De kamer van Mason

Isemay kuste hem zacht terug, maar merkte hoe hongerig ze eigenlijk was naar hem. Alsof haar in de hand houden echt even te moeilijk was. Zacht streelde ze over zijn wang naar zijn borstkas. Even stopte ze waarna ze haar ogen opende. 'Heel de dag hier liggen? Wel, het klinkt mooi. Veel te mooi.' Een giechel ontsnapte over haar lippen waarna ze zich tegen hem aannestelde. Haar gedachten stonden nauwelijks stil bij Brian aangezien Mason zo anders was dan hem. Mason was zo zorgzaam over haar en eigelijk zo bezorgd, maar zo liefhebbend. En zo gemakkelijk om lief te hebben.

Eigenlijk moesten ze nog ontbijten, maar dat kon Mason op dit moment niet zoveel schelen. Veel liever lag hij hier met May tegen zich aan. Terwijl ze zich meer tegen hem aannestelden sloot hij zijn armen om haar heen en trok hij haar meer op hem. 'Niet praten is leuker als je geen gedachten meekrijgt,' glimlachte hij. Hij was het nu al weer zat om niet te praten. Zachtjes streelden hij met zijn hand onder de rand van haar jurkje de achterkant van haar bovenbeen. 'Ik ben voor de hele dag hier liggen,' glimlachte hij waarna hij zachtjes zijn lippen op die van has plaatsten.

Isemay gaf zich over haar het zwevende gevoel en sloot haar ogen bij zijn zachte kussen. Een hand streek zachtjes door zijn haren. 'Vandaag zal toch een van ons uit dit bed moeten kruipen?,' fluisterde ze slechts terwijl ze met een glimlach voor zich uit staarde terwijl hij haar kusjes gaf. Zacht, maar dwingend nam ze zijn gezicht vast, haar kant op zodat ze elkaar voor een moment aankeken. May vond het heerlijk om al zijn gevoelens zo terug te vinden in ogen. Zijn mooie, blauwe ogen. Haar lippen drukte ze weer zachtjes op de zijne en wenste dat Mason haar niet zou laten gaan.

'Moet dat?' zuchtte hij. 'Nouja dan moet je het maar zeggen hè, als je honger krijgt. Dan haal ik wel iets.' Voegde hij daar aan toe waarna hij haar bleef aankijken toen ze zijn gezicht vast nam. Liefdevol kuste hij haar terug waarna hij even plagend op haar lip beet. Met zijn ene hand nog steeds onder haar jurkje op de achterkant van haar bovenbeen en zijn andere hand op haar rug waarmee hij met zijn vinger al strelen hartjes tekenden.

Isemay kuste hem zacht en liefdevol, maar beet plagend in zijn onderlip zo nu en dan. Hierdoor glimlachte en zoende ze waardoor het een onhandige cominatie werd.
Het noodlot sloeg aan waarbij haar buik gromde als teken dat het voedsek nodig had. 'Ik heb honger, Mason.' Ze streelde onder zijn shirt. 'Jij gaat eten halen en ik maak dat goed met je. Die kostbare minuten dat we niet in bed hebben gelegen.'

Mason lachte even toen haar buik begon te grommen. 'I'll be fast,' glimlachte hij terwijl hij niet echt aanstalten maakte om richting de keuken te gaan en haar nogmaals kusten. Met tegen zin draaiden hij hun op hun zij zodat hij kon opstaan. 'Je moet het zo nu wel echt goed maken hè,' zei hij met een glimlach die misschien een tikkeltje ondeugend was. Man ze deed zo ontzettend veel met hem. 'Ik hou van je,' zuchtte hij waarna hij daadwerkelijk opstond en de kamer verliet opweg naar de keuken.

-- oké nu is hij ven hier in de keuken want ik ga Nina dwingen weer mee te doen moehaha --
Vluchtig liep ik de keuken in waar gelukkig niemand zat. Gehaast zocht hij een dienblad, borden en bestek om daarna in een kom wat brood en fruit te leggen. Ook nam hij een paar plakken beleg mee, twee glazen en het pak jus d'orange. Als hij het zich goed herinnerden had zij toen ze ontbijt was gaan halen chocopuffs welke hij dan ook zocht en in een bakje deed. Op het moment dat hij de keuken wou verlaten zag hij in een zak nog croissantjes liggen waar hij er twee van meenam om weer naar boven te gaan.

Enkel lachte Isemay tegen zijn lippen aan en duwde hem plagend weg waarna ze haar jurkje weer uitdded en simpelweg het hemd weer aandeed. Ze had zijn vingers wel gevoeld en dit zat zoveel ruimer. Toen hij binnenkwam lag ze weer onder de lakens en keek hem aan vanaf het bed waarna ze rechter kwam, maar het deken over haar schaars geklede lichaam. 'Ziet er lekker uit dus, tada!' Bij die laatste woorden liet ze zichzelf weer zien aan hem en kroop naar hem toe voor een croisantje.

