De keuken

Aantal berichten : 35 Registratiedatum : 09-08-11

"Waarom zou het onbeleefd zijn?"zei Evina en keek Faith vriendelijk aan. 'We zijn hier toch allemaal met mensen die gavens hebben, waarom zou het onbeleefd zijn?'dacht Evina. Ze was er stiekem altijd al trots op geweest dat ze een gave had. "Ik ben een mover"zei ze, waarschijnlijk wist Faith wel wat dit was en anders zou ze het vanzelf wel vragen of misschien kwam ze het later te weten wat dit inhield.

Gast

Eigenlijk was het best raar, het zou een huis vol 'soortgenoten' moeten zijn wat je op een of andere manier toch met elkaar zou moeten verbinden. Hij had er nooit over kunnen praten en nu het kon deed hij het niet. Terwijl hij rustig verder ging met zijn appel dacht hij er over na hoe vreemd gedachten eigenlijk in elkaar zaten. De stilte die in de keuken heerste vond hij niet vervelend of ongemakkelijk. Toch was hij enig sinds blij toen Faith hem onderbrak. Net als dat hij ergens opgelucht was dat hij nu namen kon geven aan de mensen die zich in de keuken bevonden. 'Dat vroeg ik me ook af.' zei hij glimlachend. Bewust dat hij het niet zei terwijl hij zichzelf oprecht af vroeg of hij het ongemakkelijk zou vinden of onbeleefd. 'Ik denk het niet.' beantwoorden hij haar vraag nog steeds zonder iets over zijn gaven te zeggen, waarom wist hij zelf eigenlijk ook niet. Ondertussen was Evina begonnen antwoord te geven op haar vraag. Hij merkte van zichzelf dat hij aandachtiger luisterden toen hij de term "mover" hoorde uit Evina haar mond. 'Ik ook.' voegde hij enkel toe aan Evina haar woorden terwijl hij merkte dat er een glimlach op zijn gezicht verscheen.

Aantal berichten : 125 Registratiedatum : 12-08-11

Haar blik liet zij dwalen naar het gezicht van de jongeman, toen deze zijn stem tot haar deed doordringen, met een lichte glimlach deed zij hem slechts aankijkend, licht knikte zij met haar hoofd toen ze zijn antwoord hoorde, waarna zij haar blik naar Evina liet dwalen, simpelweg omdat zij deze haar stem deed horen. ‘Sommigen krijgen snel een ongemakkelijk gevoel.’ Echter deed haar antwoord niet al klinken toen het meisje deze vraag uitgesproken had, deze klonk pas wanneer zij de gedachten die in het hoofd van het meisje deed drijven, tot haar deed doordringen. Wanneer zij hoorde welke gave Evina bezat, brak opnieuw een glimlach door op haar smalle gezicht, waarna zij haar blik naar Mason liet drijven, welke bij de woorden van het meisje toevoegde dat hij over dezelfde gave deed beschikken. Kalm liet zij haar blik van zijn gezicht wegdwalen, waarna zij haar blik opnieuw naar het onbestaande punt tussen het tweetal bracht. ‘Een Mover beschikt over de gave, zich door tijd en ruimte te kunnen verplaatsen. Een Reader is in staat de gedachten van een ander te kunnen lezen.’ Simpel deed ze met deze korte beschrijving, prijsgeven welke gave zij deed bezitten.

