De kamer van Mason

"Beter verliezen van een meisje dan een meisje verliezen." zuchtte hij. Normaal was jij juist niet de opgever en ging hij door tot het lukte. Hij moest nog wennen aan de omgeving waar hij nu in woonden, misschien was dat het. Of je bent gewoon een slappe zak. Hij schudde even de gedachten van zich af door te zuchten. "Misschien," glimlachte hij eigenwijs. En daar was de Mason die hij kende weer. Hij keek naar haar been dat ze in de lucht stak. Hij glimlachte als antwoord, ja dat wou hij, hoewel hij niet wist of ze überhaupt zin zijn richting keek of dat ze nog steeds naar het plafond keek. "Dat is pas niet eerlijk, als je nou minder aan had gehad..." dan was het een ander verhaal maakte hij zijn zin in gedachte af, zonder er bij stil te staan dat het dan geen nut had zijn zin halverwege te stoppen.

May keek hem even zijlings aan en moest lachen. Toch herstelde ze zich snel en keek hem uitdagend aan. 'Je bedoeld zoals dit?' Traag deed ze het los zittende en ruime shirt naar boven om traag haar broek open te knopen, het shirt naar beneden te doen en de broek langs het bed te laten vallen. Weer deed ze het ene been de lucht in. 'Ik lag een paar nachten geleden met een slaapjukrje en slipje in je bed. Dit is er dus niks mee vergeleken.'

Mason volgde met zijn ogen hoe haar broek uit ging en betrapte zichzelf erop te glimlachen. Haar been ging weer de lucht in waarna ze haar weer aankeek. Dat was dan weer niet jammer, haar broek uittrekken en vervolgens haar been omhoog doen. Hoewel hij moest toegeven dat zijn hart toch een paar keer meer sloeg dan normaal. "Ik lag een paar nachten geleden met een slaapjurkje en slipje in je bed. Dit is er dus niks mee vergeleken." toen ze dat zei verscheen er gelijk weer een beeld van Isemay in haar slaapkleding in zijn gedachten.

sorry sorry sorry

May barste in een lachbui uit bij de gedachten van Mason. 'Man! Jij moet dringend gaan vrijen. Bah, echt walgelijk om zo gedachten over jezelf binnen te krijgen. Er zo geconfronteerd mee te worden.' Haar been ging weer naar beneden. 'Wat ga je doen vandaag?'

"Als je er op staat, kom maar..." met wat moeite kreeg hij het voor elkaar om er een glimlach bij te krijgen. Echt erom lachen kon hij niet. Boos kon hij echter ook niet om worden. Sommige dingen waren gewoon niet leuk. Hij glimlachte wel oprecht bij haar opmerking over dat het walgelijk was zulke gedachte over jezelf te horen. Nee hij schaamde zich er niet voor dat ze het mee gekregen had.
"Eigenlijk had ik geen plannen, alleen een douche daar ben ik wel aan toe. Ik zie wel, had jij plannen?"

May keek hem aan langs opzij en haalde even duidelijk haar wenkbrauwen op. 'Ik zei niet met mij, gekkie.' Weer stak ze haar tong plagend naar hem uit en streek haar grote shirt over haar slipje. De korte mauwen boden haar niet genoeg, maar ze was dol op de donkergroene kleur en de wolf met prachtige, opvallende ogen als opdruk.
'En daar schaam je dan je weer niet over, hé? Wel, nee, niet echt. In mijn bed liggen vooral. Gewoon het lui houden. Dus ik denk dat ik jou dan maar eens weer ga laten.' Een klein kusje kwam op zijn wang, slechts vluchtig. 'See you soon again, my friend.' Hierbij stond ze op en plukte haar broek van de grond, nam haar tas en liep zo even nog met een glimlachje over haar schouder de kamer uit.

