De kamer van Mason

Zijn ogen gleden nog even over May heen terwijl zich weer tegen hem aan nestelden. 'Nee, maar laat ik nou net houden van een broodje, fruit en sinaasappelsap.' lachte Mason. Het broodje dat hij had gepakt was inmiddels al op en hij keek dan ook toe hoe Isemay twee glazen in schonk. 'Dankje.' zei hij terwijl hij een van de glazen pakte en leeg dronk. 'Vind je het geen prachtig zomer weer dan?' Zijn blik was even naar het raam gegaan om te kijken wat voor weer het was. De zon scheen, wat al heel wat was, hoewel er nog steeds hier een daar een wolk te zien was. Ineens was hij zich er heel erg van bewust dat ze geen BH droeg, wat niet heel vreemd was aangezien ze hierin had geslapen, waardoor zijn ogen even afdwaalden. Verontschuldigend keek hij haar weer aan. 'Ik geloof dat ik ineens snap waarom je gister bleef staren.'

__
Oké ik wist niet of dat stukje nog gezegd werd door Isemay, maar anders heeft Mason een tijdelijk Reader vermogen.

'Het is meer herfst dan zomer.' In die tijd was er een beetje zon geweest, regen en wind waren er vooral. May moest enkel lachen bij zijn gedachten en zijn woorden. 'Nee, Mason. Ik lig inderdaad met bloote boobies.' Even chekte ze of de stof nog goed zat en dat was inderdaad nog zo. 'Zonder BH slapen is prettiger. Mhhh...' Ze nam nog een laatste hap en hield hierbij de lepel even in haar mond en zette daarna het weer weg. 'Ik loop niet sexy te doen door halfnaakt rond te lopen zoals jij. Het verrast me dat je niet in je boxer slaapt.' Ze sloeg een van zijn armen over haar schouder terwijl ze ook van het sap dronk. Weer "vrijede" haar voet met de zijne. 'Goh bof ik weer dat ik de juiste keuze heb gemaakt toen ik dat dienblad aan het zoeken was.' Het glas was ook leeg waardoor ze het op het dienblad zette.e sloeg een van zijn armen over haar schouder terwijl ze ook van het sap dronk. Weer "vrijede" haar voet met de zijne. 'Goh bof ik weer dat ik de juiste keuze heb gemaakt toen ik dat dienblad aan het zoeken was.' Het glas was ook leeg waardoor ze het op het dienblad zette.

'Klopt.' zuchtte Mason. Het was meer regen geweest dan zon, dus inderdaad meer herfst dan zomer. 'Eigenlijk, slaap ik ook altijd in mijn boxer.' gaf hij toe. 'Maar, ik weet niet, om eerst te zeggen dat ik niet gelijk seks wil en dan in een boxer voor je neus te gaan staan, leek me niet echt een ideale combi.' Ze sloeg zijn arm over haar schouder waarna hij een kus op haar hoofd plaatsten. 'Trouwens, over sexy gesproken, een redelijk kleine pyjama zonder BH is dat zeker niet?' Er krulde even een glimlach om zijn lippen. Hij voelde hoe haar voet tegen die van hem vrijde, wat een fijn gevoel was. Hij streelde met zijn teen langs de onderkant van haar voet terwijl hij haar aan keek. Hij gaf haar even de ruimte om haar glas weg te zetten maar sloeg daarna zijn andere arm om haar middel heen. Hij wierp even een blik op het dienblad en besloot dat het fruit wat er lag nog wel even kon wachten.

Gelijk begon Isemay te lachen bij zijn verklaring. 'Daar heb je een pint, maar de meesten jongens investeren niet meer in pyjama's. Echter ging ze giechelen bij het feit over haar BH-loze bovenlijf. 'Ik slaap er nooit mee dus ik wou die optie open houden.' ze had lichtjes geglimlacht bij de kus op haar voorhoofd en voelde hoe zijn arm om haar middel was terecht gekomen.
Weer draaide ze zich weer richting Mason en keek hem aan in zijn ogen terwijl een hand zich om zijn hals bevestigde. Hun lippen kwamen dicht bij elkaar, maar dit keer kuste ze hem niet. Streelde enkel zijn nek en gezicht. Dit keer mocht hij haar een kussen.