Gast

Mason had het altijd al gaaf geleken om gedachte te kunnen lezen. Toen Faith de beschrijving gaf van Reader, en vervolgens haar mond hield, nam hij aan dat zij een reader zou zijn. Even voelde bedacht hij zich dat hij dan waarschijnlijk niet gedachten voor zichzelf in zijn hoofd zou hebben wanneer er een reader in de buurt was. 'Dat lijkt me best gaaf om te kunnen.' sprak hij zijn gedachte hardop uit. Om Evina ook te laten weten waar hij met zijn gedachte zat, maar meer om het gesprek op gang te houden en zijn gedachten af te leiden. Er schoten dan ook verschillende gedachten door zijn hoofd terwijl hij er over na dacht hoe het zou zijn om een reader te zijn. Zijn eeuwige vraag om te weten hoe andere denken zou dan gelijk beantwoord zijn. Hij was niet van om zijn best te doen om zijn gedachte stop te zetten nu hij wist dat er daadwerkelijk mensen zijn die gedachten kunnen lezen. Wel was het een vreemd idee dat ze wist wat hij dacht.

Aantal berichten : 35 Registratiedatum : 09-08-11

Evina schrok toen Mason vertelde dat hij ook een mover was. Uit Faith's woorden leide ze af dat ze een reader was. "Dat méén je niet!"zei ze geschrokken en sloeg zichzelf tegen haar voorhoofd. "Vandaar dat jij mijn dwaze gedachten wist! Ik dacht al, ofwel is ze reader, ofwel is ze gewoon héél erg goed!"zei Evina en voelde zich rood kleuren. 'Oh Gosh!'dacht ze en schudde haar hoofd.

Aantal berichten : 125 Registratiedatum : 12-08-11

Een glimlach sierde haar lippen, terwijl zij kalm haar blik naar Mason liet drijven, licht tilde zij haar schouders op bij de woorden, welke al hiervoor in zijn gedachten deden zijn, waarna zij deze weer naar omlaag liet zakken. ‘Het is niet fijn ander man zijn privacy te schenden, immers gedachten kunnen heel persoonlijk zijn. Natuurlijk kan ik mij proberen te weerhouden om uit personen hun gedachten te blijven, echter hier is redelijke concentratie voor nodig, wanneer ik deze verlies dring een iedere gedachte weer tot mij door. Zeker zitten er ook voordelen aan, in vele gevallen doet het goed van pas komen.’ Traag liet zij haar blik naar Evina dwalen, toen deze haar stem tot haar doordrong, een zachte lach vloeide langs haar licht gekleurde lippen op de woorden die het meisje sprak. Licht knikte zij met haar hoofd. ‘Gedachten kunnen veel vertellen over de persoon aan wie deze toebehoren.’

Admin Aantal berichten : 474 Registratiedatum : 17-07-11

Isemay voelde zich nogal buitengesloten in dit gesprek en had ook geen zin om zich ermee te moeien. Niemand vroeg haar wat of bekeek haar dus daardoor nam ze een nog een slokje van haar cola, at haar stukje notentaart op en stond toen op om alles weg te bergen. Ze wou wel contact leggen met mensen, maar was niet degene die meteen met drie tegelijkertijd ging praten. Ze wou net wat gaan zeggen, maar Faith was haar al voor. Nog even schok ze een blik uit het raam naar de tuin en hield zich vast aan het aanrecht. De bloemen spraken haar zo aan dat ze zin had om daar rond te lopen. Zonder verder nog een woord te zeggen liep ze weg. Het was leuk je te ontmoeten, Faith. Het wordt me enkel hier wat te druk. Ook heb ik geen zin om de spelbreker te zijn en me in het gesprek te mengen. See ya later. Met die gedachten verdween ze.

- Gone -

Onderwerp: Re: De keuken za aug 13, 2011 4:04 pm

Miranda had eigenlijk gedacht alleen te zijn, maar omdat ze naar iets te drinken en te eten smakte, maakte het haar niet uit dat er mensen in de keuken stonden. Wel had ze een blik gekregen die in haar ogen te zien was, ze schrok ervan, en misschien was dat wel omdat ze daarnet in de zee zo vrij voelde en nu weer mensen tegenkwam. Ze liet haar jas en schoenen op de grond vallen en liep door met grote passen naar de koelkast, daar pakte ze wat aardbeienijs uit en ook wat aardbeien. Ze hield van ijs, ook al had blijkbaar niemand dat van haar verwacht. Haar halflange haren plakte tegen haar schattige gezicht en ze haalde een paar weg die vlakbij haar ogen kwamen. Met een raar gezicht haalde ze de deksel van het ijs af en stond op het punt om een lepel uit de la te pakken bij het aanrecht, toen ze erachter kwam dat er een jongen voorstond. Ze keek de jongen aan met een zekere blik in haar ogen. "Mag ik er even bij?" Haar stem klonk als fluweel, maar met een bepaalde zekerheid erin.