"Dag," zei hij haar enkel achterna, op het moment dat ze eigenlijk de deur al uit was en deze enkel nog sloot. Hij liet even een zucht ontsnappen. Geen opluchting omdat hij weg was, eerder omdat ze weer weg was, omdat ze onbereikbaar leek. Elke keer als hij dichterbij haar leek te komen ging ze weer weg. Hoewel het nu eigenlijk de eerste keer was dat er wel een soort afscheid was geweest. Alle eerdere keren leken te eindige op een onprettige manier. De kleding van gister lach in een hoek op de stoel. Hij liep naar de kleding kast waar hij een willekeurig stapeltje kleding uit pakte om daarna de badkamer in te lopen en de douche in te stappen. Met het warme water probeerden hij zijn hoofd zonder leeg te krijgen. Toch bleven er gedachte over Isemay in zijn hoofd komen, herinneringen welke hem aantrokken. Hoe ze tekende, haar uiterlijk dat niet te omzeilen was, hoe ze dansten. Niet de dingen welke hem afstoten, welke hij het liefst nooit bij haar was tegen gekomen. Ook werd hij zich er langzaam van bewust hoe een honger hij eigenlijk had. Hij draaide de douche dan ook uit om zich daarna af te drogen en aan te kleden. Met enig tempo trok hij een donkere spijkerbroek aan en een simpele trui. Hij was eigenlijk niet van plan voorlopig bekende in het huis tegen te komen. Hij ging wel ergens anders ontbijten. Hoewel het waarschijnlijk inmiddels lunchen zou zijn. Hij trok een muts over mijn hoofd en trok zijn schoenen aan om zijn kamer daarna te verlaten.

-Gone-

Mason verscheen, met Isemay haar handen nog vast, in zijn kamer, op het bed. 'Welkom thuis,' hij trok haar iets meer naar zich toe om haar een kus te geven. Gelijk merkte hij dat het verplaatsen hem energie had gekost.

Isemay kuste hem met een lach terug. 'Jij snoeper.' Hierbij drukte ze hem van haar af en stond op van het bed. Haar schoenen gingen uit even als haar bloesje, shortje en panty. Allesbehalve schaamte dus en Mason moet het daarbij stellen met de achterkant van haar lichaam. Even keek ze met een speelse lach over haar schouder heen. 'Je vindt het niet erg als ik alvast een overhemd van je leen, niet?' Hierbij deed ze zijn kast open en nam een wit overhemd wat rond haar bovenlichaam ging. Hierna liep ze weer naar hem en keek hem hierbij speels aan. Misschien mocht het een beetje sletterig lijken wat ze deed op dit moment, Mason was haar vriendje en zij zijn vriendinnetje en Isemay was niet vies van hem. Zacht streelde ze langs zijn wang terwijl ze op de grond bleef staan om hem daarna te kussen op zijn lippen. Met de andere hand maakte ze de vlechten los.

Even vroeg hij zich af of hij weg moest kijken toen ze zich begon uit te kleden, maar waarom zou hij? Ze was een prachtige jonge vrouw en hij vond het niet bepaald erg om haar zich van haar kleding te zien ontdoen. Bij het zien van haar glimlach vormde er ook een rond zijn lippen. 'Nee, of eigenlijk wel want dan bedekt hij je huid weer,' het was speels bedoeld. Hij schopte zijn schoenen uit en ook zijn sokken deed hij uit waarna ze weer voor hem stond. Hij kuste haar terug om haar daarna weer aan te kijken. Hij trok zijn trui uit en stond daarna op om zijn broek uit te doen. Even twijfelde hij of hij een jogging broek aan zou trekken. Maar ze had hem al eerder in zijn onderbroek gezien, vanmorgen, en hij had geen zin om een jogging broek te zoeken. Hij wou zijn bed in en tegen Isemay aan liggen, even te knuffelen en morgen ochtend weer naast haar wakker worden. Hij was uitgeput geraakt door het terugflitsen, doordat vandaag best lang was geweest en het move-en simpelweg energie kosten. Isemay had bijna haar gehele vlecht eruit toen Mason haar andere hand pakte en mee op het bed trok waar hij met zijn vingers het laatste gedeelte van het vlechtje los maakten.