Mason keek Isemay aan terwijl ze langs zijn nek en gezicht streelde. Zij hand was in middels op haar rug beland waar hij met zijn vingers haar ruggengraat volgden. De laatste keer dat hij zich er zo bewust van was geweest dat haar gezicht dichtbij dat van hem zat en het een ideaal moment was om haar te kussen had ze afstand genomen. Maar nu deed ze dat niet en was het moment misschien nog wel beter. Even gingen zijn mondhoeken iets omhoog waarna hij haar een kus gaf.

__
En toen ging ik eten.

Isemay keek hem aan. 'Niet doen Mason...' Ze haalde de hand weg van zijn ruggengraat. Puur omdat het kietelde en niet prettig aanvoelde. Het gaf haar juist onaangename rillingen ook al was het zo lief bedoeld. Niet veel tijd kreeg ze om weg te kijken aangezien hij haar lippen in beslag nam. Zachtjes kuste ze hem terug. Onzeker naar zelfverzekerd terwijl ze even over zijn haar streelde.
Na nog een beetje geknuffeld te hebben stond ze weer op. 'Ik zie je vanavond wel op het bal. Zoek me maar.' Zachtjes drukte ze nog eens haar lippen in zijn hals en daarna op zijn kaak waar al kleine stoppeltjes stonden. 'Dag Mason,' zei ze sereen en al huppelend verdween ze uit zijn kamer naar de hare. Vanavond zouden ze misschien wel nog een dansje passeren.

Mason had nog even een kus terug gedrukt waarna hij keek hoe ze weg liep. 'Tot vanavond.' Hij pakte de banaan die nog op het dienblad lach en haalde de schil eraf om vervolgens hem op te eten. Hij had helemaal niet meer aan het bal gehad, en dat terwijl zijn masker aan zijn kast hing. Toen de banaan op was legde hij alles weer op het dienblad, gezien er inmiddels waarschijnlijk wel mensen waren trok hij een willekeurig shirt uit zijn koffer aan en liep hij blootsvoets zijn kamer uit.

-Gone

Mason verscheen weer op zijn kamer. Precies op het punt vanwaar hij de kamer voor zijn geest had gehaald. Precies zoals altijd. Met het zelfde gevoel dat hij nog nooit had kunnen omschrijven. Toch, het was fijn, het was natuurlijk. Wel merkte hij nu pas hoe moe hij was. Zijn masker en pak belanden over de stoel nadat hij de gordijnen gesloten had. Met tegenzin liep hij naar de badkamer, poetsten zijn tanden zo snel mogelijk en liet zich daarna in zijn bed vallen. Terwijl hij onder zijn dekens kroop werd hij zich bewust van de geur die Isemay had achtergelaten. Gelijk werden zijn gedachten overspoeld door haar. Wat er gebeurd was op het bal had hem niet bepaald aangestaan. Nog steeds wist hij niet wat hij ervan moest denken. Toen Isemay het over een club en een kus had gehad, vond hij het al vervelend, maar toen ze zei dat er geen sprake was geweest van seks was hij pas echt zich er bewust van dat er tussen Brian en Isemay misschien meer had gespeeld dan hij had gedacht. Waarom moest hij dan ook verliefd worden. Het ergste vond hij misschien nog dat hij het haar niet eens kwalijk kon nemen.