Gast

Hij luisterde naar het verhaal wat Faith vertelden en wist dat ze ook wel gelijk had. Toch leek het hem wel interessant om te weten wat mensen nou echt dachten. Hij liet een zucht ontsnappen toen zijn appel op was en zocht met zijn ogen even de keuken af opzoek naar een afvalbak. Ondertussen merkte hij hoe het meisje, waarvan hij nog steeds de naam niet wist, weg liep. Even voelde hij zich schuldig dat hij haar niet in het gesprek had betrokken. Veel tijd hiervoor had hij echter niet toen het Aziatisch uitziende meisje dat hij eerder in de hal had gezien binnen kwam. Ze was, eigenlijk net als ieder ander die hij hier had gezien, op haar manier een aparte verschijning. 'Ah daar.' dacht hij hardop toen hij de afvalbak zag staan waar hij dan ook gelijk heen liep om het klokhuis weg te doen en vervolgens weer tegen het aanrecht te gaan staan. Blijkbaar stond hij in de weg voor het Aziatische meisje dat voor hem was gaan staan. Even keek hij haar aan om vervolgens een stap opzij te doen 'Natuurlijk.' zei hij kort als antwoord.

Aantal berichten : 35 Registratiedatum : 09-08-11

Alles wat Faith zij klonk meteen zeer geleerd, poëtisch en altijd gewoon als de waarheid. 'Ja dat is waarschijnlijk wel waar'dacht Evina om haar stem wat te sparen. Evina vond dat ze een lieve stem had maar geen mooie, haar stem leek te fel op die van haar moeder en met die wou ze helemaal niets meer te maken hebben.

Aantal berichten : 125 Registratiedatum : 12-08-11

Kalm liet zij haar blik naar Isemay dwalen toen zij opmerkte, hoe deze het geen wat zij eerder gebruikt had op borg, waarna deze aanstalten maakte te vertrekken. Rustig volgde zij de jongedame tot deze uit de ruimte verdwenen was, de gedachten welke zich tot haar doordrong liet een lichte glimlach om haar lippen komen, echter antwoordde zij deze niet, niet zeker of Isemay deze nog op zou vangen. Wanneer zij de gedachte van Evina deed opvangen, liet zij haar blik terug naar deze haar gezicht dwalen, om vervolgens licht te glimlachen. Kalm ging zij met haar hand naar het aanrecht, waar zij tegen deed staan, om het glas wat zij hier had neergezet kalm wat weg te schuiven, waarna zij beiden handen op de rand van het aanrecht plaatste. Kalm ging ze wat door knieën waarna, zij opsprong en haarzelf op het aanrecht liet belangen. Wanneer ze eenmaal zat, liet zij haar benen kalm heen en weer gaan, wanneer haar hielen, beschermd door ravenzwarte kisten de kasten onder het blad raakten, klonk een zacht, dof geluid.