Isemay lachte enkel en keek hoe hij zich uitkleed. Hij had een prachtig gezicht, maar een goddelijk lichaam. Ze liet zich gehoorzamend op bed neer vallen en beet even in zijn neus. 'Het hangt los, prins charmin dus zo ard stel ik je ook weer niet teleur.' May lag op hem en streelde zorgvuldig zijn bostkas met haar hand. 'Ben je zo moe?' Hierbij kustte ze hem af en toe zacht op zijn lippen, hals, maar eindigde op zijn borstkas waarna ze de dekend over hen sloeg en tegen hen ging aanliggen. Haar ogen keken in die van hem. May was wanhopig op dit moment. Mason hield haar in zijn ban. 'Ergens vind ik dit wel heel aantrekkelijk.' Hierbij giechelde ze even en sloeg een arm rond zijn middel.

'Dat is waar,' bij haar woorden streelde hij met zijn duim even over de blote huid bij haar buik. Haar lippen voelde hij op die van hem, in zijn hals en vervolgens op zijn borstKas waarna ze de deken over hen heen sloeg. Ze kwam tegen hem aanliggen en zijn hand vond zijn weg naar haar rug waardoor zijn arm om haar heen lag. 'Ja ik ben moe,' gaf hij plagend toe, 'maar nog niet te moe' hij bracht zijn lippen weer op die van haar om haar te kunnen kussen. 'Bedankt May, voor vanavond,' Dit was serieuzer want hij had het echt fijn gevonden om met haar de avond zo door te brengen.

Zacht kuste ze hem terug en streelde langs zijn wang. 'Nog niet moe genoeg? Hoe brengen we daar verandering in?' Hierbij lachte Isemay naar hem en kuste hem nogmaals. 'Hmm. Graag gedaan zou ik zeggen. Jij hebt ook mijn dag anders wel gemaakt.' Zacht kroop ze tegen hem aan en begroef haar hoofd tegen zijn borstkas om deze plagend te strelen.

Mason kuste haar terug. 'Geen idee eigenlijk, vertel het mij.' Hij kuste de bovenkant van haar hoofd terwijl ze zich meer tegen hem aannestelden, haar warme huid voelde hij op die van hem, net als de vingers welke zijn borstkas streelden. Eigenlijk wist hij een perfecte manier, maar dan zou hij zijn eigen grenzen overschreiden. Zijn ene hand streelde ligt over haar met zijn overhemd bedekte schouderblad, terwijl zijn andere hand door haar haar streelden.

Isemay moest glimlachen bij zijn gedachten en deed impulsief het hemd uit.echter bood het al helemaal geen warmte en ze had het gloeienddheet 'Als jij zo verder gaat met me zo aan te raken en het je voor te stllen dan duurt het echt niet lang voor die boxer van je op de grond ligt. Dat beloof ik je.' Zacht drukte ze een korte kus op zijn lippen. 'Hoezo? Geen seks op het eerste afspraakje of heb je helemaal nooit seks? Beloftes aan God?'

'Ja beloftes aan god, god wat doe je me aan?' wanhopig keek hij naad boven om haar daarna weer aan te kijken. Nee het hielp niet bepaald mee dat ze het hemd had uitgedaan. 'Nee May, als je je eerste keer geen fijne ervaring ermee gehad hebt, denk je erna er wat meer overna.' zacht streelde hij met zijn duim haar wang. 'May ik hou van je en ik wil allesbehalve spijt hebben,' zacht kuste hij haar. 'Beloof me dat ik geen spijt krijg,' hij keek haar aan, want hij wist best dat ze gelijk had. Lang zou het toch niet duren voor hun laatste kleding op de grond lag.