Mason sloot de deur achter hem met zijn voet en keek haar met een glimlach aan. Toen ze bij de tada boven de dekens uitkwam en gij zag dat ze haar jurkje had verruild voor het overhemd kon hij niet anders dan nog een grotere glimlach over zijn gezicht laten glijden. Het lag zo enorm voor de hand om te zeggen dat het er lang niet zo lekker uitzag als dat zij eruit zag, maar aan de andere kant was dat ook zo'n flauwe opmerking. Ook Mason nam plaats op het bed en legde het dienblad zo recht mogelijk neer om meer naast haar te gaan zitten. Kort keek gij haar aan om zijn ogen nog eens over haar lichaam te laten gaan en weer te eindigen bij haar ogen. 'Damn girl, what do you do to me,' zuchtte hij waarna hij een hap jatte van haar croissant.

Isemay keek hem enkel aan met eenengekachtige glimlach en streelde langs zijn wang om eentikje op zijn neus te geven toen hij een hap nam van het lekkernijtje. 'Dus je apricieerd het niet?' plaagde ik hem en pronkte even met het hemd. Toen hij gedaan hat drukte ze een kusje op zijn lippen om daarna weer verder te eten van haar croissant en hem veilig uit de buurt te houden.

'Maar natuurlijk apricieer ik het niet,' Zei Mason met een glimlach terwijl hij het andere croissantje van het dienblad af nam en haar aan bleef kijken. 'Ik bedoel, je zou toch maar zo'n prachtig vriendinnetje hebben, die zomaar haar lingerie onthuld op mijn bed zit te wachten terwijl ik moet wachten tot haar honger is gestild. Verschrikkelijk,' met een plagende glimlach keek hij haar aan. Om vervolgens even de glazen in te schenken, maar al snel zijn ogen weer op haar te richten.

Enkel lachte ze even beschuldigend. 'Ik toon niet zomaar mijn lingerie aan jou. Wat zou er anders het leuke aan zijn?' Isemay haar lippen kwamen dicht naar die van hem. 'Daarbij moet je toegeven dat je dit leuk vindt en oje daarnet echt wel zo goed als bij mijn achterwerk zat. Speels beet ze zachtjes in zijn kin om daarna weer afstand te nemen, hem aan te kijken en alvast te drinken. Ja, ze probeerde hem werkelijk te verleiden.

Anders dan toegeven dat hij dit meer dan leuk vond kon hij niet. Er ontstond dan ook langzaam een steeds grotere glimlach toen ze dichterbij kwam. 'Hmm, deed ik dat?' vroeg hij waarna hij zijn hand op haar bovenbeen legden ter hoogte waarvan zijn hand net op de achterkant van haar bovenbeen had gelegen. 'Ik dacht toch, dat je achterwerk meer deze richting op was,' zei hij terwijl hij zijn hand lichtjes omhoog streelden en zijn andere hand om haar middel bracht en haar voorzichtig meer naar zich toe trok zodat zijn borstkas tegen haar rug kwam. Hij streek even met zijn lippen vanuit haar nek richting haar oor. 'Maar ik zal toegeven, dat dit meer dan gewoon leuk is,' fluisterde hij in haar oor.

Isemay haar ogen sloten zich langzaam waarbij een glimlach op haar gezicht zich ontplooide. Wat Mason met haar deed, was puur om te genieten. Haar rug zocht steun bij hem waarbij ze haar hoofd kanntelde zodat Mason beter bij haar hals kon. Haar handen streelden over de stof van zijn broek. 'Ik hou absoluut van je,'

Enkele malen plaatste Mason opnieuw zijn lippen in haar hals bij het kantelen van haar hoofd. Bij haar woorden kwam er een nieuwe glimlach rond zijn lippen. 'Dat is mooi, want ik houd ook absoluut van jou,' zachtjes streelde hij met zijn duim over haar buik. Zijn blik ging kort over het dienblad. 'Heb je nog honger?' vroeg hij, want echt eten deden de niet bepaald. Je zou hem er niet over horen klagen. Zijn ogen stopte even bij het fruit, waar hij niet echt over had nagedacht wat hij mee nam. Een appel en een banaan, niet het meest romantische fruit.

Isemay glimlachte bij zijn gedachten terwijl ze door zijn haren streek. 'Druiven zonden romantischer zijn geweest,' Zachtjes duwde ze hem even weg zodat ze voorover kon buigen en een appel nemen. Ze nam een klein hapje en gaf de rest aan Mason. 'Delen is lief.' Ze ging met haar hoofd op zijn buik liggen en keek hem aan met aan handen onder haar kin.