Onderwerp: Re: De keuken za aug 13, 2011 4:53 pm

De jongen stapte aan de kant voor Miranda, nadat hij een kort antwoord zei - een vriendelijk gebaar vond Miranda dat, misschien dat ze daarom ook verward de la opendeed en er snel een lepel uithaalde. Toen sprong ze lening met haar kleine lijfje op het aanrecht en ging op een stukje zitten naast het meisje, waarna Miranda de lepel in het ijs deed en er een grote hap van in haar mond deed. Ze kreeg brainfreeze in haar hoofd vanwege het grote hap ijs en de koude zee waar ze met kleding en al in was gegaan. Het meisje was nogsteeds zo drijfnat dat je het op de grond hoorde druppelen, dat ze er nog niets over zeiden was voor haar al goed genoeg - ze had nu alles behalve zin om op haar vingertjes te worden gekeken. Miranda keek op en probeerde een poging van 'aardig zijn' te doen, aangezien ze ook minder agressief naar anderen probeerde te worden. "Hm, wat zijn jullie namen?" Er kwam weer een steek door haar hoofd van de koudheid en Miranda kneep even haar ogen dicht, waarna ze haar ogen snel weer open deed. "Miranda is mijn naam." Toen probeerde ze een eerlijke glimlach op haar lippen te krijgen, maar dat was best moeilijk, want het zat niet in haar karakter en ze begon het nu best wel koud te krijgen.

Aantal berichten : 35 Registratiedatum : 09-08-11

Evina moest haar lach inhouden toen ze het meisje dat zich voorstelde als Miranda in het oog kreeg, niet dat ze haar uitlache maar gewoon hoe droog haar acties waren. "Brainfreeze? Ik ben trouwens Evina"lachte ze terwijl ze haar yoghurt potje in de vuilbak gooide en haar lepeltje weg deed.

Onderwerp: Re: De keuken za aug 13, 2011 5:01 pm

"Ja, brainfreeze, en als ik niet zo verdomd nat was, dan had ik het nog leuk gevonden ook..." Ze wachtte even, deed een volle ijslepel weer in haar mond en praatte toen haar mond leeg was weer verder. "Maar I guess I don't care, ik ga toch straks douchen en warme kleding aandoen, so..." Miranda hoeste, maar deed toch weer een lepel in haar mond; sommige noemen het koppigheid, sommige noemen het dom, maar eigenlijk maakte het haar niet zoveel uit. En Miranda wist heus wel dat het meisje, Evina, haar lach in moest houden, want ze zag dat ze het eigenlijk wou doen. Miranda hoeste weer en ze sloot even haar ogen, omdat ze opeens duizelig werd, maar probeerde het te camoufleren door gewoon alsof te doen.

Aantal berichten : 35 Registratiedatum : 09-08-11

"Dat ken ik maar al te goed"zuchtte Evina, met de zucht probeerde ze haar lach te stoppen wat aardig goed lukte. "En ik raad het je ook aan om zodra je ijs op is dat te doen, die douche, anders word je misschien nog verkouden"zei Evina wijs en voelde zich nu meteen zo'n moederlijk typte terwijl Miranda waarschijnlijk minstens twee jaar ouder was dan haar, misschien zelfs drie

Gast

'Ik ben Mason' stelde hij zichzelf voor toen Miranda daar aanleiding tot gaf er verscheen even een glimlach op zijn gezicht toen hij naar haar keek, ze was door en door nat, alsof ze met kleding en al in het water was gesprongen, en zat ijs te eten. ze had iets eigenwijs over zich heen wat hij wel mocht. Hij luisterden verder enkel naar het gesprek zonder iets te zeggen. Hij hoorde Miranda iets zeggen over haar brainfreeze en dat ze door en door nat was en besloot zich maar weer in het gesprek te mengen. 'Ik wil je best mijn overhemd afstaan, maar ik vrees dat dat je niet warm gaat houden.' zei hij om zichzelf, naar eigen mening onhandig, weer in het gesprek te mengen.