Haar gesprek van vandaag met Maria was goed gegaan tot een bepaald moment, tot daarjuist. Opeens kreeg ze de drang om bij haar weg te gaan en uit het niets kwam Mason opeens bij haar binnen. Ze was gisteren niet bepaald goed voor hem geweest waardoor ze nu op haar tippen de kamer in sloop en haar tas langs de deur legde. Schoenen had ze echter niet aan. Meneer leek nog steeds te slapen na zijn nachtje uit waardoor Isemay de dons op hief en zachtjes tegen zijn borstkas aan kroop. Dit was fout, maar Mason hield van haar en daardoor was het juist. Echter was ze niet van plan om spelletjes met hem te spelen. 'Mason?' Haar woorden waren slechts een fluistering terwijl ze langs zijn wang gleed met haar hand. Uit het niets borrelde waterachtige ogen op.

Mason werd wakker, naar zijn idee laat in de ochtend. Hoewel hij dat idee eigenlijk altijd had. Met gesloten ogen dacht hij even aan gister avond. Al snel kwamen de herinneringen aan het bal terug en wist hij dat hij in het herenhuis lag. Hij kreunde even zacht bij de gedachte dat hij zijn ogen open moest maken. Terwijl hij het moment uitstal besefte hij dat er een warm lichaam tegen hem aanlag, waardoor hij besefte dat hij niet zomaar wakker was geworden, maar door de stem van Isemay die zijn naam had gezegd. Vrijwel gelijk gingen zijn ogen open, kijkend in de bekende groen/blauwe ogen. Gister was ze toch niet? Hij was toch... kwamen zijn gedachte steeds meer op gang. Nee, gister was hij alleen. Bedacht hij zich met de vragende gedachte wat ze dan in zijn bed deed. Niet boos, of perse blij, gewoon verward. Toen zijn gedachte een beetje op orde waren zag hij pas hoe waterig haar ogen waren. "Isemay?" vroeg hij, als vervangende "wat is er?" vraag, zonder goedemorgen.

#moestgaan

May had een groot schuldgevoel aangezien ze hem uit, waarschijnlijk, een verdiende slaap had gehaald. Zachtjes drukte ze haar gezicht tegen zijn borstkas aan. 'Ik lig hier nog een minuutje en ik heb al mijn kleren nog aan. Jij ook. Wees dus maar gerust.' Even lachte ze zachtjes tegen hem aan. Nee, ze moest er niet over beginnen tegen Mason. 'Er is niet veel. Ik ben enkel wat teleurgesteld in mezelf en... Sorry, dat ik je wakker maakte. Je kwam enkel echt bij me op en ik moest naar hier komen.' Het water was weggetrokken. 'Hey,' fluisterde ze na een korte stilte en ze hem weer aankeek met een klein glimlachje. 'Hoe was je nacht?'

Hij kon het niet helpen even te glimlachen bij haar woorden. Hij sliep ditmaal wel in enkel zijn boxershort, wat je kleding noemt. "Maakt niet uit," antwoorden hij nog maar half wakker. Hij was anders toch wel een keer wakker geworden, hij was nu niet eens heel moe, ondanks dat hij pas laat in slaap kwam. In slaap vallen met Isemay, en wakker worden met haar naast je. Zo erg was denken aan haar nou ook weer niet. Hij bleef naar haar ogen kijken, hoewel deze niet terug keken. Nog steeds in dezelfde houding als toen hij wakker werd. Hij verschoof zijn arm iets, maar dat was het ook wel. Verder deed hij niets, hij wist niet goed wat hij moest denken of doen. "Te lang en te kort tegelijk." was zijn enige antwoord op haar vraag. Hij had gister een behoorlijke poos wakker gelegen. Met een hoofd vol gedachten, gedachten die nu ver te zoeken leken. "Die van jou?" besloot hij terug te vragen. Het was niet dat het hem niet boeide, enkel hoopte hij diep van binnen dat ze bleef, voorlopig.

