De kamer van Mason

Zachtjes streelde Mason met zijn hand langs haar wang en kon enkel even glimlachen bij haar opmerking. 'Ik kan echt niet schilderen. Geloof me.' zei hij lachend. Nee, abstract zou het nog niet goed zijn. 'Jij kan wel schilderen, hè?' vroeg hij hoewel hij dat wist gezien ze dat in Spanje verteld had. Hij keek haar aan en was eigenlijk echt heel benieuwd naar hoe zij schilderen. 'Maar misschien heb jij wel geweldige invloed op mijn schilderen...'

'Dan doen we toch waarnemings schilderen? Als je nu tekent en het dan schilderd. Ruwe schets en dan het definitieve.' Even lachte ze kort, wat als een giechel klonk. 'Oh geloof me, dat heb ik ook.' Speels keek ze hem aan voordat ze zich weer gewonnen gaf aan zijn zoete lippen. Isemay liet haar hand door zijn haar strelen en nestelde zichzelf beter op zijn schoot.

Mason genoot van haar heerlijk zachte lippen waarna ze zich meer op zijn schoot nestelden en hij zijn armen weer meer om haar heen legde. 'Schilderen it is.' streekend ging hij met zijn neus langs de hare. Zijn hand streelde even haar bovenbeen waarna hij deze liet rusten langs haar middel. 'Je weet wel dat we dan moeten opstaan...' hielp hij haar herinneren. Hij zou er ook niet zo veel op tegen hebben om zo te blijven zitten de rest van de dag.

Ze keek hem met een fronsend gezicht aan. 'En jij realisserd je toch dat ik enkel nog met dunnen stofjes op je zit,' Haar lippen krulde zich om tot een plezierig glimlachje. 'Dat doe ik niet voor niets of dacht je soms van wel?' Ze wist niet of hier de hele dag blijven liggen wel een goed idee was. Afwisseling was goed en ze wou iets doen.

Er verscheen een glimlach rond zijn lippen. 'Geloof me, dat besef ik heel goed.' Zijn lippen streelde langs haar hals waarna hij haar weer aankeek. Ergens zou hij haar best wel zo willen tekenen. Met of zonder die stofjes. Haar vastleggen. Maar dat zou hetzelfde zijn als een foto nemen. 'Voor niets of niet, jij kwam met schilderen aan.' zei hij met een glimlach.

Enkel lachte ze me Mason zijn gedachten. 'Je hebt me al een keer getekend en pornografische foto's zie ik niet zitten. Excuseer me,' Hierbij drukte ze haar lippen weer voor een moment mop die van hem. 'Ik wil iets doen Mason. Samen...'

'Ja. Dat dacht ik al.' zei hij met een pruillip. Snel verdween die weer van Mason zijn gezicht en drukte hij zijn lippen tegen die van haar. 'Bedhangen valt niet onder iets doen hè?' zei hij enkel en alleen om haar een beetje te sarren. 'ik vind het goed als we samen gaan schilderen. Muziekje op, jou en waarschijnlijk lach jij je dood om mijn schildertalent.' verfspullen had hij enkel thuis acter gelaten dus die moesten van haar af komen.

'Geen zorgen. Ik ben een goede leerkracht. Aangezien ik een belonigstechniek heb,' lachend en plagend keek ze hem aan. 'Mijn kamer of de jouwe?' Hierbij ging Isemay beter zitten en drukte nog een kusje op zijn lippen waarbij haar handen weer door zijn haar klauterde.

Hij keek haar met een grijns aan bij haar woorden. Gewillig kuste hij haar terug waarna hij haar vraag pas beantwoorden. 'Jouw kamer, of wil je graag alles verplaatsen?' Mason streelde zachtjes langs haar zij. 'Mevrouw Lockwood, zullen we dan maar?' vroeg ik 'Ik ben nu toch wel benieuwd mijn schilderkunst aan beloning waard is hoor,' zei hij plagend.

Met een plezierige grijns stond ze op. 'Kom op!' giechelde ze meisjesachtig. Eerlijk gezegd stond haar hoofd niet meer naar schilderen. Eerder weer naar hem. Zachtjes beet ze op haar lip wat ze niet merkte tot nu toe. 'Dat zul je van zelf merken, maar ik heb zo mijn voorvermoedens dat je het leuk zult vinden!' Plagerig draaide in het rond met zijn hemd waarna ze snel zijn kamer uitglipte. 'Pak me dan, Mason! Als je kan, je kan me toch niet vangen!' Hierbij huppelde ze vrolijk haar eigen kamer in. Intens gelukkig, dat was ze.

-Veder bij Isemay-