'Volgende keer neem ik druiven mee,' glimlachte Mason. Bij het wegduwen leunde Mason wat meer naar achteren op zijn elleboog terwijl hij met zijn andere hand het niet kon laten om even door haar haar te gaan. Van de appel die ze hem gaf nam hij een hap waarna hij hem haar weer voor hield. 'Of aardbeien,' voegde hij er aan toe.

Isemay nam een hapje van de appel die hgij vasthield. Ze realiseerde zich hoe onhandig dat het ging, maar ze redde zich er prima uit. 'Nu heb ik opeens zo'n zin in dat. Met slagroom om helemaal over je schattige gezichtje te smeuren.' Even nam ze een stukje huid vast van zijn wang zoals ze wel met kleine kindjes dede. 'Schattige Mason,' zei ze tegen zijn lippen om daarna er een kus op te planten.

Mason moest even lachen maar kuste haar daarna terug. 'Alleen over mijn gezicht?' vroeg hij met een grijns waaraan hij toevoegden: 'Niet zo schattige May,' het klopte niet bepaald wat hij nu zei want was absoluut een schat en leek soms ook daadwerkelijk schattig, maar daar ging het even niet om. Om opnieuw een hap van de appel te nemn en deze weer aan May voor te houden.

May zuchtte en nam nog een hap. Eenmaal ze haar mondje leeg had, kwam ze recht en zat eigenlijk dus meer op hem. 'Niet schattig hé? Phoe!' Ze keek serieus de andere kant op alsof ze niks met hem te maken wou hebben, maar dat hield ze natuurlijk niet lang vol. Al snel begon ze te giechelen en drukte haar lippen zacht op de zijne. Isemay was gelukkig met hem en met het feit dat hij haar zo lief had. Zijn hand vouwde ze zachtjes rond haar middel, haar handen op zijn gezicht zodat ze steun had waarna ze hem zacht kuste.

Mason kuste haar terug en streelden zachtjes met zijn linker duim langs haar middel waar ze zijn hand had neer gelegd. 'Oké ik neem mijn woorden terug,' zei hij toen hun lippen elkaar hadden losgelaten 'Dat was ongelofelijk schattig.' zei hij met een plagende grijns doelend op hoe ze had weg gekeken alsof ze niets met hem te maken wou hebben en vervolgens giechelden. De appel had hij nog vast gehad maar hij geloofde niet dat een van hun beide er nog echt zin in had dus legde hij hem op het dienblad. Zijn nu vrije rechter hand legde hij op haar rug.

Zacht lachte Isemay weer bij zijn woorden en keek in zijn verrukt mooie ogen. Haar vingertoppen gleden zachtjes langs zijn kaak. Ze staarde hierna om daarna weer in zijn ogen te kijken. 'Dat is beter.' Haar handen waren gevestigd rond zijn hals en trokken hem dichter tegen zich aan zodat ze pal tegen elkaar waren gedrukt. De ideale kans om hem weer te kussen, te laten merken hoeveel hij voor haar betekende.

Mason liet zich door May tegen haar aandrukken en sloot ondertussen zijn armen meer om haar heen om haar zachtjes mee te trekken terwijl hij ging liggen waardoor ze volledig op hem zou liggen. Het moment dat ze elkaar aankeken leek in zijn ogen lang te duren, maar het was werkelijk een van de momenten waarop ze hem wist te betoveren. Hij keek haar aan in haar prachtige ogen tot na hun lippen elkaar raakten en hij zijn ogen sloot om zich verder te laten betoveren door de kus in plaats van haar ogen.

Isemay kuste hem zacht en liefdevol. Bitterzoet zoals sommige zouden zeggen, maar dit was zoet/ Het was vooral lief en innig; iets intiem tussen hen twee waar niemand anders lid van deelmaakte. Speels beet ze op zijn onderlip om zo een vurige dans te spelen met haar tong. Enkel lieten haar vingers zijn lichaam niet met rust en dan voornamelijk niet zijn borstkas.

Intens genoot Mason van haar lippen, haar tong, haar smaak, welke nog lichtjes aan appel deed denken, haar aanrakingen, haar lichaam dat op dat van hem lag, haar geur, voornamelijk bestaand uit de geur van de shampoo en zeep. Hij genoot intens van haar. Hoewel de kus lang duurde eindigde deze waarbij Mason May met een glimlach aan keek. God wat hield hij van deze prachtige vrouw.

Isemay haar hand gleed nog na door het aszwarte haar waarbij ook zij hem aankeek. Mason hield haar in zijn ban. Op dit moment kon ze aan niks anders denken dan aan hem. 'Je bent verschrikkelijk knap,' Haar gedachten dwaalde afnaar kinderen van Mason.; hoe knap deze zouden zijn. Al snle riep ze zichzelf weer naar de realiteit. 'Gaan we straks samen schilderen?'