Haar hand lag echter tegen zijn borstkas aan die erg bloot aanvoelde. Met een kleine grijns tilde ze de dons op en trof inderdaad een zo goed als naakte, Mason aan. 'Erg sexy, Mason. Je kan niet waarschuwen?' Niet dat het Isemay stoorde. Ze plaagde hem enkel lichtjes. Echter probeerde ze niet aan de gedachten van haar en Brian te denken. Het was een hoofdstuk dat ze achter zich had gelaten. Een hoofdstuk dat enkel in haar dromen en fantasiewereld had bestaan, want nooit was er wat geweest en nooit zou er wat van komen.
'Weet je dat ik bij een lange nacht me verkeerde dingen in beeld? Erg verkeerde.' Hierbij gniffelde. 'Het spijt me nog van gisteren... De mijne was... Wel, ik heb me dronken gevoerd, zo goed als en geschilderd. Ook ruzie gehad met Brian, maar ach... Ik heb zowat heel de tijd met hem ruzie als ik hem zie.' Het was waar dat ze niet normaal konden spreken zonder elkaar aan te raken of ruzie te creëren. Een voorteken. Echter nam ze een hand van Mason en kroop zo onder zijn arm om haar koude lichaam te verwarmen. 'Do you mind it?'

Even rolde hij met zijn ogen toen ze het deken een stuk op tilde. "Is goed, bij deze... voortaan als je naar binnen glipt terwijl ik slaap, ik slaap in mijn onderbroek." Ze had het alweer voor elkaar hem beter te laten voelen. En een stuk wakkerder.
Hij gaf geen antwoord op wat ze zij. Nadat ze zijn hand nam en onder zijn arm kroop, sloot hij even enkele seconden zijn ogen, in welke hij haar als ware een omhelzing, een knuffel gaf waarin hij haar even wat steviger vast pakte om daarna zijn arm weer te laten rusten. Ook reageerde hij niet op de vraag of hij het erg vond. Hij vond het alles behalve erg, en dat was iets waaraan hij zich irriteerden. Zelfs nu ze Brain weer had benoemd kon hij het niet erg vinden dat ze zo bij hem was komen liggen. Gisteravond had hij even terug gedacht aan hoe het was met Caroline, maar dat was anders dan nu. Gelukkig. Hij bande haar weer uit zijn hoofd, hij wou niet aan haar denken, nooit meer. Het was al erg genoeg dat ze na al die tijd ineens weer in hem op kwam, nu Isemay hier lag. Fuck, Isemay hij had er niet aan gedacht dat ze wist waar aan hij dacht, terwijl ze nog een reactie gaf op wat hij dacht. Mason sukkel.

Met plezier liet Isemay zich omringen door de heerlijke warmte van Mason en drukte even een kusje op zijn wang zoals ze eerder nog had gedaan. Voor Mason voelde ze een zusterliefde; een liefde die er zou blijven. Weer opende ze haar ogen en naam een beetje afstand van zijn lichaam. 'Ik hou al mijn mond over hem,' grijnsde ze en keek hem even onderzoekend aan. 'Het is oneerlijk hoe nieuwsgierig je me maakt.' Het was misschien raar dat ze zomaar bij hem was komen liggen, maar haar geheugen vertelde haar dat hij ook weer niet de vriendelijkste was geweest.

Zijn gevoelens waren gemengd over haar, hij vond haar absoluut leuk en je kon ook wel stellen dat hij verliefd op haar werd, maar tegelijk wist hij niet goed wat zij voor hem voelde en, nouja hij wist het gewoon niet. Echter wou hij tegelijkertijd niet weten hoe ze precies tegenover hem stond en vond dat hij dat moest afwachten. Hij voelde de afdruk van haar lippen op zijn wang en hield zichzelf tegen haar niet te kussen.
Hij glimlachte even toen ze zij dat ze haar mond over Brian zou houden. "Waar maak ik je nieuwsgierig naar, enkel naar een bestemming of.." voor hij er erg in had begon hij hardop erover. Bewust stopte hij zijn zin, hopend dat ze reageerde en hem niet dwong zijn vraag af te maken.

