Zo mogen ze me echt niet.... Ik neem hun kleine jongen van hen af.' Speels kneep ze in zijn wang waarna ze hem weer aankeek. Eerlijk gezegd had ze echt stress en alles ging opeens zo snel. Was dat wel goed? Natuurlijk was zij over samenwonen begonnen, maar dat deden ze nu ook. Het zou fijn zijn om hier weg te geraken. Een plekje voor haar alleen en Mason was welkom.

Hij merkte het dat het tot haar doordrong dat dat snel was. 'We hoeven ze vrijdag nog niets mee te delen over het samenwonen, hoewel we dit nu ook al doen,' stelde hij haar min of meer gerust. 'En we nemen onze tijd wel wat betreft dat appartementje.' Hij drukte zijn lippen tegen haar voorhoofd en keek haar aan. Hij lachte even toen ze in zijn wangen kneep. 'Ik weet zeker dat ze je mogen, als dat niet zo is, maakt dat niet uit, want ik ga je echt niet meer laten gaan.' hierbij grijnsde hij even om vervolgens een sms terug te sturen. 'Zo nu staat er vrijdag een vegetarische maaltijd met mijn moeders op je te wachten,' ja, hij was zo slim om erbij te zetten dat ze vegatarisch is. 'En ik beloof je dat mijn moeders je gaan mogen ok?' vroeg hij haar waarbij hij even door haar haar streelden.

Enkel glimlachte Isemay lichtjes. Mason was erg lief en zo aardig. Nooit had ze zichzelf samengezien met zo een jongen, maar toch had hij geweten hoe hij haar de zijne moest maken. Speels gleed een hand naar zijn knop. 'Moest niet persé. Alleen zou ik het vlees niet opeten en de rest wel.' Ze snapte niet of ze nu allemaal vegitarisch gingen eten of niet. 'We nemen onze tijd inderdaad wel,' Hierbij maakte ze de knoop los. 'Waarom waren we ook al weer naar hier gekomen?'

Zijn mobiel had hij opnieuw weggelegd. Hij glimlachte enkel toen ze zijn knoop losmaakten. 'Hmm, dat ben ik toch zomaar ineens vergeten, help me eens herinneren.' antwoorden hij waarna hij haar een kus gaf en zijn handen strelend naar haar rug bracht.

'Wat cliché, Mason.' lachte ze en keek hem plezierig aan. 'Misschien om hier verder te zetten wat we ook in jou kamer hadden kunnen doen.' Haar lippen verkende weer die van hem terwijl een hand over zijn borstkas streek. Wat was hij knap. Isemay vond het heerlijk om zijn gespierde lichaam tegen dat van haar te voelen samen met de warmte die het verspreidde.

'Ik weet het,' zei hij op een spijtige toon. Opnieuw verscheen er een glimlach waarmee hij haar aankeek. Hij kuste haar terug waarbij hij enkel kort antwoorden op een plagende toon. 'Oh, dat.' Hij trok haar zachtjes iets dichter tegen hem aan terwijl hun lippen opnieuw samensmolten. Hij genoot van haar, haar lichaam, haar aanraking. Zijn handen bevonden zich opnieuw bij de sluiting van haar bh, om een poging deze open te maken te laten mislukken. Toegegeven, het was heerlijk om haar erin te zien, maar nee, hij mocht hem niet.

Isemay glimlavhte even naar hem bij het worstelen met haar lingerie. Weer nam ze zijn hand vast, bracht het naar daar, maar deed zijn handen en vingers goed zodat hij het wel open kreeg. 'Geloof me, aandoen is moeilijker dan uitdoen.' Een speelse glimlach verscheen rond haar lippen terwijl haar vingers de blote huid boven zijn boxershort verkende om hem weer een kusje te geven.