Onderwerp: Re: De keuken za aug 13, 2011 5:15 pm

Een geïrriteerd borrelde in de maag van het japanse meisje op: het kwam door Evina, en ze wist zeker dat het kwam doordat ze nooit echt vrienden had gehad. Waarom doet ze aardig, terwijl ik juist niet de aardigheid zelf ben? dacht Miranda, terwijl ze nog een paar happen in haar mond deed tussen hoesten door en toen van het aanrecht sprong om de lege ijsbak in de prullenbak te gooien, waar ze een beetje om wankelde maar nog stand wist te houden. Altijd als ze verkouden zou worden of als ze brainfreeze kreeg, voelde ze zich duizelig - natuurlijk probeerde ze dat niet te laten merken. 'Ik wil je best mijn overhemd afstaan, maar ik vrees dat dat je niet warm gaat houden.' Zei de jongen die Miranda had leren kennen als Mason. Ze keek met een redelijk geschokt gezicht naar hem op en haar warmbruine ogen waren zo groot als twee porseleinen borden. Miranda was niet van wat de jongen zei geschrokken, maar om het feit dat iemand haar überhaupt iets aanbood. Echter was deze blik maar voor een paar seconde en glimlachte toen met een warme lach naar hem. "Nee, ik denk dat ik maar even een warme douche of zo ga nemen en ik heb altijd mijn leren jas nog," Ze wees even snel naar de leren jas die op de grond lag. Ze liet haar blik toen over de jongen varen, toen naar het meisje en toen naar de bak aardbeien op de tafel - die ze pakte, schoonmaakte en toen weer op het aanrecht ging zitten. "Ik ga douchen nadat ik wat aardbeien op heb, aardbeien zijn belangrijker." Weer glimlachtte ze en Miranda had niet gedacht dat ze het kon, maar misschien kon haar agressieve deel wel veranderen?

Gast

Mason wierp een blik in de richting waarop ze wees en glimlachte even. 'Die houd je waarschijnlijk wel warm.' concludeerde hij terwijl hij even door de glazen wand richting buiten keek, zonder echt specifiek ergens naar te kijken. Hij negeerde haar eerdere blik die verbaasd leek en zuchtte even. 'Ja, ik heb de keuken nu wel gezien, ik denk dat ik maar even naar buiten ga, richting het strand ofzo.' verklaarde hij terwijl hij richting de deur liep. Zijn trek was inmiddels weg en daarvoor was hij nou eenmaal naar de keuken gegaan. 'Tot later.' besloot hij en weg was hij.

-Gone-

Onderwerp: Re: De keuken za aug 13, 2011 5:38 pm

Miranda wist niet of hij het sarcastisch bedoelde, maar ze kon het waarderen, aangezien ze zelf van sarcasme hield. "Als je met al je kleding het water inspringt, have fun!" riep Miranda met een sereenachtige stem achter Mason aan, wetende dat hij het nog zou horen. "Leuk je te ontmoeten," mompelde Miranda erachteraan, nadat ze wat van een aardbei eraf had 'geknabbelt'. Nadat ze nog een paar aardbeien ophad, zette ze het bakje in de koelkast en deed haar leren jas aan, pakte haar schoenen en keek even naar het meisje dat er nog was. "Ja, het was heel erg leuk, maar ik ga mijn warme douche maar eens halen, dus eh, laters." En ook dit meisje liep de keuken uit, op naar haar douche en warme kleding.

/gone.

Aantal berichten : 125 Registratiedatum : 12-08-11

Rustig deed zij het gesprek, welke rond haar heen werd gevoerd in zich opnemen, zonder zich hier verder werkelijk tussen te mengen, de vraag naar haar naam leek zij te negeren, echter had zij haar naam niet genoemd, omdat zij de vraag hierna niet opgevangen had. Hoewel zij lichamelijk aanwezig deed zijn in de ruimte, deden haar gedachten ver weg van de ruimte zijn, gedachten welke om de -voor de meeste personen- simpelste dingen deden gaan, en die haar juist verwonderde. Vaag deed zij opmerken dat enkele van de personen de ruimte deden verlaten, weten welke dit precies waren deed zij echter niet, slechts vagelijk reageerde zij op hun tekenen van afscheid. Toen zij opmerkte dat de ruimte aan haar zijde leeg deed zijn glimlachte ze, waarna ze op het aanrecht ging liggen. Kalm strekte zij haar vingers uit naar het plafond, aangezien bij het aanrecht waar zij op plaatsgenomen had, zich geen kasten boven bevonden. Haar benen deden kalm langs het aanrecht vallen, aangezien zij het aanrecht waar men het voedsel op maakte niet wilde vervuilen met haar schoenen. Figuren probeerde zij te ontdekken in het sneeuwwit gekleurde plafond, kalm liet zij haar vingers enkele van deze niet bestaande figuren volgen.