Even fronste May haar wenkbrauwen en negeerde egoistisch het feit dat Mason van haar hield op een manier zoals zij dat niet van hem deed. Misschien zou het komen, misschien ook niet. 'Ohja! Onze date!' Nu was er een grijns om haar mondhoeken te vinden. 'Daar wil ik dus ook de lactie van weten, maar ik vind niks.' Hierbij tikte ze zachtjes op het zachte zwarte haar. 'Je gedachten maken me gewoon nieuwsgierig.'

Het voelde veel te snel natuurlijk dat Isemay in zijn hoofd zat. Ach beter dan dat hij er continu mee bezig was. "Dan vrees ik dat je nog even nieuwsgierig moet blijven" hIj kreeg het met een beetje moeite voor elkaar om even naar haar te glimlachen. Caroline was misschien wel een belangrijk, klein deel van hoe hij nu was, maar ergens schaamde hij zich ervoor.

Nogal kort maar de bel gaat en ik moet naar Nederlands.

May nam aan dat het meisje waar hij aan dacht zijn eerste liefde was geweest en dus ook degene die hem alles had bijgeleerd op zowat alle vlakken. Of toch als je haar verstond; passionele liefde. Opeens leek het woord liefde afschuwelijk te klinken in haar gedachten waardoor ze even knipperde en dit niet normaal. 'Niet eerlijk, Mason... Vind ik niet lief.' Hierbij kroop ze op hem en nam een kussen om weer raken slagen uit te delen, hoewel ze sommige miste in haar enthousiasme. Echter stopte ze hier snel mee. 'Je hebt me liever weg, niet?' Deze woorden waren stil uitgesproken.

Mason lachte toen ze met een kussen tegen hem aan begon te slaan, alweer. Hij ging dit keer niet in de tegenaanval en bleef liggen met zijn handen voor zijn gezicht. Hij keek haar aan en zei even niets. "Nee," antwoorden hij zacht, maar zeker. "Ik wil je helemaal niet weg hebben," voegde hij toe. Hij zuchtte even en keek haar aan om daarna iets rechter op te gaan zitten. "May," besloot hij "misschien heb je wel het recht om te weten wie Caroline is, maar ik wil er niet aan denken, ze heeft me gekwetst en ik wil er gewoon niet aan denken," hij wist dat het niet fijn was een naam te horen, van wie hij niet wist wie het was en waarom die persoon, hij voelde zich daardoor verplicht het aan haar te vertellen, maar hij kon het gewoon niet. "Kunnen we de namen Brian en Caroline niet gewoon mijden?" hij wou ergens nog steeds weten hoe het tussen haar en Brian zat, maar ze had het gister niet willen vertellen, en nu nog geen 24 uur later waarschijnlijk ook niet.

Even keek May hem aan, maar wou hem de pijn besparen van het verhaal. Haar verhaal en hoe ze zich voelde bij Brian. 'Oké. Brian en ik hebben gekust, bijna gevreeën. Enkel na een serieus gesprek kregen we een soort van ruzie en daar is het dus niet van gekomen. Hij nam het me kwalijk omdat het zogezegd niks voor me had betekend aangezien ik met jou stond te dansen. We hebben nog steeds ruzie en hij haat me vast. Op dit moment wil ik niks met hem te maken hebben. Ik denk dat hij hetzelfde voelt over mij.' Even zweeg ze en sloeg hem nog een keertje. 'Nu wil ik dat iedereen zijn mond over hem tegen me houdt en ik heb niet het recht om te weten wie zij-die-niet-genoemd-mag-worden is aangezien ik er niks mee te maken heb. Sommige hou je liever voor jezelf en dat begrijp ik.' Enkel respecteerde jij niet die keuzen. Hierna begon ze weer met hem te slaan. 'Fight back, loser! If you dare,'