'Soms zijn die beloftes goed aangezien ze mensen helpen. Men moet aan iemand een belofte afleggen dus waarom niet geloven dat er iets hogers is dan mens zijn?' Isemay klonk als een koor toen ze het uitsprak, maar keek hem met een klein glimlachje aan. Ze wist wel dat het menens, dat Mason serieus was op dit moment. Zacht drukte ze een kus op zijn borstkas en streelde net de huid boven zijn boxershort. 'Zo een moordwijf ben ik ook weer niet in bed, maar ik denk dat het niet gaat tegenslagen.' Hierbij keek ze hem aan. 'Ik weet niet wat jij bedoeld met spijt, maar nee, als je van me houdt en me wilt dan krijg je geen spijt. Ik hou ook van jou, Mason, dat doe ik echt.' Enkel hield ze niet alleen van hem, maar Brian... Hij wou haar al helemaal niet en ze wist dat ze enkel deze gevoelens met Mason kon hebben. Hij was de sterkte van hen twee; maakte haar gedrag een totale zwakte. 'En nu brand ik naar verlangen. We kunnen ook wachten...'

'Zo bedoelde ik het niet, daar twijfel ik namelijk echt niet aan,' glimlachte hij bij haar opmerking. [i]Ik hou ook van jou.[/u] Wat wou hij nog meer horen? Niets. Hij wou verder niets horen. Hij hielt van haar en zij van hem. 'Ik denk dat ik bang ben voor iets, waar ik niet bang voor zou mogen zijn.' Isemay was Caroline niet, verre weg niet. Zijn hand streelde zacht langs haar nek over haar schouder. 'Niet waar, jij kan niet wachten.' het was enkel plagend bedoeld, niet gemeen niet beschuldigend, en hij zette zijn lippen weer op die van haar terwijl zijn hand zich over haar zij verplaatste naar haar heup.

Bij zijn zoen legde ze zichzelf op hem en streelde langs zijn zijn en heupen. Verkende ieder centimeter van zijn kaaklijn en beet zacht op zijn oorlel. 'Ik ben May, jou vriendinnetje, degene die je liefheeft en degene die Caroline tegen de grond uitlacht als ze ooit het genoegen heeft om me te ontmoeten. Ze heeft de beste laten gaan.' Zacht gefluister bij zijn oor. 'En nee, ik kan nicht wachten, want op een of andere manier wind die onschuldigheid van jou me op. Of is dat niet sexy om te zeggen.' Osemay ratelde inplaats van daden te volbrengen, maar schoof een klein stukje van zijn boxershort weg. Hierbij beet ze lichtjes op haar lip en keek hem aan. Mason was vrukkelijk van uitzicht. Hij deed haar geen pijn, hij was lief, kon liefhebben en zijn hart was groot. Toch behield hij echt zijn mening en hij was evenwichtig voor haar. May voelde liefde. Want tussen liefde en verliefdheid was zo'n groot verschil. Een glimlach sierde haar lippen. 'Zoals iemand ooit zei: twijfelachtige seks is geen goede stoeipartij.'

'Allee wat uit jou mond komt klinkt sexy,' antwoorden hij haar enkel, of hij onschuldig was liet hij daarmee in het midden. Haar handen schoven zijn boxer een stukje naar beneden. Zijn beide handen schoven hierbij naar haar heupen, om haar volledig op hem te leggen. Hij streelden even over haar bovenbenen om zijn handen op haar billen te leggen. Hij kuste haar liefdevol, passioneel. Hij kon zichzelf even niet aanzetten om te begrijpen wat ze bedoelde. Zijn gedachtes zaten vol met haar aanraking, haar smaak, zijn verlangen naar haar lichaam, zijn liefde voor haar, zij vulden zijn gedachten. Op een gaat je na dat hem vertelde dat er condooms in zijn nachtkastje lagen. Hij strekte zijn arm uit om er een, iets onhandig, uit het laatje te pakken en zich weer geheel door haar liet innemen, genietend.

Isemay kuste hem al even passioneel terug. Hij was alles waar zij naar verlangde op dit moment. Haar lichaam was al snel ontdaan van de kleren net zoals dat van hem. Ze liet zich innemen door Mason, ze gaf zich over. Hij had de leding en zij zou doen wat hij wou. Ze genoot ervan hoe hij haar liefhad en gaf hem zoveel meer terug dan liefde.