Gast

Cadan kwam rustig de keuken binnen, nog steeds zijn zoektocht naar anderen. Goed, hier bleek inderdaad iemand te zijn. Faith bijvoorbeeld. Daar had hij veel aan, de vorige keer dat hij Faith had gezien, had het gesprek tien minuten geduurd. Geweldig. Maar goed, hij ging de keuken dus in. 'Hoi Faith,'Mompelde hij, om zijn aanwezigheid te bekennen. Hoewel, bekennen, ieder persoon die rond keek, had hem al gezien. Probleem was dat hij gewoon zelf niet rondkeek, en niet eens zou kunnen zeggen of Faith hem gezien had. Maar goed, hij was er dus. Had Faith begroet. Niets aan het handje.

Onderwerp: Re: De keuken di aug 16, 2011 3:09 pm

Roxy liep naar de keuken toe. Ze had namelijk de hele dag niet gegeten, maar nu begon haar buik echt te grommen. Ze keek even rond en let eigenlijk niet op de mensen of hoe het eruit ziet.. als ze maar eten heeft. Roxy rommelt wat in de koelkast en maakt dan een broodje.
Zodra Roxy zich omdraait ziet ze nog een jongen en een meisje staan. 'Pfft, ik hoopte nog dat ik geen stelletjes meer tegen zou komen..' mompelt Roxy.

Gast

'Die kom je hier niet tegen,'Antwoordde Cadan. Goh, een koppeltje, hij en Faith. Wauw, echt logisch. Hij had haar twee keer gezien. Ja, echt een koppel. Morgen is de bruiloft, wil je een kaartje? Spottende gedachten, hij had er iets mee. Goed, hij zat gewoon mensen te zoeken die iets interessanter waren dan een doodgewone "Hoi", "Hoe heet je?" en "Doei". Doodsaai vond hij die gesprekken. Helaas kwamen ze verrassend vaak voor. Vaker dan je zou verwachten. Wat hadden de mensen hier? Hielden ze niet van praten? Waren ze allemaal mensen die graag op hun eentje waren? Dan had hij een probleem, Cadan hield daar namelijk niet van.

Onderwerp: Re: De keuken di aug 16, 2011 5:36 pm

"Die kom je hier niet tegen," zei de jongen meteen als antwoord terug. Roxy begon ironisch te lachen.'Nou, ik ben al een bijna-stelletje tegen gekomen. Tenminste, zo zagen ze eruit.' Roxy nam een hapje van haar broodje met kaas en sambal. 'Wie ben jij eigenlijk dat je me zo'n antwoord geeft?' vroeg Roxy. Ze nam weer een hapje en wachtte geduldig, voor zover ze dat kon, op zijn antwoord.

Gast

'Cadan is de naam. En wie bedoel je?'Antwoordde Cadan, terwijl hij er een vraag achteraan stelde. Goed, in de huidige situatie in de keuken kwam je geen stelletjes tegen, toevallig. Heel toevallig. 'En met wie heb ik deer, dan?' De eer? Dat viel nog af te wachten. Hij oordeelde niet echt snel over het meisje, probeerde hij in elk geval. Hij wou het eens afleren om altijd na twee minuten te oordelen. Goed, werkte voor geen meter, zijn pogingen, maar het was goede afleiding.