Even stond hij op het punt haar te onderbreken. Hij wist dat ze het niet wou vertellen en hij wou haar niet dwingen, tegelijkertijd wist hij dat als hij haar zou onderbreken hij continu erover zou nadenken. Het was niet een ideaal onderwerp voor als er iemand half op je zat, maar toch maakte dat hem even niet uit. Hij liet de woorden even op zich in werken, maar werd gestoord doordat ze hem weer begon te slaan. Hij pakte voorzichtig haar handen, al was het alleen maar om haar even te laten stoppen. Hij negeerden haar uitdaging en ging verder op wat ze eerder zei terwijl hij haar aankeek. "Isemay, dankjewel." Het gaf hem een soort rust dat hij wist hoe het zat, niet dat hij het leuk vond, alles behalve. Hij kon er enkel niet boos om zijn. Ze zei dat ze niet het recht had om het te weten, maar dat wist hij niet zo zeker. Bewust drukte hij een kus tegen haar hand. Hij had haar bewust geen kus terug gegeven toen zij dat meerdere malen wel deed deze ochtend. Eigenlijk had hij liever een kus op haar voorhoofd gedrukt, maar doordat ze op hem zat werd dit wat lastiger."Misschien vertel ik het je ooit, maar het is niet bepaald een onderwerp dat je aansnijd nadat je iemand minder dan drie dagen kent." Hij streelde even met zijn hand door een pluk van haar haar en liet een zucht gaan. Gewoon om het even kwijt te zijn. "En nu is het tijd voor revanche," Hij pakte haar vast bij haar middel om haar om te rollen waardoor hij boven haar hing. Bewust dat dit niet de ideale kleding was voor een kussengevecht pakte hij enkel haar polsen die hij tegen het matras aangedrukt hield. "En nu jij weer," Hij glimlachte even eigenwijs, maar voelde een schuldgevoel tegenover haar, het was niet eerlijk dat zij het hem verteld had, maar dat hij niets zei over wat ze misschien wel verdiende te weten.

May hield van de zachte aanpak van Mason. Toch, tot nu toe aangezien het haar wel de keel kon gaan uithangen. Ze liet zich compleet meevoeren door zijn acties en liet haar zachtjes kussen op de hand. Echter was hierdoor een grote glimlach te vinden om haar lippen. Ze liet zich om rollen en negeerde zijn gedachten. Zij kon er ook niets meer aan doen; liefde kwam en ging soms. Het leven moest je nemen zoals het kwam, dingen forseren was enkel slecht.
Met een grijns keek ze naar het uitzicht dat ze nu over hem had en was opgelucht dat hij van onderwerp veranderde. 'Show me some more, baby-boo.' Hierbij lachte ze enkel. 'Ga van me af, jij!' Hierbij probeerde Isemay recht te gaan zitten.

Zodra Isemay rechtop probeerde te gaan zitten verloor Mason bijna zijn evenwicht. Hij leunde bewust niet op haar maar op zijn handen die hij zo om haar polsen had dat deze niet geplet werden onder zijn gewicht. Het was niet dat hij niet op haar wou liggen, meer omdat het voor hen beide waarschijnlijk prettiger was. "Dit is oneerlijk, jij wint toch wel." zuchtte hij, hij wist niet precies hoe je hiermee kon winnen, maar het zou haar toch wel lukken. Hij liet zich naast haar neer rollen en keek haar daarna aan.

-Sorry dat het zo laat is, maar ik wist even niets...-

May rolde op haar buik terwijl ze hem vragend aan keek. 'Ik win toch wel? Jij bent een opgever, Mason. Echt man... Een meisje laten winnen is nooit heerlijk.' Zachtjes prikte ze hem in zijn buik. 'Ga je me nog vertellen wat er op je maag ligt of niet?' Echter ronde ze zich weer op haar rug en keek meer naar het plafond terwijl ze een been in de lucht stak. Enkel als bezigheidstherapie. 'Je wou op me komen liggen, hé? Sexy.'