- We skippen het daadwerkelijke pikante stukje maar even? Of niet?

-stukje geskipt-

Mason trok haar weer iets naar zich toe om haar te kunnen kussen. 'Hmm wat zullen we nu heerlijk dromen.' Hij glimlachte terwijl hij haar aan keek 'Weet je wat ik me nu afvraag? ik heb elke vierkante centimeter van jou gezien, en nog weet ik niet waar die tattoeages van je zit.' hij keek haar aan met nog steeds een glimlach. Het was donker, oké, maar dan nog kon hij zich niet herinneren een tattoeage te hebben gezien.

Isemay haar borstkas ging zwaar op en neer aangezien zij net een grote inspanning had gegeven. Het was heerlijk geweest en ze voelde zich nu meer als verzadigd. Zachtjes beet ze op zijn oorlel na zijn kus en legde haar hand op zijn onderbuik waar ze de buurt van de navel verkende. Zacht giechelde ze om zijn woorden. Weer werd hem een kus geschonken. 'Ben je daar wel zeker van? Ik herinner niet dat je mijn voet van dichtbij hebt bekeken of gezoend. Gelukkig niet want mijn tenen zijn de reden waarom je me echt al zou verlaten.' Ze kroop weer op hem om hem te zoenen. 'Aan dromen denk ik nog niet,' weerklonk het tussen in wanneer haar lippen weer samensmolt met die van hem.

Hij kuste haar terug terwijl hij langs haar zij streelden. 'Hmm dan moet ik je voeten maar gaan kussen,' hij deed de deken die hun maar half bedekte iets omhoog. 'Hoewel, het is me eigenlijk te ver van je lippen.' hij plaatste zijn lippen weer op die van haar terwijl hij de deken weer los liet. Speels beet hij op haar lip voordat hij ze weer losliet. Even kort dacht hij na of hij de tattoeage echt niet gezien had, maar dat wist hij eigenlijk wel zeker, het enige wat hem was opgevallen was een litteken. Of nouja opgevallen, hij had het gezien en er verder niet echt bij stil gestaan. Iedereen had nou eenmaal littekens, als je ze niet fisiek hebt, dan wel mentaal. Soms een combinatie van beide. Zelf had hij een litteken op zijn rug, rechts onder, ooit tegen iets aangevallen. Hij keek haar even enkel aan. Een van zijn handen had hij zonder er overna te denken naar haar gezicht gebracht waar hij nu langs haar wang streelden.

Isemay kuste hemterug aangezien ze geen tijd kreeg om te lachen. Toen hij na de speelse beet los liet voelde ze hoe de rillingen over haar heen kropen. 'Ik hou van je, gek.' Hierbij lachte ze en ging op haar zij liggen zodat ze hem kon knuffelen. Uit het niets kwan zijn gedachten naar het litteken en May besloot het hem maar gewoon te vertellen. 'Toen ik een jaar of tien/elf was, hoorde ik glas kapot vallen. Ik stond dus op midden in de nacht en liep naar mijn vaders kamer. Daar lag een halfblote vrouw op bed en ze waren niet bepaald netjes bezig. Ik wou opruimen, maar mijn vader vond het natuurlijk niet leuk dat ik hem stoorde. Eerst leeek het erop dat hij me wou helpen, maar ik bleef doorvragen over de vrouw. Was boos dat hij mama onttrouw was. En toen sneed hij me met een scherf. Uit het niets. Hij was echt ladderzat. Sindsdien heb ik nooit wat met mijn vader gehad; hij was de duivel voor me. Normaal vertel ik dit ook aan niemand, maar zullen we maar weer overgaan naar romantisch? Want na een heerlijke vrijpartij ben ik daar meer voor in de stemming.' May keek hem met een welgemeende glimlach aan en kuste een keer zijn lippen en nog een keertje. Nooit al te lang. Enkel om hem weer uit te dagen. Haar behoefte naar zijn lichaam had Mason bevredigd, maar naar zijn lippen of aanrakingen verlangde ze altijd. Zo leek het toch.